نمایش موارد بر اساس برچسب: سارا کنعانی

سارا کنعانی - خیلی قبل‌تر از اینکه بابت اسکار اول اصغر فرهادی به وجد بیاییم، او در یکی از مصاحبه‌هایش جمله‌ای گفته بود که در کنار انبوه جملات سینمایی و تخصصی دیگر اصلا به چشم نمی‌آمد اما از نظر نگارنده، دلیل هر دو اسکار ثبت شده برای سینمای ایران و همه‌ی به وجد آمدن‌های ماست؛ از قول او در جایی نقل کرده‌اند: «در نوجوانی وقتی داستان می‌خواندم، از میان همه ژانرهای فانتزی، تخیلی و … داستان‌هایی که واقع‌گرایی بیشتری داشتند توجهم را جلب می‌کردند و برای ادامه دادن آنها مشتاق بودم» (نقل به مضمون).

منتشرشده در سینمای ایران
سارا کنعانی- هر کس فیلم اول بهتاش صناعی‌ها یعنی «احتمال باران اسیدی» را دیده باشد، نکاتی را درباره او می‌داند؛ مثلا اینکه قطعا از انتخاب عنوان فیلمنامه‌هایش (که هر دو ترکیباتی خودساخته و گوش نا آشنا هستند)، منظور و هدفی مشخص دارد و با هوشیارانه تماشا کردنِ فیلم‌هایش می‌توان به آن پی برد یا اینکه این فیلمساز اساسا علاقه‌ی زیادی به دیالوگ ندارد و قاب‌ها، سهم جدی‌تری نسبت به جمله‌ها  در روایت دارند و از همین رو، وقتی صدای گوینده‌ی رادیو یا تلویزیون در هر دو فیلم او وجود دارد، باید حواسمان جمع باشد که این یک سرنخ است برای آن که ما به جهان اثر پی ببریم؛ بنابراین با یادآوری سکانسی از «قصیده گاو سفید» که رضا (قاضی) در تاکسی نشسته و از رادیوی ماشین خبری رسمی درباره مقامات کشور خوانده می‌شود می‌فهمیم که حدس‌مان درست است و فیلم دوم صناعی‌ها می‌خواهد به مناسبات موجود میان سیستم حاکم بر کشور و مردم جامعه بپردازد، مناسباتی که من از آن به یک «تناقض خیلی غمگین» تعبیر می‌کنم و در این نوشته چگونگی این غمناکی را شرح می‌دهم.
 
منتشرشده در سینمای ایران