«فرانچسکو روزاریو کاپرا» متولد هجدهم می 1897 در سیسیل ایتالیا، در شش سالگی به‌همراه خانواده به آمریکا مهاجرت کرد.
وی در سال 1918 در رشته مهندسی شیمی از دانشکده فنی کالیفرنیا فارغ‌التحصیل شد و در جنگ جهانی اول در ارتش آمریکا حضور داشت و در سال 1920 با قبول شهروندی آمریکا، نام «فرانک روسل کاپرا» را برای خود انتخاب کرد.
او بازیگری را با حضور در فیلم‌های صامت شروع کرد، هرچند کارگردانی و نگارش فیلم‌نامه آثار کمدی صامت را نیز برعهده داشت. پس از آنکه کاپرا در سال 1934 فیلم «در یک شب اتفاق افتاد» را با مشکلات زیاد ساخت، شروع به کارگردانی آثار برجسته دیگری برای کمپانی کلمبیا کرد که از آن جمله می‌توان از «نمی‌توانی این را با خودت ببری»، «چه زندگی شگفت‌انگیزی»، «افق گمشده» و «آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود» نام برد.
بازیگران زیادی چون «گری کوپر»، «جین آرتور»، «جیمز استوارت» و «باربارا استانکی» بخش عمده‌ای از موفقیت‌های سینمایی‌شان را مدیون «کاپرا» بوده‌اند.
فیلم‌های کاپرا در دهه‌ی 30 میلادی موفقیت‌های چشم‌گیری در جوایز آکادمی اسکار به‌دست آورند. «در یک شب اتفاق افتاد» اولین فیلم کاپرا بود که توانست پنج جایزه بهترین کارگردانی، بهترین فیلم، بهترین بازیگر مرد و زن و بهترین فیلم‌نامه را به‌دست آورد.
در سال 1936 او دومین جایزه‌ی اسکار بهترین کارگردانی خود را برای «آقای دیدز به شهر می‌رود» کسب کرد. دو سال بعد، او سومین جایزه اسکار بهترین کارگردانی خود را در مدت تنها پنج سال به کارنامه افتخارات خود افزود و این‌بار «نمی‌توانی این را با خودت ببری» اسکار بهترین فیلم را نیز برای او به‌همراه آورد.
او علاوه‌بر سه جایزه‌ی اسکار بهترین کارگردانی، سه‌بار برای فیلم‌های «بانویی برای یک روز»، «آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود» و «یک زندگی شگفت‌انگیز» نامزدی بهترین کارگردانی اسکار را تجربه کرد.
کاپرا روز پنجم مارس 1936 میزبانی مراسم هشتمین دوره‌ی جوایز اسکار و طی سال‌های 1935 تا 1939 ریاست آکادمی اسکار را برعهده داشت.
این کارگردان صاحب نام سینما در جریان جنگ جهانی دوم هشت اثر مستند از جمله «مقدمه‌ای بر جنگ» (1942)، «حمله نازی» (1942)،« جنگ بریتانیا» (1943)، «تفرقه و حکومت» (1943) و «دشمنت را بشناس: ژاپن» (1945) را کارگردانی کرد.
فیلم مستند هفت اپیزودی «چرا می‌جنگیم» شاهکار تبلیغاتی «کاپرا» محسوب می‌شود که موفق به کسب جایزه اسکار شد. هم‌چنین فیلم «مقدمه‌ای برجنگ» او توانست در سال 1942 جایزه اسکار بهترین اثر مستند بلند را برای او به‌همراه آورد. کاپرا خود این آثار مستند را از بهترین ساخته‌هایش می‌دانست.
فیلم «یک زندگی شگفت‌انگیز» اگرچه در گیشه‌های سینما به هیچ عنوان موفق نبود، اما در پنج بخش نامزد اسکار شد و از سوی انجمن فیلم آمریکا در فهرست یکصد فیلم برتر تاریخ سینما قرار گرفت.
کاپرا آخرین فیلم خود را در سال 1961 با نام «مشتی معجزه» (در ایران به «معجزه سیب» معروف است) را ساخت. او هم‌چنین قصد ساخت اثری عملی داستانی را نیز داشت که حتی به مرحله پیش‌تولید نیز نرسید.
پیامی که کاپرا در فیلم‌هایش قصد دارد به مخاطب القا کند، خوب بودن ذات بشریت و ارزش ایثار و فداکاری است. این کارگردان برجسته هالیوود سرانجام روز سوم سپتامبر 1991 در سن 94 سالگی براثر ایست قلبی در کالیفرنیا آمریکا درگذشت.
پنج فیلم از ساخته‌های کاپرا شامل «مرد قوی» (1926)، «در یک شب اتفاق افتاد» (1934)، «آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود» (1939)، «چرا می‌جنگیم» (1942)، به‌همراه «یک زندگی شگفت‌انگیز» (1946) در آرشیو ملی فیلم آمریکا به‌عنوان میراث فرهنگی قرار دارند.
از دیگر ساخته‌های این کارگردان ایتالیایی‌الاصل می‌توان از «قدرت رسانه» (1928)، «زیردریایی» (1928)، «راه قدرت» (1928)، «پرواز» (1929)، «جنون آمریکایی» (1932)، «چای تلخ ژنرال ین» (1932) و «ممنوعه» (1932) نام برد.
کاپرا طی چند دهه فعالیت سینمایی افتخارات و جوایز متعددی را به‌دست آورد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به یک عمر دستاورد سینمایی از انجمن فیلم آمریکا، یک عمر دستاورد سینمایی از انجمن کارگردانان آمریکا، جایزه بهترین فیلم از جوایز گلدن گلوب (1947) برای «یک زندگی شگفت‌انگیز»، شیرطلایی افتخاری جشنواره ونیز (1982)، تقدیر ویژه از جشنواره ونیز (1936) برای «آقای دیدز به شهر می‌رود» اشاره کرد.
