برنامه "نقد سینما" هر جمعه راس ساعت ۲۲، روی آنتن زنده ی شبکه پنج سیما می رود و در دقایق پایانی این برنامه است که "محمد حسین لطیفی"، کارگردان سینما به عنوان مجری در حالی با برنامه "هفت" به طور زنده مقابل بیننده خاص سینما می نشیند که کار سختی پیش رو دارد و بیشتر مهماندار است تا مجری.
یقینا عدم توفیق فصل جدید برنامه ی سینمایی"هفت"، اجرای محتاطانه و تخت لطیفی ( که اصولا اجرا نیاز به جسارت دارد) نیست بلکه از تولید محتوا و سوژه ، کارگردانی تا اتاق فکر و همه و همه در کنار همزمانی با برنامه افخمی، موجب شده تا هفت از رونق بیفتد و به طبع حاشیه و نقد خاصی هم نداشته باشد، مگر اینکه دم دمای صبح "مسعود فراستی" که کم کم نقدهایش تبدیل به شوخی شده است، با میز نقدی یک سویه ونه چندان به روز که معمولا مهمان ها به آکساسوآر صحنه بدل می شوند، بهانه ای برای حاشیه به دست منتقدان بدهد تا یادمان بماند که برنامه "هفت" هنوز نفس می کشد.
***********
"مدیریت زمان:"

برنامه ی نقد سینما همانطور که قبلا هم اشاره شد راس ساعت ۲۲ شروع و ساعت۲۴ با موعد آخرین بخش خبری شبکه ۵ تمام می شود اما به گونه ای این زمان مدیریت شده که در انتها الکن و ناقص نمی ماند، نقطه ی مقابل برنامه " هفت" با تایم باز که در بعضی قسمت ها طولانی و خسته کننده و در انتها دستپاچه تمام می شود.

چالش درست، ضرورت برنامه های تخصصی :

در برنامه ی "نقد سینما" همانطور که از بهروز افخمی انتظار داریم، یا بحث، حاشیه یا چالشی شروع نمی شود و یا اینکه تا انتها دنبال خواهد شد، برعکس سری جدید برنامه "هفت" با سوال های فراوان اما بی پاسخ و حضور مهمان هایی که یا درددل می کنند و یا تعریف و تمجید از عملکرد خود، (البته با خیال راحت چرا که می دانند محمد حسین لطیفی بسیار مهمان نواز است).

جسارت لازم در اجرا:

اینکه توقع داشته باشیم که لطیفی در اجرا مانند افخمی جسور باشد خواسته ی زیادی است. نه تنها لطیفی بلکه مجری دیگری هم به سختی بتواند به افخمی کارکشته، خوش بیان و نماینده سابق مجلس نزدیک شود اما اجرایی تا این اندازه منفعل هم از "هفت"، برنامه ای خسته کننده و بی کشش ساخته است.

اننخاب منتقدین میز نقد:

حضور منتقدین متخصص و دنبال کننده ی به روز سینمای ایران و جهان که صاحب نظر هم هستند در برنامه "نقد سینما" در مقابل میز نقد برنامه ی "هفت" مسعود فراستی که حتی "جواد طوسی" و "خسرو نقیبی" هم آن راجدی نمی گیرند چرا که می دانند در حقیقت صرفا برای خالی نبودن صندلی های نقد هفت ، انجا هستند از دیگر امتیازات برنامه سینمایی شبکه ۵ است.
مهمان های میز نقد برنامه هفت انقدر باور دارند که چندان توجهی به نظر آنها نخواهد شد که تعصبی هم روی نگرش خود در رابطه با سوژه مورد نظر که ظرف ۴۸ ساعت گذشته مرور کرده اند، ندارند. این موردی است که طوسی و نقیبی به آن رسیده اند اما "محمد تقی فهیم" در این مورد آگاهی چندانی ندارد و به همین میز لق نقد هفت خوش بین است. اما در آن سو "امیر رضا مافی"و"آرش خوشخو"، منتقد میز نقد فیلم های ایرانی و "سعید مستغاثی" و"امیر قادری" در میز نقد سینمای جهان در حالی با جدیت در این برنامه حضور پیدا می کنند که در هر دو میز، بهروز افخمی هم حاضر است، به موضوع اشراف دارد و از نگاه خود به آن سوژه دفاع می کند و به این ترتیب، بیننده بحث داغی را شاهد است. میز نقدی که مخاطب یقینا با همذات پنداری در یک سوی آن نشسته است.

انتخاب آیتم و سوژه های جذاب:

پرداختن به سینمای فیلمسازان بزرگ تاریخ سینمای ایران و جهان حتما می تواند بخش جانبی جذابی باشد اما سوژه ی مناسبی برای میز نقد نیست. آن هم به این صورت پراکنده و الکن و همین تلنگر کافی است که بگوییم،" هفت" در انتخاب و در نظر گرفتن ایتم ها و بخش های جذاب هم ضعیف عمل کرده است.

ودر آخر:

وقتی کنداکتور یک برنامه از ساعت ۲۳ به ساعت ۲۴ در پر بیننده ترین شبکه تلویزیونی و در قالب یک برنامه چندین ساله که" برند" محسوب می شود، تغییر می کند (آن هم در شبی که فردای آن تعطیل نیست) یعنی به درستی می داند، در رقابت همزمانی برنامه اش با برنامه ای مشابه در شبکه ای دیگر، بازنده خواهد شد.بنابراین به نظر می رسد بهتر است مدیران شبکه سه و سازندگان برنامه " هفت" از منظر جدی تری به آن نگاه کنند و این دستاورد خوب "فریدون جیرانی" را که در این سال ها با فراز و نشیب بسیاری همراه بوده را نجات دهند.