سی و یک نما - از آن کارآکترهای متفاوت سینمای قبل از انقلاب بود. با موهای بلند، چشمان روشن، ریش و سبیل و شلوار جین اورکت کاسترویی. خوش تیپ و روشنفکر مورد پسند جوان های خاص.
بازیگر بود از «درشکه چی» که با همسرش هانیه زندی (ارغوان) بازی کرد تا «آرامش در حضور دیگران» و «علی کنکوری»، فیلم های معترض آن زمان.
اما شهرتش با نویسندگی و کارگردانی فیلم "همسفر" با بازی بهروز وثوقی و گوگوش شکل گرفت و با سریال پر مخاطب و متفاوت "طلاق" به اوج رسید. تیپ متفاوت او و ژیلا سهرابی (بازیگر و خواهرزاده علی حاتمی) با جیپی که در شهر می گشت و دنبال سوژه در قصه های طلاق بود، مُد روز سال ۵۶ و ۵۷ شده بود.
او قصد نداشت بعد از انقلاب از ایران برود و حتی فیلم "قرنطینه" را نیز ساخت اما به یکباره ممنوع الکار شد و مهاجرت کرد.
و در اوج توانمندی و جوانی یکی از سرمایه هایی بود که از دست رفت.و او که یک انقلابی بود، تبدیل به ضد انقلاب شد.
او مسعود اسدالهی بود که شب گذشته پس از یک دوره بیماری در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
هما گویا – مازیار پرتو یک مرد همه فن حریف در صنعت سینما بود . از کارگردانی تا تدوین و از نویسندگی تا مشاور پروژه های بزرگ و فیلم های ماندگار. اما در راس همه ی این کارها او یک تصویر بردار نابغه بود با سبکی خاص که به رنگ و نور بها می داد و پای کارهایش امضاء می گذاشت. او یکی از اولین فیلمبردارانی بود که دوربین روی دست را درگیر فیلم هایش کرد . نوئی از تصویر برداری که این روزها خیلی ار کارگردانها برای دویدن روی صحنه و فرار از دکوپاژ و میزانسن مناسب ، دست در دست تصویر بردار این سبک را ملعبه قرار داده اند.
