به گزارش سی و یک نما به نقل از ورایتی، مدیر برنامه های تایسون، لری تامپسون، در بیانیه ای اعلام کرد: "من بیش از 40 سال است که مدیریت کارهای خانم تایسون را برعهده دارم و هر سال یک امتیاز و برکت برای من بوده است." "سیسی خاطراتش را مانند درخت کریسمس می دانست که با تمام زیور آلات زندگی شخصی و شغلی اش تزئین شده است. امروز او آخرین تزئین زندگی اش، یک ستاره را در بالای درخت قرار داد."

کتاب خاطرات تایسون با نام "همانطور که هستم" روز سه شنبه این هفته منتشر شد.

تایسون با فیلم "شانس در برابر فردا" هری بلافونته در سال 1959 وارد سینما شد و به دنبال آن در "کمدین ها"، "آخرین مرد عصبانی"، "مردی به نام آدام" و "قلب یک شکارچی تنها" خوش درخشید. او از بازی در فیلم های اواخر دهه 60 به دلیل سوء استفاده از سیاه پوستان، امتناع می ورزید، و تا سال 1972 منتظر ماند تا با درام "صداگذار" به سینما برگشت. این فیلم برای وی چندین نامزدی اسکار از جمله بهترین بازیگر زن را به همراه داشت.

تایسون در سال 1973 برای درام "صداگذار" به کارگردانی مارتین ریت نامزد اسکار شد و در سال 2018 اسکار افتخاری دریافت کرد.

مورفی منتقد واریتی، فیلم "صداگذار" را فوق العاده توصیف می کند و می گوید: "بازی های پل وینفیلد و سیسلی تایسون، به عنوان والدین فداکار فقیر، نقطه عطفی در زندگی حرفه ای آنها بود."

با وجود دستاوردهای تایسون هم در روی صحنه نمایش و هم در عرصه فیلم، وی بیشتر به عنوان بهترین بازیگر زن برای تلویزیون شناخته می شد. او علاوه بر "خانم جین پیتمن" کارهای برجسته ای از جمله "ریشه ها"، "داستان ویلما رودلف"، "کینگ: داستان مارتین لوتر کینگ"، "وقتی کسی گوش نمی داد"، "زنی به نام موسی" ، "داستان ماروا کالینز"، "زنان محل بروستر"، "پیرترین بیوه زنده کنفدراسیون همه چیز را می‌گوید" و اقتباس تلویزیونی "سفر به بانتی‌فول" را در کارنامه هنری خود دارد.

تایسون در طول زندگی حرفه ای خود، از بازی در نقش معتادان، روسپی ها یا خدمتکاران امتناع ورزید، نقش هایی که به نظر او برای زنان سیاه پوست تحقیرآمیز بود.

تایسون در نمایش "سیاهان" به کارگردانی ژان ژنت در سال 1961 در برادوی حضور داشت و دهه ها بعد، برای بازی در بازسازی "سفر به بانتی‌فول" برنده جایزه تونی شد.

او در تلویزیون نقش تکراری زنان سیاه پوست را در سریال درام به نام "ایست ساید / وست سایت" شکست، و این بازیگر بعدا برای فیلم به یاد ماندنی "زندگینامه خانم جین پیتمن" در سال 1974 دو جایزه امی، که بسیار لیاقتش را داشت، دریافت کرد. وی در مجموع 16 بار نامزد دریافت جایزه شد، همچنین در سال 1994 برای بازی در فیلم اقتباسی "پیرترین بیوه زنده کنفدراسیون همه چیز را می‌گوید" در نقش مکمل زن برنده شد. او برای سریال درام "چگونه از مجازات قتل فرار کنیم" پنج بار برای بازیگر مهمان نامزد دریافت جایزه شد.

این بازیگر به لطف بازی در فیلم "خانم جین پیتمن" به یک برند تبدیل شد. این فیلم تلویزیونی، که تایسون در آن نقش یک زن 110 ساله را بازی می کند که زندگی خود را به یاد می آورد، در طول دهه ها به یک قهرمان تبدیل شد.

وی در دهه 2000 در شماری از فیلم‌های تایلر پری بازی کرد که جدیدترین آنها همکاری با این کارگردان در فیلم «یک سقوط از گریس» در سال 2020 بود.

از دیگر نقش‌ آفرینی ‌های تایسون می ‌توان از بازی در فیلم «خدمتکار» یاد کرد. بازی در «خانه پوشالی» از دیگر نقش‌آفرینی‌های تلویزیونی وی در سال‌های اخیر بوده است.

وی سال 2016 مدال آزادی را از اوباما دریافت کرد که بالاترین افتخار غیرنظامی آمریکاست. اوباما درباره وی گفت: سیسیلی تایسون در کار طولانی و خارق ‌العاده ‌اش تنها یک بازیگر نبوده که از آن فراتر رفته و مسیر تاریخ را رقم زده است.