و اما در سریال مورد فرق دارد. قسمت اول یک سریال ویترینی است که قرار است مخاطب را خریدار دیدن یک سریال بکند بخصوص در نمایش خانگی که مخاطب سختگیرانه تر از انتخاب از آنتن گیرنده ها عمل می کند.

نگاه خاص تینا پاکروان را سال هاست دنبال می کنم. حس خاص زنانه که در آن شخصیت مردها هم گم یا کمرنگ نمی شود. چه به عنوان طراح لباس، دستیار کارگردان و یا حتی بازیگر . پاکروان علاقه خاصی به تاریخ و قصه هایی در بستر تاریخ داشته و دارد. طراحی لباس و صحنه را در این زمینه می شناسند و در آن از شلختگی به دور است.

روایت را در نگارش بلد است، حتی رنگ را و نقش را و من این ویژگی او را در فیلم " نیمه شب اتفاق افتاد" دیدم و از این فیلم که شاید خیلی از منتقدین و مخاطبان به آن نقد داشتند لذت بردم.

*و... اما خاتون که قسمت اول آن را دیروز دیدم.

لابد انتخاب سکانس اول دلیلی دارد که شاید کلیدی باشد و ما به مرور به آن برسیم اما هر چه بود قدرت لازم را نداشت. از کلمه ی قدرت وام می گیرم چرا که پتانسیل آن را داشت که هیجانزده مان بکند و به نوعی به ما رودست بزند اما آنقدر بازی دو بازیگری که می دانیم توانایی خلق لحظه ها را دارند ( به خصوص "نگار جواهریان" که بسیار بازیگر خوبی است) مصنوعی، بی کشش و خونسردانه بود که به حای اینکه جا بخوریم با آن، وا خوردیم. شاید کارگردان بگوید دلیل این است که در واقع این صحنه قرار بوده غیر واقعی و ناشیانه باشد و در جواب می توان گفت: "پس چرا پر کردن خشاب اسلحه از نمای نزدیک" .نمای نزدیک یعنی اینکه اتفاقی قرار است بیفتد که باید در ذهن جا بگیرد و بعد هم اینکه بفهمیم رو دست خورده ایم و هیچ اتفاقی نمی افتد.

به هر حال سکانس اول از اولین قسمت خاتون که به نظرم می توانست بسیار موثر باشد، ما را جذب نمی کند و به مرور انگار که می خواهیم به شخصیت مرد دلداده (اشکان خطیبی) در این سکانس بگوییم که عاشقی "نگاه" می خواهد. نگاهی که دل بیننده را بلرزاند، چیزی که امیدواریم به مرور در بازی "اشکان خطیبی" و با هدایت تینا پاکروان ببینیم.

*"شبنم مقدمی" همیشه یک وزنه در شخصیت پردازی در نمایش، فیلم یا سریال محسوب می شود و در خاتون نیز باید چنین باشد. ولگر قرار است او نقش یک مادرشوهر را بازی کند نباید در اندازه های یک کاراکتر مادرشوهر سختگیر و تعریف شده ی کلیشه ای که عروس را ناخواسته رقیب عشقی خود می داند و در طول تاریخ ما تکرار شده است و زمان و مکان و سنت و مدرنیته نمی شناسد، بماند. شبنم مقدمی در نخستین فسمت از "خاتون" چنین است و یقینا و با تعصب منتظرم که بستری در خاتون مهیا شود تا این بازیگر فوق العاده فرصت خودنمایی داشته باشد، همانطور که در همین قسمت اول با توانایی های نگار جواهریان برای نقش "خاتون" به مرور تا اندازه ای انس گرفتیم.

*و اما نقطه عطف این تک قسمت که شاید بی رحمانه و زود به جالش کشیده ایم، یقینا حضور "غزل شاکری" و سکانس مهمانی بود که توانستیم در میان همخوانی، باز هم صدای جادویی و منحصر به فرد او را که نه یک بلکه چند سر و گردن بالاتر از جمع بود بشنویم و لذت ببریم و البته باید اشاره ای هم داشته باشیم به بازی روان و شخصیت دوست داشتنی "ستاره پسیانی" که به این قسمت آغازین نوعی باور پذیری می داد و در کنارش نگرانی برای بازی تخت پژمان بازغی که امیدواریم به زودی تغییر کند چرا که مدت هاست دنبال پژمان بازغی فیلم "دوئل"با همان توانمندی می گردیم.

*ما منتظریم که تصاویر هومن بهمنش خود نمایی کند و امیدواریم تا داستان خاتون "تینا پاکروان" از هر نظر ما را مجاب کند تا منتظر دیدن قسمت های بعدی بمانیم، بی هیچ نمایی که حس شود قبلا در جای دیگری دیده ایم. مثل تصویر یک زوج، انداختن گردنبند در قاب آینه که ما را به یاد سریال "شهرزاد"می انداخت.

چرا که "خاتون" در صورتی موفق خواهد شد که نگاه خودش را داشته باشد و بستر مقایسه ی با سریال های بسیار حرفه ای از کارگردان های پرسابقه، به ضرر خاتون خواهد بود.

خاتون به نویسندگی و کارگردانی تینا پاکروان یک مجموعهٔ نمایش خانگی ایرانی محصول سال ۱۴۰۰ در ژانر عاشقانه تاریخی به تهیه‌کنندگی علی اسدزاده است. از بازیگران اصلی سریال می‌توان به نگار جواهریان،اشکان خطیبی، میر سعید مولویان، شبنم مقدمی، بابک حمیدیان و مهران مدیری همراه با غزل شاکری، ستاره پسیانی، پژمان بازغی، عاطفه رضوی، سروش صحت، بهناز جعفری، مهران غفوریان، پیام دهکردی، مهدی قربانی، مهتاب ثروتی و... اشاره کرد. این سریال از روز دوشنبه ۱۸ مرداد به صورت اختصاصی از نماوا پخش شد. آهنگساز خاتون، کیهان کلهر و فیلمبردار آن هومن بهمنش است.