جارموش در مصاحبه‌ای تازه با گاردین، در توصیف میزان تغییر صنعت سینما و فقدان مدل‌های تجاری پایدار برای فیلمسازان مستقل گفته است:
«صنعت فیلم به نوعی از بین رفته است. بدتر هم شده، همه سود ساخت فیلم‌ها تبدیل شده به سهم‌خواهی ۵۰/ ۵۰ سود مشترک بین سرمایه‌داران، که قبلاً دست سازنده باز بود و با فیلم‌هایش هر کاری می‌توانست انجام دهد... اگر الان پیشنهاد طرحی را بدهید، خودتان از این ساختار لعنتی خنده‌تان می‌گیرد.»
جارموش اعتراف کرد که فرآیند خلاقیتی که زمانی کار می‌کرد و درباره‌اش می‌دانست حالا تقریباً منقرض شده است:
«من یک آدم وسواسی کنترل اوضاع هستم که باید آن را به روش خودم انجام دهم […] باید همه همکارانم را خودم انتخاب کنم. من باید برش نهایی را بزنم. باید از طریق شرکت خودم تولیدش کنم و در مورد افرادی که بودجه فیلم‌ها را تامین می‌کنند، من به آنها اجازه می‌دهم یادداشت‌هایی را در مورد تدوین اولیه به من بدهند، اما من همیشه طبق قرارداد، مطلقاً هیچ تعهدی برای استفاده از آنها ندارم.»
با این شرایطی که جارموش از نحوه فیلمسازی خودش بیان می‌کند، آدم می‌ماند که جارموش چگونه به فیلم ساختن به این روش ادامه می دهد، به خصوص در زمانه‌ای که سیستم فعلی استودیویی، مدام هنرمند را خفه می‌کند. البته، فیلم‌های او نیاز به بودجه زیادی ندارند و بازیگران تمام تلاش‌شان را برای فیلم او می‌کنند، پس در این اوضاع شاید جارموش استثنا است که راهش را پیدا کرده و فیلمسازیش جواب می‌دهد ولی برای تازه‌کارهای که می‌خواهند مستقل باشند و این‌گونه کار کردند، می‌تواند خیلی سخت باشد.
با وجود وضعیت وخیم صنعت سینما و فیلمسازی، جارموش در حال آماده شدن برای فیلمبرداری فیلم بعدی‌اش در پاییز امسال است. او جزئیات زیادی در مورد فیلم جدیدش بیان نداشته، جز اینکه این فیلم به نهایی شده و در حال مذاکره نهایی با یک بازیگر است و فیلمی بدون موسیقی خواهد بود.
«من نمی توانم در مورد جزئیات فیلم جدیدم صحبت کنم، اما در حال برنامه‌ریزی برای فیلم هستیم. من آن را با برای بازیگران خاصی نوشتم که اکنون سعی دارم با آنها برای بازیگری در این فیلم مذاکره کنم. بازیگران مانند حیوانات وحشی هستند که من مجبورم به نوعی آنها را دور بزنم و کنترلشان کنم. بنابراین، من سعی می‌کنم چند حیوان وحشی باورنکردنی را دور بزنم و کنترل کنم، امیدوارم بتوانم آنها را شکار کنم.»
جارموش ۱۲ فیلم را در جشنواره کن به نمایش درآورده است، شاید این فیلم نیز در ماه مه آینده در جشنواره کن حضور داشته باشد. آخرین فیلم جارموش، «مرده‌ها نمی‌میرند»، یکی از بدترین فیلم‌های بود که نقدهای بدی نیز برای او به ارمغان داشت، یک فیلم پر پیچ و خم زامبی بدون جذابیت.
این فیلمساز متولد اوهایو از دهه ۸۰ یکی از پایه‌های اصلی سینمای مستقل بوده است. روایت‌پردازی مینیمالیستی، تأکید بر ریتم و ساختار، فضای سورئال، ساختار روایی شاعرانه، طنز تلخ، و نگاه انسانی به زندگی و تم‌هایی نظیر تنهایی، عدم درک متقابل، مرگ، سفر و رهایی، کم و بیش در همهٔ فیلم‌های جارموش حضور دارند. جارموش علاوه بر کارگردانی در فیلم‌های زیادی هم به عنوان بازیگر ایفای نقش کرده‌است که به گفتهٔ خودش هدف او از بازیگری فقط درک حس و حال بازیگران در سمت دیگر دوربین بوده‌است.
از بازیگرانی که همواره همراه جارموش بوده‌اند، می‌توان به بیل موری، تیلدا سوینتون، تام ویتس، ایزاک دو بانکوله و استیو بوشمی اشاره کرد. شاید این بازیگران در فیلم بعدی او نیز حضور داشته باشند.
