سی و یک نما – هم اینک مراسم بزرگداشت چهره های برتر هنر، سیروس ابراهیم زاده، کیانوش عیاری، محمد حسن خوشنویس و حسین علیزاده در نوزدهمین جشن بزرگ سینمای ایران درتالار ایوان شمس در حال برگزاری است.هر وقت این مکان برای مراسمی درنظر گرفته می شود که گنجایشش را ندارد، باید منتظر باشیم که فضا و هوای نامناسب با توجه به ازدیاد جمعیت بتواند موجب شود که در آرامش کمتری مراسم را دنبال کنیم.

ازدحام جمعيت در محل برگزاری این مراسم که نشئت گرفته از دعوتنامه های پیامکی هم می تواند باشد، موجب اعتراض اصحاب رسانه شد که مجبور بودند به صورت ايستاده گزارش تهیه کنند و هیچ مکان خاصی برای آنها در نظر گرفته نشده بود! در سال های اخیر که عموما همه اصحاب رسانه محسوب می شوند مگر آنکه خلافش ثابت شود ، یک امر طبیعی از که در بیشتر مراسم جایگاهی در شان خبرنگاران وجود نداشته باشد و این بیشتر از آنکه برگزارکنندگان اینگونه مراسم را مواخذه کند می تواند گریبان خودمان را بگیرد.
اعتراض ها بیشتر می شود و بالاخره جائی برای اصحاب رسانه درنظر می گیرند. عده ای از منتقدین هم مانده اند که در کجای مراسمی جای دارند که در حقیقت میزبان خود آنها هستند.کامران ملکی از اصحاب رسانه عذرخواهی می کند.
در اين مراسم علاوه بر تجلیل از سیروس ابراهیم زاده ، کیانوش عیاری و حسین علیزاده ، جایزه سیف الله داد نيز به پاس یک عمر خدمت به فرهنگ و هنر ایرانی، به دکتر محمدحسن خوشنویس می شود.دکور چنگی به دل نمیزند و استندهای دست به سینه ی چهار هنرمند که دکور مجلس شده است.

هارون یاشایی دبير نوزدهمین جشن خانه سينما (جشن سينمای ايران) مراسم را آغاز می کند: صد سال است که ما روز ملی سينما را جشن می گيريم. اين روز را به همه کسانی که عمرشان را برای سرافرازی اين هنر صرف کردند، تبریک می گویم.
اگر هنر زندگی ملت‌ها را می‌سازد، هنرمندان هستند که این کار را انجام می‌دهند. هنرمندان به هنر امکان بروز می‌دهند و بالندگی هنر ما به دست هنرمندان است. سینمای ما امروز این افتخار را دارد که صاحب نشان اسکار و کن و ونیز می شود؛ نام کیارستمی در جهان همچنان می درخشد؛ چرا که این هنرمندان زحمت بقای سینما را کشیده اند و خانه سینما از هنرمندانی که مستقیما وجودشان در ارتقای سینما تاثیر داشته ،قدردانی می كند.
اولین تجلیل از سیروس ابراهیم زاده بازیگر قدیمی سینما ، تلویزیون و البته تئاتر بود. مردی با صدائی خاص که همیشه دز آرشیو خاطرات سینمائی ما باقی است.

سیروس الوند كارگردان سینما از او می گوید:سيروس ابراهیم زاده متعلق به نسلی است که با سواد بودند و احساس می‌کردند که سواد به بازیگری کمک می کند. آقای ابراهیم زاده در همه عرصه‌های ترجمه، تاليف، بازیگری فعالیت داشته‌اند.
ایرج پارسی‌نژاد هم درباره اين بازيگر پيشكسوت چنین گفت : عشق و شور او به درام، ظاهر و آشکار بود.ما نسلی بودیم که کتاب می‌خواندیم و سینما را جدی می‌گرفتيم. ما درباره سینما ، هنر و نقاشی بحث و نقد می‌کردیم.
سیروس ابراهیم زاده که با تشویق حضار روی سن می رود چنین می گوید:

خوبی بزرگداشت این است که جوان‌ترها می‌فهمند، در صورت طی کردن این راه سخت کارشان بی مزد و مواجب نمی ماند. خوشحالم توانسته‌ام در عصری زنده بمانم که سینما پرچمدار بازشناسی فرهنگ بسیار غنی و تاریخ اجتماعی ماست. الان کمتر جشنواره‌ سينمايی است که یک یا چند ایرانی در آن حضور نداشته باشند و این بسیار ارزشمند است.
آفرينش مهمترين كار يك هنرمند است. هنرمند حتی دشمنان خود را هم می بخشد و این یک مسئله مهم است. و در ادامه گله ای بی گفتن نام از سعید سهیلی کرد و گفت: اینکه برخی کارت خانه سینما را آتش می‌زنند، باعث آسیب به هنر سينما و جامعه سينمايی می‌شود.