فاکس با بازی در سه بخش از فیلم کلاسیک «بازگشت به آینده» در دهه ۸۰ به شهرت جهانی رسید. تشخیص "پارکینسون" او در سن ۲۹ سالگی داده شد و هفت سال طول کشید تا او این موضوع را علنی کند. از آن زمان، این بازیگر با محدودیت های جسمانی مثل لرزش، دست و پنجه نرم می کند.
اما او هرگز تسلیم نشد. او با سریال «شهر اسپین» به موفقیت‌های چشمگیرش ادامه داد و با حضور در مقابل دوربین و تاسیس بنیادی تحت عنوان «مایکل جی. فاکس» برای تحقیقات پارکینسون و جستجوی درمانی برای این بیماری، نشان داد که زندگی ادامه دارد و باید ادامه یابد.
او از سال ۱۹۸۸ با بازیگر همکارش تریسی پولان ازدواج کرد. این دو با هم چهار فرزند دارند و در نیویورک یا در مزرعه ای دورافتاده خارج از شهر بزرگ زندگی می کنند.
مایکل جی. فاکس جایزه اسکار افتخاری را از دست دوست و همکارش وودی هارلسون دریافت کرد. هارلسون با جملاتی تاثیرگذار به برنده جایزه ادای احترام کرد: «مایکل جی. فاکس هرگز نقش بیمار پارکینسون را بازی نکرد. اما اشتباه نکنید، این بزرگترین دستاورد اوست. او آسیب پذیر است؟ بله. اما یک قربانی نیز است؟ هرگز. برای همیشه الهام بخش همگان است.»
علاوه بر فاکس، پیتر ویر کارگردان استرالیایی، دایان وارن ترانه سرای آمریکایی و یوژان پالسی فیلمساز فرانسوی نیز اسکار افتخاری دریافت کردند. ۱۳ سال است که این جایزه در یک جشن جداگانه از مراسم اسکار اعطا می شود. همچنین هیچ هیئت داوری در مورد جایزه تصمیم نمی گیرد. آکادمی اسکار برندگان این جایزه را بر اساس دستاوردهای آنها خارج از تجارت سینمایی انتخاب می کنند.
