تیلدا سوینتون - کوئنتین تارانتینو

این ترکیب رویایی زیاد دور از انتظار هم نیست. کوئنتین تارانتینو در سری بیل را بکش نشان داده که می تواند شخصیت های زن بسیار قوی خلق کند، و تیلدا سوینتون مشخصه قوی بودن شخصیت پردازی تارانتینو را دارد. سوینتون یک بازیگر تنوع گراست، به طوری که هر نقشی تارانتینو به او بدهد می تواند با موفقیت آن را اجرا کند. به نظر می رسد سوینتون اگر به جای اوما ترومن در داستان عامه پسند (1994) و یا به جای جنیفر جیسون لی در هشت نفرت انگیز (2015) بود می توانست در نقش اول زن بازی قوی و محکمی را از خود به نمایش بگذارد.

دانیل دی-لوئیس - آلخاندرو گونزالس ایناریتو

دانیل دی-لوئیس احتمالا بزرگترین بازیگر دارای سبک نسل خودش است، و مطمئنا در بالای لیست همقطارانش قرار دارد. آلخاندرو گونزالس ایناریتو هم در دو فیلم اخیرش، دو مرد نقش اول فیلم هایش را تا حد اسکار بالا برده است. او تمرکزش را بر روی توانایی های شخصیت های اولش قرار می دهد و دی-لوئیس نیز از جمله بازیگرانی است که توانایی های زیادی برای بروز دادن دارد که ایناریتو می تواند از آن توانایی ها برای ایجاد شخصیتی متناسب در کارنامه کاریش استفاده کند.

جنیفر لارنس - دیوید فینچر

دیوید فینچر برای فیلم های تاریک و تکان دهنده اش شناخته شده است. در حالی که هنوز نمی دانیم جنیفر لارنس کاملا قادر است در سطح دیوید فینچر قرار بگیرد یا نه. این امر به ویژه در بازیگری او در استخوان های زمستانی (2010) در مرحله تعلیق است.

دیوید فینچر به ویژه در فیلمهای نئو نوآرش اخیرش مثل دختر گمشده (2014) و زودیاک (2007) توانسته موفق ظاهر شود. نکته جالب این است که قالب فیلم نوآر از ترکیب یک مرد و یک زن افسونگر هنوز موفق عمل می کند. به نظر می رسد جنیفر لارنس قادر است عهده دار نقش یک زن افسونگر در یک فیلم نوار باشد، و همچنین قادر است شخصیت احساسی چون شخصیت بن افلک را در دختر گمشده بازی کند. جنیفر لارنس یک بازیگر قدرتمند و در عین حال دارای لطافت خاصی است هرچند سعی می کند به بازیگران فیلم نوار سنتی (مانند همفری بوگارت، و یا فردی مک موری) نزدیک شود. از طرفی بازی در فیلم های هالیوودی را هم دوست دارد، فیلم هایی مثل لا لا لند که یک زاویه جدید در اختیار تماشاگر می گذارند. به نظرتان جنیفر لارنس با بازی در فیلم نوار دیوید فینچر موفق ظاهر می شود؟

لئوناردو دی کاپریو - برادران کوئن

لئوناردو دی کاپریو تا به حال با برخی از بزرگترین کارگردانان سینما از جمله اسکورسیزی، اسپیلبرگ، نولان، کامرون، و تارانتینو همکاری کرده است، و به نظر می رسد با برادران کوئن هم عالی ظاهر شود. دی کاپریو در نقش های قهرمان، تبه کار، عاشق شهرت بازی کرده و هر چند در گرگ وال استریت و هوانورد بازی های تجملی کرده ولی در جنگوی رهاشده ثابت کرد که بازیگری پیشرو است. از طرفی برادران کوئن بیشتر زندگی طبقه کارگر آمریکا را به تصویر کشیده اند، نقشی که دی کاپریو تاکنون در آن ظاهر نشده است. به نظر می رسد همکاری دی کاپریو با برادران کوئن می تواند چالشی برای دی کاپریو باشد.

مایکل شانون - پل توماس اندرسون

مایکل شانون احتمالا بازیگر کمتر شناخته شده ای در این لیست باشد، اما جذابیت های خودش را دارد. این بازیگر 42 ساله در فیلم های هالیوودی با قدرت ظاهر شده همانند فیلم جدیدش حیوانات شب زی (2016)، اگرچه حضور «مایکل شانون» در قامت مامور قانونی چندان به چشم نمی‌آید (حداقل از بابت زمان حضور کم در فیلم)، اما وجود آن حیاتی‌ست. با این اوصاف او خودش را در بازیگری اثبات کرده است و به نظر می آید همکاری وی با پل توماس اندرسون می تواند  قابل توجه باشد. پل توماس اندرسون با بسیاری از بازیگران پیشرو کار کرد، همکاری مایکل شانون با او ما را به یاد خواکین فینیکس می اندازد. هر دو شخصیت چهره ای فریبنده دارند و در عین حال دیوانگی های خاص خودشان را دارند که می تواند او را برای تم های موردعلاقه اندرسون نزدیک تر کند.

کوین اسپیسی - دامین شازل

دامین شازل کارگردان جوان هالیوودی است که امید زیادی  بر روی اوست. او با ساخت دو فیلم متفاوت توانسته جزء 100 فیلم برتر IMDB در مقام کارگردان باشد. در حالی که لا لا لند (2016) و ضربه شلاق (2014) هر دو در زمینه موسیقی ساخته شده اند اما از لحاظ تونالیتی و ارتباطی که با مخاطب برقرار می کنند متفاوت هستند.

کوین اسپیسی نیز بازیگر بسیار متنوعی است که می توانست در هر کدام از دو فیلم تازه ساخته شده شازل حضور مناسبی داشته باشد. حتما شازل در آینده جنبه های دیگری از فیلمسازی اش را کشف خواهد کرد و آنها را در قاب تصویر نمایان خواهد کرد در این مدت کوین اسپیسی می تواند خودش را با شخصیت های بالقوه شازل انطباق بدهد و محدوده علایق مشترکش را با شازل کشف کند که به نظر می رسد بیشتر از بقیه بازیگران باشد. هر دو در فیلم هایشان به پرداخت شخصیت های عمومی و خصوصی علاقه بسیاری دارند و این می تواند نوید یک همکاری مناسب را در آینده بدهد.

امی آدامز - مارتین اسکورسیزی

شاید این همکاری به نظرتان کمی دور از انتظار برسد و بپرسید که بازیگرهای دیگری هستند که لایق تر برای همکاری با اسکورسیزی هستند تا آدامز. اما همه این حرفها احتمال قدرت بالقوه همکاری این دو را کم نمی کند.

امی آدامز یکی از بازیگران بی سر و صدا و در عین حال فریبنده هالیوود امروز است و ممکن است مانند دی کاپریو که مدت زیادی طول کشید تا جایزه اسکار بگیرید در صف مراسم اسکار باقی بماند و برای سالهای مستمر بی جایزه سر کند در حالی که لیاقت دریافتش را دارد.

از مراسم اسکار برنده نیست تبدیل شده اند لئوناردو دی کاپریو، مستمر سرزنش چند سال گذشته. مارتین اسکورسیزی، از سوی دیگر، به خوبی برای سبک فیلم هنوز هیجان زده متفکر خود است. دلیل اینکه همکاری آدامز و اسکورسیزی جواب خواهد داد این است که آدامز با قابلیت هایی که دارد می تواند در فیلم اسکورسیزی نقش بی همتایی را بازی کند همانند بازیگران مردی که در فیلم های او هستند یعنی می تواند همپای آنها پیش برود. اسکورسیزی کارگردانی است که تاکنون بازیگر نقش اولش زن نبوده و زنان در فیلم های او نقش های بسیار جزیی داشته اند. آدامز می تواند به مانند جودی فاستر در راننده تاکسی (1976) و مارگوت رابی در گرگ وال استریت (2013) در فیلم اسکورسیزی ظاهر شود و اگر به او مجال داده شود تا در نقش اول فیلم ظاهر شود مسلما می تواند شخصیت عاطفی و نرم و کاملی را به تصویر بکشد و با شخصیت های نقش اول مرد اسکورسیزی رقابت کند.

ادوارد نورتون - دیوید او. راسل

نورتون واوراسل مشهور و دارای اخلاقی کنترل گرا هستند. به همین دلیل، ممکن است همکاری این دو لحظات لذت بخشی را برای هر دوی آنها ایجاد کند. گاهی اوقات هم تنش های بین بازیگر و کارگردان می تواند منجر به موفقیت بین دو نفر باشد. بسیاری از همکاری های افسانه ای، که مهمترین آنها کلاوس کینسکی و ورنر هرتسوگ است خیلی خوشایند نبود اما بهترین آثار هر دوی آنها آنهایی است که با هم همکاری داشته اند. شاید رابطه نورتون و او راسل نیز اینگونه از آب در بیاید و تضادهایشان بتواند همکاری های موفقی را پدید بیاورد.

ادوارد نورتون در هالک شگفت انگیز (2008) نقش برجسته ای داشت، با این حال هنوز دارای یک اساس تکنیکی قوی است همانگونه که در باشگاه مشت زنی (1999) به تصویر کشیده است. او راسل هم کارش را از دهه 90 شروع کرده اما بیشترین موفقیت هایش را در دهه گذشته کسب کرده است. او راسل در این مدت نشان داده که می تواند از جریان ساز شود و شاید تنها کسی باشد که بتواند ادوارد نورتون را از حاشیه در بیاورد و او را وارد جریان اصلی بازیگری کند.

 او راسل می تواند از سختکوشی نورتون، همانطور که در بردمن (2015) شاهدش هستیم، استفاده کند و او را از پشت بازیگران دیگر خارج کند و تبدیل به بازیگر درخشان اول در فیلم هایش کند.

ایوان مک گرگور - وس اندرسون

ایوان مک گرگور خصلت دمدمی مزاجی را با خود به همراه دارد اما در فیلم هایی که به صورت مستقل کار کرده بهتر درخشیده و تماشاگر را با خود همراه کرده است. وس اندرسون و ایوان مک گرگور می توانند کاملا با هم هماهنگ شوند و روحیه طنازی و دمدمی بودن خودشان را با هم تلفیق کنند و اثر مناسبی را خلق کنند. ایوان مک گرگور شاید بهترین بازیگر برای وس اندرسون باشد که هم می تواند اساس منجسم و قوی و هم راتبط نزدیکی را با وی برقرار کند. وس اندرسون می تواند شخصیت های خوبی برای بازی مک گرگور پیدا کند و زندگی حرفه ای او را دگرگون کند. ایوان مک گرگور هم می تواند لحظات ایده آل و التقاطی و غیرعادی را برای وس اندرسون ایجاد کند.

جانی دپ - دارن آرونوفسکی

این همکاری ممکن است در ابتدا به نظر بی مورد برسد اما می تواند به یک فیلم جذاب منجر شود. جانی دپ و دارن آرونوفسکی هر دو در سال های اخیر شکست خورده اند، از فیلم فاجعه آرونوفسکی نوح (2014) بگیرید تا عشاء ربانی سیاه (2015) جانی دپ که به جز توده ای از تصاویر سیاه و سفید چیزی عاید دپ نکرده است. اما باز در این فیلم شاهد هستیم که جانی دپ استعدادهای منحصر به فرد کشف نشده ای دارد که می تواند با یک همکاری درست بیرون بیاد. دارن آرنوفسکی می تواند آن وجه سیاه و فراموش شده جانی دپ را بر روی پرده سینما معنادار کند.

دارن آرونوفسکی توانایی های خودش را در بازی گیری از میکی رورک در کشتی گیر (2008) نشان داده است. همه اذعان می کنند که جانی دپ هم نیاز به نقشی مثل میکی رورک دارد تا بتواند به زندگی حرفه ای اش دوباره برگردد، آرنوفسکی می تواند یک فرصت مناسب برای جانی دپ باشد تا از شخصیت های تیم برتون و دزدان دریایی کارائیب خارج بشود و بر روی شخصیت هایی مثل شخصیت های فیلم قوی سیاه (2010) و یا کشتی گیر  (2008) تمرکز کند. این همکاری می تواند شخصیت سخت جانی دپ را برملا کند و شخصیت های ویترینی او را به چالش بکشد.

هالیوود صنعت بسیار بی رحمی است و رفته رفته شاهد هستیم که جانی دپ در این بین در حال از بین رفتن است یک فیلم آرنوفسکی می تواند موتور مهارت های بازیگری او و استعدادهای نهفته اش را دوباره به کار بیندازد و او را دوباره به اوج برساند.