نمایش موارد بر اساس برچسب: پژمان جمشیدی

سی و یک نما - شورای پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی با صدور پروانه نمایش دو فیلم موافقت کرد.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - نمایش «آن سوی آینه» نوشته فلوریان زلر، به کارگردانی علی سرابی و تهیه‌کنندگی نورالدین ‌حیدری ‌ماهر و محمد ‌قدس از هفدهم فروردین ماه سال ۱۴۰۱ ساعت ۱۸:۳۰ در تالار وحدت به صحنه خواهد آمد.

منتشرشده در تئاتر

سی و یک نما - مستندی درباره زندگی "حمید علیدوستی" ستاره سال های نه چندان دور فوتبال ایران در سینمای «هنروتجربه» روی پرده می رود.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - اعلام اسامی فیلم های اکران نوروز ۱۴۰۱ با آثاری که هر کدام می توانند گیشه ی سرد سینما را گرم کنند به نظر چندان مناسب نمی رسد اما در این میان اکران فیلم خوب و شریف "شادروان" که با کم لطفی داوران فجر چهلم مواجه شد، بستر مناسبی است تا مخاطب به نگاه چهلمین جشنواره فیلم فجر پاسخ دهد و عوامل شادروان نیز (بخصوص در شاخه بازیگری) فرصتی پیدا کنند تا به این دوره از داوری لبخندی بزنند.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - مهمترین ویژگی بحث برانگیز چهلمین جشنواره فیلم فجر، درخشش بازیگران بخصوص بازیگران مرد فیلم هایی بود که بیشترشان حرفی برای گفتن نداشتند. تا جایی که خیلی از بازی ها حتی در قصه و درام های ضعیف، چند پله بالاتر از فیلمنامه می ایستادند یعنی درست نقطه ی مقابل فیلمنامه های سردرگمی که الکن مانده بودند تا جایی که از دست کارگردان ها هم کاری بر نمی آمد.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - شاید پژمان جمشیدی روزی نه چندان دور از خاطراتش در دوران فوتبال بیشتر بگوید. شاید حرف هایی بزند که تا به حال نگفته است. شاید بگوید که سوییچ او از فوتبال به بازیگری صرفا علاقه نبود. شاید هوش او است که از موقعیت هایی که از او سلب شده، موقعیتی تازه بسازد.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - اولین فیلمی که در روز دوم نمایش فیلم ها برای اهالی رسانه و منتقدین به نمایش درآمد، فیلم "علفزار" به کارگردانی کاظم دانشی و تهیه کنندگی بهرام رادان در سانس اول بود. نشست خبری این فیلم بعد از اعتراض روز گذشته عکاسان و خبرنگاران به نامناسب بودن محل برگزاری نشست ها از نظر پروتکل های بهداشتی در دوران موج ششم کرونا، در سالن اصلی برج میلاد برگزار شد.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - خبر چندان خوشایند نیست. امیر مهدی ژوله جایش را در داوری خنداننده شو۳ به پژمان جمشیدی میدهد.. این دو در داوری یقینا هم سنگ نیستتد. ژوله یک نویسنده حرفه ای است، روزنامه نگار بوده و طنز را تخصصی می شناسد و استندآپ را هم. نظیر او در ایران به تعداد انگشتان دست هم نیستند.پژمان جمشیدی یک کمدین و بازیگر قریحی است. بازیگر خوبی است و در کمدی شیرین، اما شناخت استندآپ که شاخه ای از نمایش است، تخصص می خواهد.

منتشرشده در تلویزیون

سی و یک نما - شب گذشته چهارشنبه سوم آذر ماه، مراسم یادبود علی انصاریان با آغاز اکران فیلم "رمانتیسم عماد و طوبا" در سینما فرهنگ برگزار شد. در این مراسم مادر زنده یاد علی انصاریان به همراه خانواده و جمعی از فوتبالیست ها و هنرمندان از جمله پزمان جمشیدی، الناز حبیبی، جواد کاظمبان، رضا عنایتی و... حضور داشتند.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - نکته اول: اجرای مراسم و انتقال سوال مکتوب یک خبرنگار واجد شرایط!! برای حضور در سینمای رسانه ی جشنواره فجر سی و نهم یقینا تخصص می خواهد. تخصصی که سال گذشته، منصور ضابطیان و فرزاد حسنی در آن تبحر داشتند. این دو نفر که بهترین مجریان نشست خبری جشنواره بودند و امسال حدف شدند یا نیامدند.

نکته دوم: خانم آزیتا حاجیان به یک سوال بی انصافانه و توهینی بی دلیل ( اابته که پژمان جمشیدی برعکس فیلم شیشلیک در این فیلم ضعیف است) در نشست خبری فیلم "خط فرضی" اعتراض می کند، عده ای در سالن برای محکوم کردن این سوال کف می زنند، پژمان جمشیدی از بی انگیزگی خود نسبت به زندگی می گوید، اما حتما باید برخورد سختگیرانه تری میشد بخصوص از جانب روابط عمومی جشنواره.

نکته سوم: این اولین بار نبود که در جشنواره فیلم فجر به پژمان جمشیدی توهین می شد. اتفاقی که سه سال پیش هم افتاده بود و این اولین بار هم نبود که همین خبرنگار نشستی را به جنجال می کشید اما این بار فرق داشت. این بار به نوعی پژمان جمشیدی یک صاحب عزا بود که حرمت داشت. یک بازیکن فوتبال که رفقایش در عرض یک هفته دو یار کفش هایشان را بی موقع آویزان کرده و با زندگی خداحافظی کرده و رفته بودند.

خبرگزاری مهر در این باره نوشت:

دیروز در حین برگزاری نشست رسانه‌ای فیلم «خط فرضی»، پژمان جمشیدی خطاب سوال فردی قرار گرفت که او را متهم به «تلاش برای دیده شدن به هر قیمت» کرد و فراتر از آن ورودش به عرصه بازیگری را محصول حضور در پارتی‌های شبانه دانست! طرح این پرسش غیرحرفه‌ای و غیراخلاقی آن هم در فضای نشست رسانه‌ای جشنواره با واکنش محمود گبرلو مجری نشست هم مواجه شد اما جنبه مهم‌تر ماجرا کیفیت مواجهه پژمان جمشیدی با این پرسش بود.

جمشیدی که به‌وضوح همچنان از درگذشت دو دوست قدیمی خود مهرداد میناوند و علی انصاریان متأثر بود، در واکنش به این پرسش خاطره‌ای را مطرح کرد، او از خوشحالی‌اش از خواندن مطلبی مثبت درباره بازیگری‌اش گفت و اینکه بلافاصله بعد از همین خبر بود که خبر تلخ درگذشت علی انصاریان مخابره شد. جمشیدی همچون یک هنرمند حرفه‌ای در مقابل این بی‌انصافی محرز، ترجیح داد از احوالات خود بگوید و اینکه اساساً زندگی این اندازه هم برایش اهمیت ندارد که بخواهد برای دیده شدن در آن کاری انجام دهد.

هرچند واکنش جمعی اصحاب رسانه با تشویق‌های اعتراضی نسبت به پرسش مطرح‌شده نشان داد این جنس «بی‌انصافی‌ها» (که آزیتا حاجیان بازیگر پیشکسوت حاضر در نشست به‌حق نسبت به آن گلایه کرد) را نمی‌توان به جامعه رسانه تعمیم داد اما ای‌کاش محل طرح مباحثی از این دست، جایی غیر از ویترین رسمی اصحاب رسانه در مهمترین رویداد سینمایی کشور می‌بود.

پژمان جمشیدی امروز یکی از بازیگران مسلم و توانمند سینمای ایران است؛ بازیگری که تنها به استناد دو نقش‌آفرینی متفاوتش در دو فیلم حاضر در جشنواره همین امسال، می‌توان ظرفیت ویژه‌اش برای حضور موثر در ژانرهای متنوع را مورد تأیید قرار داد و به آینده‌اش در این حرفه امیدوار بود

منتشرشده در سینمای ایران
صفحه2 از5