پسران او خبر درگذشتش را در بیانیه‌ای برای مجله People تایید کردند. آ»ها در این بیانیه نوشته‌اند: "پدر ما نیروی با استعداد منحصر به فرد طبیعت بود، هم به عنوان یک هنرمند و هم یک مرد. یک شوهر، پدر و پدربزرگ دوست داشتنی، او را تحسین می‌کنیم و عمیقاً دلتنگش خواهیم بود.»
بازیگران دیگر نیز در شبکه‌های اجتماعی خود به آرکین ادای احترام کردند. ناتاشا لیون، که با او در فیلم مستقل «زاغه‌های بورلی هیلز» همبازی بود، نوشت: «مورد احترام همه اهالی سینما و برای مدت طولانی بسیار درخشان، الهام‌بخش و مهربان بود». جیسون الکساندر ستاره ساینفلد گفت: "صدایی فوق‌ا‌لعاده و اورجینال برای کمدی... من از تماشای او چیزهای زیادی یاد گرفتم و خنده‌هایی که از کار باشکوه او گرفتم بی ایان به نظر می‌رسد. باشد که آرامش بگیرد.» مایکل مک کین از اسپینال تپ اضافه کرد: "جذاب، خنده‌دار، و بی عیب و نقص، از بودن با او لذت خالصی برده‌ام."
آرکین در سال 1934 در نیویورک متولد شد و از نسل مهاجران یهودی به ایالات متحده بود. آرکین با دو دوستش گروه فولک The Tarriers را تشکیل داد که در آن آرکین آواز می‌خواند و گیتار می‌نواخت. آرکین که از ۱۰ سالگی دروس بازیگری را گذرانده بود، دانشجوی بورسیه در آکادمی‌های نمایشی مختلف شد، از جمله یکی از آکادمی‌هایی که توسط دانش‌آموز استانیسلاوسکی، بنیامین زماچ اداره می‌شد، که به آرکین رویکرد روان‌شناختی بازیگری آموخت. آرکین از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ در کالج ایالتی لس آنجلس شرکت کرد. او همچنین در کالج بنینگتون شرکت کرد.
به عنوان بازیگر در برادوی کارش را شروع کرد و در سال 1963 جایزه تونی را برای نقش اصلی در Enter Laughing دریافت کرد. اولین نقش اصلی فیلمش در کمدی جنگی «روس‌ها می‌آیند، روس‌ها می‌آیند» (۱۹۶۶) بود که برای آن نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد. او بازیگریش را با نقش شرورانه در فیلم هیجان‌انگیز با آدری هپبورن، تا تاریکی صبر کن (۱۹۶۷)، و نقش اول در اقتباس کارسون مک‌کالر، قلب یک شکارچی تنهاست (۱۹۶۸) ادامه داد، که برای آن نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد.
پرمخاطب‌ترین دوره حرفه‌ای بازیگری آرکین در سال 1970 بود، زمانی که او در اقتباسی از «تبصره ۲۲» به کارگردانی مایک نیکولز برای ایفای نقش یوساریان انتخاب شد، اگرچه آن فیلم تا حدودی تحت الشعاع فیلم M*A*S*H با مضمون مشابه قرار گرفت که در همان سال منتشر شد. در دهه 70 با تریلر پلیسی Freebie and the Bean (با جیمز کان) و کمدی اکشن The Laws (با پیتر فالک) خوش درخشید.
او در دهه بعد کارش را در تلویزیون متمرکز کرد و نامزدی امی را برای فیلم تلویزیونی فرار از سوبیبور در سال 1987 به دست آورد و متعاقباً در نقش‌های مکمل زیادی بازی کرد. در فیلم «ادوارد دست قیچی» تیم برتون او نقش پدر بدخلق وینونا رایدر، در «گلنگری گلن راس» یکی از فروشندگان دفتر و «گروس پوینت بلانک» نقش درمانگر قاتل جان کیوزاک را بازی کرد. بدون شک، کامل‌ترین نقش آفرینی او در نقش پدربزرگ در فیلم «میس سانشاین کوچولو» بود که در نهایت در سال 2007 جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای او به ارمغان آورد.
آرکین سه بار ازدواج کرد که دو بار به طلاق منجر شد. او و جرمی یافه (متولد ۱۹۵۵–۱۹۶۱) دو پسر داشتند: آدام آرکین، متولد ۱۹ اوت ۱۹۵۶، و متیو آرکین، متولد ۲۱ مارس ۱۹۶۰. او از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۴ با باربارا دانا بازیگر و فیلمنامه‌نویس ازدواج کرد. با او در بخش‌هایی از برنامه تلویزیونی خیابان کنجد در دهه ۱۹۷۰. آنها در Chappaqua، نیویورک زندگی می‌کردند. در سال ۱۹۶۷، آنها صاحب پسری به نام آنتونی (تونی) دانا آرکین شدند. در سال ۱۹۹۶، آرکین با روان درمانگر سوزان نیولندر، ازدواج کرد که نام خانوادگی او را برای شخصیت خود نورمن نیولندر در روش کومینسکی برگزید. آنها در Carlsbad، کالیفرنیا زندگی می‌کردند.
