چند هفته پیش خبری منتشر شد که نرگس آبیار برای ساخت دکور سریال «سووشون»، مشغول ساخت و ساز در اطراف محوطه باغ تاریخی عفیف آباد شیراز - که ثبت ملی است- می باشد. این خبر حاشیه های زیادی را به دنبال داشت تا جایی که روز ۱۰ بهمن ماه سید موید محسن‌نژاد سرپرست اداره کل میراث فرهنگی استان فارس در بازدید از این مکان بیان کرد که این سازه موقت است و بعد از اتمام فیلمبرداری جمع‌‌آوری خواهد شد.
بعد از همه این حرف و حدیث ها، حالا نرگس آبیار با انتشار ویدیویی در صفحه اینستاگرامش به همه حواشی ساخت دکور سریالش پاسخ داده و بیان داشته که این سازه پرتابل است و از دیوار باغ حدود ۵ سانتی‌متر فاصله دارد و همچنین روی عمارت پلاستیک قابل جمع آوری کشیده شده که بعد از فیلمبرداری جمع آوری می شود. او همچنین گفته است که اگر هر متخصصی نظر بدهد که این سازه به بنا آسیب می‌زند، عوامل آن را حذف خواهند کرد.
نرگس ابیار با اشاره به اینکه «سووشون» رمان شاخص سیمین دانشور و یکی از شاهکارهای ادبی ایران است و حدود یک‌سال‌ونیم پیش "رایت" این کتاب را خریده تا براساس آن فیلمنامه بنویسد و سریالی بسازد، درباره ساخت دکور برای این سریال در باغ تاریخی عفیف‌آباد، بیان داشت که، علی‌رغم نظر گروه تولید که به‌صرفه نبود این سریال را در شهر شیراز کار کنیم و بهتر بود در تهران کار کنیم، اصرار کردم در شیراز این سریال ساخته شود، به خاطر آنکه اتمسفر و معماری شیراز بتواند در سریال نشان داده و ثبت شود. به نظرم، تهران و شهرک‌های سینمایی برای تهران قدیم ساخته شده و معماری شیراز بسیار متفاوت، عجیب و شگفت‌انگیز است و سریال سووشون که مالِ شیراز است باید در این شهر با بناهایی متعلق به همان دوره، فیلمبرداری می شد.
آبیار در ادامه گفت: از بین باغ هایی که دیدم، ضلع جنوبی باغ عفیف‌آباد مناسب تر بود تا یکی از خانه های سریال را آنجا داشته باشیم و در جاهای دیگر، دنبال سایر خانه های این سریال هستیم. تنها خانه ای که احتیاج به سازه پرتابل دارد باغ عفیف آباد بود و خانه های دیگر اصلا چنین نیازی ندارند و خود به خود کامل هستند. در نتیجه، به دیواری احتیاج داشتیم، چون باغ عفیف‌آباد خیلی بزرگ است. این دیوار پی ندارد. یک حوض نیاز داشتیم که زیر آن پلاستیک ضخیم کشیده شده (حوض روی آن ساخته شده) که کاملا برداشته می‌شود. دو گوشواره برای ایوان ساخته شد که براساس نظر طراح صحنه بود که من همین‌طوری آنجا را پسندیده بودم، اما طراح صحنه خواستند که به ایشان اعتماد کنم. طرح را ارائه دادند. گفتم اگر مجوزهای لازم برای ساخت و ساز در آنجا داده می‌شود و آسیبی به بنا نمی‌زند و پرتابل است، این کار انجام شود، ولی منوط به این است که همه جوانب برای اینکه بنا ماندگار بماند و هچی آسیبی به آن وارد نشود، درنظر گرفته شود.
روی بنا پلاستیک و پارچه کشید شد. گوشواره‌ها را بنا کردند که روی اسکلت فلزی است و با زمین یک متر فاصله دارد و اطراف آن را بلوک سیمانی چسباندند که از دیوار هم ۲۰ سانتی‌متر فاصله دارد. کارشناسان مختلفی بازدید کردند و گفتند هیچ ضرر و آسیبی برای باغ و عمارت عفیف‌آباد وجود ندارد. داخل عمارت را هم که اصلا دست نزدیم.
آبیار در ادامه گفت: با این وجود، به خاطر اینکه خودم یک فعال میراث فرهنگی هستم و دغدغه میراث فرهنگی دارم و سال‌ها برای سرزمین اجدادی ام "ابرندآباد" در یزد تلاش کردم و برای مناطق دیگر هم پُست گذاشته‌ام و از اینکه مردم دغدغه میراث دارند و می خواهند اثری پایدار بماند، حمایت کرده ام، به احترام مردم که نگران اند به باغ عفیف آباد و بنا آسیبی برسد، آن دو گوشواره الحاقی برداشته می شود و آنها را در دکورهای دیگر استفاده می کنیم.
آبیار سپس افزود: من یک کارگردان هستم، باید حواسم به کارگردانی خودم باشد. وقتی فیلمی ساخته می شود انگار یک سازمان در حال کار است، بنابراین وظایف گرفتن مجوز و نامه نگاری با ادارات مختلف و پیشبرد این مسائل برای ساخت بنا و الحاقات و دکور و مکان با گروه تولید است و آن گروه همه این کارها را انجام می دهد و کاگردان یک نفر از این گروه است و طرحی را که می خواهد مطرح می کند و درباره آن نظر می دهد.
او همچنین بیان کرد: امیدوارم با ساخت این سریال، ذره ای از تاریخ و فرهنگ مردم شیراز و معماری شگفت انگیز این شهر را معرفی کنیم. شیراز شهر جهانی است و همه مردم دنیا آن را می شناسند، ولی با تخت جمشید. آنها وارد خانه‌های شیراز نشده‌اند، با آن معماری شگفت‌انگیزِ تو در تو، با آن ظرافت و نقاشی‌های عجیب و غریب (آشنا نشده‌اند). امیدوارم با ساخت این سریال گوشه ای از این معماری شگفت‌انگیز را در کار داشته باشیم و همچنین آداب و رسوم و فرهنگ را، ولی به همدلی و کمک همه مردم نیاز داریم.
