فیلم سینمایی "سانست بلوار" (Sunset Boulevard) از موفق ترین آثار کارنامه وایلدر فقید است که سال 1951 اسکار بهترین فیلمنامه، بهترین موسیقی متن، و بهترین طراحی صحنه و دکور را برد و در هشت رشته دیگر از جمله بهترین فیلم و کارگردان نامزد شد. اما در کسب اسکار بهترین کارگردانی این فیلم ناکام ماند. چهار جایزه گلدن گلوب از جمله بهترین فیلم و کارگردان هم در کارنامه "سانست بولوار" دیده می شود. در سال ۱۹۹۸ انجمن فیلم آمریکا، سانست بلوار را به عنوان دوازدهمین فیلم در لیست ۱۰۰ فیلم برتر آمریکایی قرن بیستم انتخاب کرد . فیلم رتبه 12 از لیست 100 فیلم برتر AFI رو کسب کرد که در آپدیت دهمین سال به رتبه 16 سقوط داشت. 2 مورد از این فیلم نیز در بین 100 نقل قول برتر تاریخ AFI قرار دارد.

"سانست بلوار" به داستان زندگی یک هنرپیشه و ستاره زن قدیمی هالیوود به نام "نورما دزموند" میپردازد که اکنون پیر شده است و دیگر از روزهای طلایی چیزی برایش باقی نمانده است. زندگی این زن با ورود یک فیلمنامه نویس جوان به نام "جو گلیس"، که دچار مشکلات مالی شده است و به شدت نیازمند پول است، دستخوش تغییراتی بسیار میگردد و در نهایت سرنوشتی دیگر را برای او رقم میزند. اما نکته جالب این است که داستان از زبان فیلمنامه نویس بیان می شود. آن هم در حالی از همان ابتدای فیلم می دانیم وی به قتل رسیده است.نورما که هنوز در توهم شهرت است عاشق جو گلیس شده و از او می خواهد پیش او بماند. در نهایت جو زمانی که در حال ترک خانه است به دست نورما کشته می شود.

ابتدای فیلم با انتخاب شیوه عجیب روایت شاهدیم که فیلمنامه نویس داستان ما در استخر به قتل رسیده است و انگار روح او داستان را برایمان تریف می کند. تا اواخر فیلم مدام در این فکر بودم که چرا پایان داستان اینقدر واضح بیان شده و فیلمساز از ابتدا سرنوشت قهرمانش را رو کرده اما وقتی به صحنه قتل جو گیلز می رسیم تازه متوجه می شویم داستان اصلی داستان نورماست نه جو. اوج دیوانگی و روان پریشی نورما دزموند و یا بهتر است بگوییم اوج غرق شدن و حل شدن او در هنر سینما و نقش هایش تازه اینجا بعد از قتل جو گیلز است؛ سکانس شاهکار پایانی که نورما از پله ها پایین می آید قابل وصف نیست..

نورما : شنیدی چی گفت؟ من یک ستاره ام.

- جو : سر عقل بیا، تو پنجاه سالته. پنجاه ساله بودن اشکالی نداره مگر اینکه اصرار داشته باشی بیست و پنج ساله باشی..

- در سکانسی که نورما دزموند با هنرپیشگان قدیمی سینمای صامت بریج بازی می کند می توان باستر کیتون بزرگ را دید که فقط دو بار در طی چند ثانیه می گوید پاس

- تمامی عکسهای موجود بر روی در و دیوار خانه متعلق به جوانیهای خود گلوریا سوانسون است.