«همشهری کین» اولین فیلم سینمایی اورسن ولز محصول سال ۱۹۴۱ است که علاوه بر تهیه‌کنندگی، نگارش فیلمنامه، کارگردانی و ایفای نقش اصلی را نیز خود بر عهده داشته است.
"چارلز فاستر کین" غول ثروتمند روزنامه دار در هنگام مرگ تنها یک کلمه می‌گوید: «غنچهٔ رز».
در حالی که مستندی از زندگی کین در دست ساخت بوده، تهیه کننده از یک خبرنگار به اسم تامسون می‌خواهد تا دربارهٔ زندگی و شخصیت کین تحقیق کند و به ویژه معنای کلمه آخر پیش از مرگش را کشف کند. تامسون با دوستان و بستگان کین مصاحبه می‌کند و داستان کین در فلش بک‌ها روایت می‌شود».
این چند خط تنها یک قطره از دریای شگفتی‌ها و جزئیاتی است که در همشهری کین با آن رو به رو می‌شویم. فیلمی که هر بار جذابیت‌های تازه‌ای برای کشف دارد. بازی خارق‌العاده‌ی اورسن ولز، طراحی صحنه و گریم چشم‌گیر و فیلمنامه‌ی محکم و پیوند دار در کنار کارگردانیِ پرجسارت و بلندپروازانه‌ی اورسن ولز یک شاهکار سینمایی را رقم زده که انقلابی در این صنعت به وجود آورد.
این فیلم در نه رشته نامزد جایزه اسکار شد و تنها توانست جایزه‌ی بهترین فیلمنامه‌ی غیر اقتباسی را دریافت کند. جالب اینکه همشهری کین با الهام از زندگی «ویلیام رندولف هرست» غول روزنامه‌های زنجیره‌ای آمریکا ساخته شد و توسط هرست و رسانه‌های تحت حمایتش مورد نقد منفی و غضب واقع شد. «هرست» آنچنان از «همشهری کین» عصبانی بود که سعی کرد، نگاتیو‌های این فیلم را از استودیو بخرد تا آن را نابود کند.
اورسن ولز در زمان ساخت این شاهکار سینمایی تنها ۲۵ سال سن داشت؛ این می‌تواند یک پیام انگیزشی برای تمامِ جوان‌هایی باشد که اهداف بزرگی دارند.
