الخاندرو گونزالس ایناریتو در بیانیه رسمی منتشر شده درباره آخرین ساخته ای "باردو" آورده است:
«چند سال پیش، ناگهان متوجه شدم جاده ای که در پیش رو دارم بسیار کوتاه تر از جاده ای است که پشت سر گذاشته ام. به ناچار شروع کردم به کاوش در گذشته و درونم. هر دو مسیر گریزناپذیر و هزارتویی هستند. درهم آمیختگی زمان و مکان از روایتی که «زندگی ما» را می‌سازد، چیزی بیش از یک سراب کاذب نیست که به وسیله رویدادهایی تجربه ذهنی توسط سیستم عصبی محدود ما ساخته شده است. حافظه فاقد حقیقت و فقط دارای باور عاطفی است. حقیقتی در آن احساسی وجود دارد که من سعی داشتم در کشوی عظیم واهی هایی که با خود حمل می کردم به جستجوی آن بپردازم. من باید از پیش به شما هشدار بدهم: من هیچ حقیقت مطلقی پیدا نکردم. فقط یک سفر بین واقعیت و تخیل. یک رویا. رویاها به عنوان سینما واقعی هستند اما حقیقت ندارند. در هر دو، زمان مایع است. باردو وقایع سفر بین آن دو توهم است که مرزهایشان غیرقابل کشف است.»
جالب است که ایناریتو علیرغم درهم ریختگی جهان پرمدعای فیلمش، هنوز این جسارت را دارد که فیلم جدیدش را «کمدی» بنامد.
دوشنبه شب، نتفلیکس ۱۵ دقیقه از فیلم "باردو" را برای تعدادی از کارشناسان اسکار نمایش داد. یکی از آنها از ماهیت مرموز چیزی که روی صفحه نمایش دیده بود گیج شده و گفته بود که "واقعاً مطمئن نیستم که فیلم می خواست چه چیزی را نشان دهد".
هنوز کاملاً روشن نیست که فیلم سه ساعته ایناریتو درباره چیست. شاید کمتر از دو هفته دیگر وقتی «باردو» اولین نمایش جهانی اش را در جشنواره فیلم ونیز در اول سپتامبر تجربه کند کمی فیلم برایمان روشن شود.
