پیش از اکران فیلم هم، نظر موافقی نسبت به ساخت این فیلم نبود چرا که ما در عرصه ورزش و به خصوص فوتبال قهرمانانی با پیچیدگی های زندگی شخصی و رزومه ای پربارتر و قدمتی بیشتر از حضور علیرضا بیرانوند دروازه بان تیم ملی، برای دستمایه ی یک فیلم سینمایی داشتیم که از آن غاقل مانده ایم. به همین دلیل تماشاگران با نگاه مثبت و کنجکاوی روی صندلی ها ننشستند و متاسفانه فیلم هم به گونه ای نبود که نظر آنها را برگرداند. حتی نمیشد نام یک اتوبیوگرافی را روی آن گذاشت و هیچ چالشی روی احساسات مخاطب تاثیر نمی گذاشت که کم توانی بازیگر نقش بیرانوند هم در آن بی تاثیر نبود.
شاید اگر در جشنواره کودک و نوجوان دیده میشد و یا یک فیلم تلویزیونی تا حدودی نظرها بر می گشت اما یک سوال مدام ذهن ها را مشغول می کرد: " آیا این فیلم در حد و اندازه ی رقابت در سودای سیمرغ بود؟ آیا فیلم های بیرون مانده از این مهمترین رقابت سینمایی، ضعیف تر از " بیرو" بودند؟ سوالی که حتما هیات انتخاب باید بعد از جشنواره به آن پاسخ دهد.
چه چیز در این فیلم توجه داوران را جلب کرده است؟
