سی و یک نما - سوررئالیسم یا فراواقع گرایی، همانطور که توسط بنیانگذارش آندره برتون تعریف شده، به دنبال بیان عملکرد واقعی آگاهی و اندیشه است. خواب مانند بودن، غیرمنطقی، نامتعارف و غیر خطی بودن از مشخصه های این آثار هستند. اشیاء و فعالیت‌های عادی به شیوه‌های غیرعادی یا تحریف‌شده نمایش داده می‌شوند که ارتباط رایج و سنتی ما با آنها را از بین می‌برد. مضامین رایجی که در آثار سوررئالیستی بررسی می‌شوند عبارتند از نجات و رهایی ذهن، عشق و هنر و تمسخر نهادهای اجتماعی و سیاسی.
فیلم‌های این فهرست از سوررئالیسم برای ایجاد بی‌قراری در بیننده و ادغام واقعیت و رویا استفاده می‌کنند و هر منطقی را بی‌فایده می‌سازند. همچنین نشان داده شده که سوررئالیسم راهی مؤثر برای نزدیک شدن به مضامین تروما، انزوا، و بیماری های حافظه یا عملکرد ذهنی است. وقتی منطق به حالت تعلیق در می‌آید، فرصت مناسبی برای رویارویی با چیزهای بسیار دلخراش، بدون محدودیت‌هایی که زندگی واقعی به ما تحمیل می‌کند، چه خوب یا بد، در اختیار ما می‌گذارد. در تمام این فیلم‌ها، قهرمان اساساً توسط چیزی تسخیر می‌شود که نمی‌توان از آن فرار کرد: شخص دیگری، گروهی از مردم، گناهان گذشته‌شان، نوع دیگری از بودنشان یا شاید چیزی کاملاً غیرقابل توصیف. تنها چیزی که مسلم است این است که این تصاویر برای مدت طولانی در کنار و ذهن شما خواهند ماند.
