سی و یک نما- کار کارگردان ها براساس چشم اندازی که به کارشان دارند مشخص می شود. بر این اساس درک ماهیت و هدف آنها کاری ضروری است. در حالی که بسیاری از کارگردانها خود را منحصر به پشت دوربین ایستادن می کنند کسانی هم هستند که به این قدر اکتفانکرده و جلوی دوربین هم نقش هایی را برعهده می گیرند و اجراهای موفقی را هم از خود نشان می دهند.

که بازیگری آنها را بدون شک در کارگردانی شان یاری می رساند در واقع بازیگری شان مکملی برای کارگردانی و درک هر چه بهتر فضایی می شود که می خواهند آن را کارگردانی کنند این کار آسانی نیست و فقط تعداد کمی از کارگردانها موفق به آن شده اند در این لیست نگاهی داشته ایم به این گروه از کارگردانها.

راینر ورنر فاسبیندر

کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر آلمانی که یکی از کلیدی‌ترین فیلمسازان نسل پس از جنگ به شمار می‌رود.در حدود اندکی بیش از یک دهه فعالیت سینمایی‌اش یعنی در فاصله سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۸۲ او بیش از ۴۰ فیلم کارگردانی کرد، ضمن آن که همزمان در تئاتر و موسیقی نیز فعال بود. فعالیت حرفه‌ای را با تئاتر (یا در واقع «ضدتئاتر») شروع کرد. فاسبیندر در آغاز متاثر از تجربه تئاتری‌اش و نیز فیلمسازان موج نو، سبکی سرد و کمینه‌گرا به وجود آورد.

 فاسبیندر در اواخر عمرش به طرز روزافزونی به الکل و مخدر روی آورد و سرانجام در ۳۷ سالگی درگذشت. و در فیلم های خودش با عنوان های «علی: ترس روح را می‌خورد»، «فاکس و دوستانش»، «ازدواج ماریا براون» اجراهای موفقی داشت.

تاکشی کیتانو

کارگردان، و هنرپیشه ژاپنی. از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به جانی منومیک اشاره کرد. کیتانو یکی از کارگردانان معاصر و مدرن ژاپن است که کارهایش بسیار شخصی است، برای درک بسیاری از آثارش درک زندگی شخصی اش لازم است تاکشی کیتانو در 18 ژانویه سال 1947 در اومشیمای توکیو متولد شد.  او در سال 1980 از تلویزیون وارد فضای سینما می شود اما بیشتر نقش هایی که به او می دهند کمدی بودند مثلا نقش کارگاهی را بازی می کند که به جز جوک گفتن کاری ندارد و همه اینها به خاطر سابقه کمدی های تلویزیونی اوست.

کلینت ایستوود

ستاره آثار کلاسیک سینمایی از جمله خوب، بد، زشت؛ هری کثیف. بیشتر مهارت های ایستوود زمانی به اوج می رسد که کارگردانی و فیلمنامه نویسی آثاری چون پل های مدیسون کانتی، کابوی های فضایی را اجرایی می کند و در این اواخر با رویکردی دیگر به سینما رو آورده است رویکردی که ناظر به دردها و رنج های انسانی است که نمونه بارزش در فیلم های رودخانه مرموز، نامه های ایوو جیما، و شکست ناپذیر قابل مشاهده است. او در کنار کارگردانی بازیگری را هم ادامه داده که می توان به عزیز میلیون دلاری و گران تورینو اشاره کرد.

روبرتو بنینی

بنینیی کارش را با تئاتر آغاز کرده است و موفقیت های اولیه او مرهوم همکاری اش با جوزپه برتولوچی است و نقش های که در فیلم های نمادین جیم جارموش برعهده داشته است شب بر روی زمین از آن جمله است آخرین فیلم او در نقش بازیگر صدای ماه است. اما بیشتر موفقیت و شهرت او به خاطر کارگردانی فیلم زندگی زیباست می باشد که محصول همکاری او با فیلمنامه نویس مشهور ایتالیایی وینچنزو کرامی است زندگی زیباست روایتگر امید و زندگی در بین خیل مصایب و مشکلات است.

مایکل مور

مور با رها کردن ناظر دانای مطلق بودن و پرداختن به سینمای مستندی که صداقت در آن نقش کلیدی دارد ارتباطش را با مخاطبان حفظ کرده است. وی فرزند کارگر کارخانه ماشین سازی در میشیگان است. وی در فیلم های مستندش در جستجوی راهی برای رسیدن به حقیقت ماجراهاست سبک مستندسازی او نسل جدیدی از مستندسازان را به وجود آورده است.  اولین فیلم مستند او راجر، من و یک بزرگ، عواقب اجتماعی نیروی کار مهاجر را در صنعت ماشین سازی و کفش بعد از مهاجرت به آمریکا نشان می دهد. مور با مستند بولینگ برای کلمباین در سال 2000 معروف شد که به شیوع فرهنگ اسحله داری در زندگی مردم آمریکا می پردازد و غارنهایت 9/11 درباره جنک بوش علیه تروریسم را به چالش می کشد. مستندهایش چالش برانگیز هستند و قابل بحث اما آنچه مسام است نمی توان او را نایدیه گرفت.

اسپایک لی

اکثر فیلمهای اسپایک لی مسائل نژادی را در بستر سیاسی و اجتماعی جامعه امریکا به صورت صریح مطرح کرده است. او علاوه بر ساخت فیلم و مستند، فیلم های تلویزیونی و فیلم های تبلیغاتی را برای شرکتهای Levi's ، Nike ، Converse و ... نیز ساخته است. برخی از فیلمهای بلند او عبارتند از: ماکلوم ایکس، مرد نفوذی، کار درست را انجام بده، ساعت 25، معجزه در سنت آنا.

کریستوفر گاست

انتظار برای گافمن بهترین فیلم گاست است که در جهان شناخته شده است. وی قبل از کارگردانی و بازی در فیلم های سینمایی در رادیو و تلویزیون فعالیت داشت و سپس رو به کارگردانی آورده است، راب رینر مستندی درباره گروه موسیقی راک و فرهنگ موسیقیایی آنها است که در سال 1985 ساخته شده است. او به بازیگران و به خودش در نقش هایی که بازی کرده اجازه می دهد که بداهه کار کنند و یکی از مزیت های سینمای وی همین نکته است در حالی که برای خود دردسری هایی را هم دارد.

رومن پولانسکی

پولانسکی اولین نقشش را در فیلم "یک نسل" (1954) به کارگردانی "آندره وایدا" تجربه کرد. او در دوران تحصیل در تعدادی فیلم سینمایی بازی کرد و چند فیلم کوتاه ساخت. که مهمترین آنها "دو مرد و یک گنجه" در سال 1958 یک فیلم تجربی 20 دقیقه ای که فیلمنامه آن را خودش نوشته بود و "وقتی فرشته‌ها سقوط می‌کنند" در سال 1959 بود که با کسب جوایز بین المللی شهرتی را برای پولانسکی به همراه آوردند.

او تنها یک فیلم با نام "چاقو در آب" که نخستین فیلم بلندش بود را در لهستان ساخت. او سه گانه ای را در انگلستان با فیلم "انزجار" آغاز کرد و با "بچه رزماری" در امریکا و "مستاجر" در اروپا ادامه داد. او با ساخت فیلم "بچه رزماری" به مضمون شیطان پرستی در سینمای هالیوود پرداخت.

او که به همراه فیلمسازان دیگر مأموریت داشتند که درباره هولوکاست فیلم بسازند، در سال 2002 جایزه اسکار را برای فیلمی با این مضمون به نام "پیانیست" کسب کرد اما به دلیل پرونده حقوقی که در زمینه رسوایی اخلاقی در امریکا داشت نتوانست در این مراسم حضور یابد و "هریسون فورد" جایزه او را دریافت کرد.

کنت برانا

شهرت او نتیجه کارگردانی نسخه سینمایی چندین نمایشنامه از ویلیام شکسپیر از جمله هنری ششم (۱۹۸۹) است. برانا در این فیلم علاوه بر کارگردانی در نقش هنری ششم نیز به عنوان بازیگر ظاهر شد و برای بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین کارگردان نامزد جایزه اسکار شد.

فیلم‌های هملت (۱۹۹۶) که او را برای جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی نامزد کرد، درد بیهوده عشق (۲۰۰۰) و همانطور که شما را دوست دارم (۲۰۰۶) از بهترین کارهای او هستند. در سال ۲۰۰۲ نیز وی در نقش گیلدوری لاکهارت در مجموعه هری پاتر هنرنمایی کرد.

او از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۵ با اما تامپسون رابطه داشت اما کارشان  به جدایی کشید.سپس از سال ۲۰۰۳ رابطه اش را با لینسی برانوک آغاز کرد و این رابطه تا کنون ادامه پیدا کرده است.وی به سبب خدماتی که به دنیای هنر و دولت بریتانیا ارائه کرد، از سوی الیزابت دوم به دریافت لقب سر نائل آمد.

آلخاندرو خودوروفسکی

فیلمساز، نمایشنامه نویس، آهنگساز، بازیگر پانتومیم، روان درمانگر و نویسنده کتاب‌های بسیاری با مضمون معنویت و فال ورق تارو و کتاب‌های مصور و رمان‌های ترسیمی شیلییایی-فرانسوی است.

وی بیشتر با سینمای آوانگاردش شناخته شده و مورد تکریم طرافداران سینمای کالت قرار گرفته است. کارهای وی سرشار است از تصاویر سوررئال آکنده از خشونت و آمیزه‌ای از عرفان و انگیزش‌های مذهبی.

وودی آلن

کمدین، بازیگر، کارگردان، نویسنده و موسیقی‌دان یهودی آمریکایی است. وی برنده چهار اسکار شامل یک اسکار بهترین کارگردانی و سه جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی شده است. آلن به مدت پنج سال در تلویزیون به فعالیت پرداخت و در نهایت تصمیم گرفت استعدادش را در زمینه بازیگری نیز امتحان کند. اولین حضور او در مقام بازیگر در سال ۱۹۶۰ در کلوپی در منهتن بود. شخصیت کمدی متفاوت و خلاق او به سرعت نگاه‌ها را به سوی او معطوف کرد. در سال ۱۹۶۳ او به عنوان مهمان در اغلب برنامه‌های گفتگوی تلویزیونی ظاهر می‌شد.

نخسیتین فیلم‌نامه او تازه چه خبر، پیشی بود. نخستین فیلمی که کارگردانی کرد چه خبرها، سوسن پلنگی بود، که در اصل فیلمی ژاپنی بود که فقط آن را با گفتار خنده‌آوری دوبله کرد. نخستین فیلمی که به معنای رایج کارگردانی کرد پولو بردار و در رو بود. بعد در فیلم دوباره بزنش، سام بازی کرد. در ۱۹۷۷ با تولید و بازی در آنی هال دوره تازه و مهمی در کار خود را آغاز کرد.

ژاک تاتی

کارگردان و کمدین فرانسوی که در لو پک، ایولین زاده شد. پدر او گیورگس-امانوئل تاتیشچف یک روسی بود و مادرش مارسل کلر وان هوف تباری هلندی داشت. او کار خود را در سینما در سال ۱۹۳۲ با بازی در فیلمی کوتاه به نام اسکار قهرمان تنیس آغاز کرد. او تا پیش از ساخت نخستین فیلمش در۶ فیلم کوتاه و بلند دیگر از جمله جانور تحت تعقیب (۱۹۳۴)، یکشنبه درخشان (۱۹۳۵)، مراقب سمت چپت باش (۱۹۳۸) و بازگشت به دیار (۱۹۳۸) نقش‌های کوچکی ایفا کرد.

نخستین تجربه او در کارگردانی ساخت فیلم کوتاه مدرسه پستچی‌ها بود. پس از آن تاتی در سال ۱۹۴۹ فیلم بلند روز جشن را ساخت. او خودش در این فیلم کمدی که داستان آن در دهکده‌ای آرام می‌گذرد نقش فرانسوای پستچی را بازی کرد.

اورسن ولز

در سال‌های واپسین زندگی، ولز در حالیکه فقط بوسیلهٔ بازیگری، تبلیغات و صداگذاری امرار معاش می‌کرد با یک استودیوی هالیوودی به علت سرمایه‌گذاری نکردن بر روی پروژه‌های فیلم مستقلش وارد منازعه شد. در سال ۱۹۷۵ او سومین نفری بود که پس از جان فورد و جیمز کاگنی، جایزهٔ یک عمر فعالیت را از [بنیاد فیلم آمریکا]] (اِی اِف آی) دریافت می‌کرد. بیش‌تر منتقدان پس از مرگ وی بطور عمومی از او تمجید کرده‌اند. او هم اکنون به عنوان یکی از مهم‌ترین هنرمندان هنرهای دراماتیک قرن بیستم شناخته می‌شود. او در سال ۲۰۰۲ در نظرسنجی موسسه فیلم بریتانیا (بی‌اف‌آی) که در مورد ده کارگردان برتر سینما انجام شده بود عنوان بهترین کارگردان تمام تاریخ را کسب کرد.

باستر کیتون

بازیگر و کارگردان کمدی برندهٔ جایزه اسکار آمریکایی که او بیشتر به خاطر فیلم‌های صامت خود و ویژگی‌هایی مانند مناعت طبع، خویشتن‌داری و بی‌حالتی که در چهره‌اش نمایان بود شناخته می‌شود. فیلم ژنرال یکی از ساخته‌های وی که خود نیز نقش اول آن را به عهده داشت در نظر سنجی انستیتو فیلم آمریکا به عنوان هجدهمین فیلم برتر تاریخ سینما شناخته می‌شود.. قاب بندی ها،کمدی اسلپ استیک و بازی خیره کننده کیتون در فیلم ژنرال یکی از ماندگارترین آثار سینمای صامت است.

چارلی چاپلین

چاپلین در زمینه سینما بیش از ۶۵ سال فعالیت کرد که شروع فعالیتهای وی از سالن ویکتوریا انگلستان به عنوان پسربچه‌ای آغاز شد و تا سن ۸۸ سالگی ادامه یافت. وی در سال ۱۹۱۹ همراه با تعدادی از دوستان سینمایی خود اتحادیه سینماگران را تاسیس کرد. چاپلین یکی از محبوب ترین و بزرگترین هنرمندان قرن بیستم میلادی و تاریخ سینما است. چاپلین همیشه بسیار اشاره‌وار در مورد روش‌های فیلم‌سازی خود سخن می‌گفت، اگر غیر از این عمل می‌کرد مانند این بود که یک شعبده‌باز حقه‌های خود را افشا کند. در واقع تا قبل از ساخت فیلم‌های صدادار مانند دیکتاتور بزرگ در سال ۱۹۴۰، او هیچ وقت یک فیلم‌نامهٔ کامل از ساخت فیلم در اختیار نداشته است.