او اکنون به روزنامه اسپانیایی ال پائیس گفته که قطعا کارش با فیلمسازی تمام شده و دیگر فیلمی نخواهد ساخت و کاملاً فیلمسازی را رها می‌کند: «دلم نمی‌خواهد دو سال به پروژه‌ای متعهد شوم که کمتر کسی آن را می‌بیند. کلی شور و اشتیاق برای فیلم ساختن به خرج می‌دهم و در نهایت ناامیدی نصیبم می‌شود. اینجاست که به این فکر می‌افتم که شاید فیلمسازی من بد است ولی می‌دانم که فیلمساز بدی نیستم.»
دولان در همین مصاحبه گفته که "از جنگ داخلی ناشی از عدم تحمل یکدیگر" می‌ترسد و این او را افسرده کرده است. اکنون هنر برای او بی‌معنی شده است. «نمی‌فهمم وقتی همه چیز در اطرافمان در حال فروپاشی است، قصه گفتن چه فایده‌ای دارد. هنر بیهوده است و خود را وقف سینما کردن، وقت تلف کردن است.»
دولان با فیلم «اینجا ته دنیاست» در سال 2016 جایزه بزرگ هیئت داوران جشنواره کن را از آن خود کرد، دو سال قبل هم برای فیلم «مامان» در سال ۲۰۱۴، جایزه هیئت داوران جشنواره کن را دریافت کرده بود. منتقدان فیلم «مامان» را بهترین فیلم دولان تا به امروز می‌دانند. این اولین فیلم او بود که در گیشه نیز به موفقیت چشمگیری دست یافت.
نخستین فیلم انگلیسی زبان او «مرگ و زندگی جان اف. دونوون» اولین‌بار در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو ۲۰۱۸ به نمایش درآمد. در سال ۲۰۱۹ فیلم «ماتیاس و ماکسیم» را ساخت که غیرقابل تماشا بود.
حالا باید باور کنیم که دولان واقعاً می‌خواهد از دنیای فیلمسازی بازنشسته شود؟ البته که نه. او احتمالا فقط نیاز به کمی استراحت و مرخصی دارد تا خودش را دوباره جمع و جور کند و باز به سینما برگردد.
