دن گیلروی، شریک زندگی او از سال 1989، به هالیوود ریپورتر گفت که دووال در خانه‌اش در بلانکو، تگزاس، در خواب و بر اثر عوارض ناشی از دیابت درگذشت.

گیلروی گفت: «همسر دوست داشتنی، مهربان و فوق العاده و دوست زندگی من ما را ترک کرد. اخیراً خیلی عذاب کشید، حالا او آزاد است. پرواز کن، شلی زیبای من.»

در نوامبر ۲۰۱۶، دووال که ظاهری آشفته داشت، در یک قسمت از برنامه گفتگوی دکتر فیل که به صورت سندیکایی پخش می شد، ظاهر شد و فاش کرد که از بیماری روانی رنج می برد. او گفت: "من خیلی مریض هستم. به کمک نیاز دارم."

پیش از اینکه دووال در اواسط دهه 1990 هالیوود را به زادگاهش تگزاس ترک کند، او حرفه ای پررونق به عنوان یک بازیگر همه کاره و منحصر به فرد و رئیس شرکت تولید خودش به نام «Think Entertainment» داشت. این شرکت برنامه‌های کودکان مبتکرانه و پرستاره‌ای را برای تلویزیون کابلی تولید می‌کرد که برای او دو نامزدی جایزه امی به ارمغان آورد.

در حالی که دووال در دانشکده محلی در شهر زادگاهش هیوستون تحصیل می کرد، توسط اعضای گروه کارگردانی رابرت آلتمن کشف شد و برای تست بازیگری متقاعد شد. او سپس اولین نقش خود را به عنوان اغواگر نوجوان و راهنمای تور استرودوم، سوزان دیویس، در فیلم «Brewster McCloud» (1970) بازی کرد.

یک دهه بعد، دووال در کنار رابین ویلیامز در نقش شخصیت نمادین کمیک استریپی، اولیو اویل، دوشیزه قوی اراده‌ای که در مضیقه است، در اقتباس لایو اکشن آلتمن از «پوپِی» آواز خواند و بازی کرد.

در این فاصله، دووال با آلتمن در «مک‌کِیب و خانم میلر» (1971) همبازی شد، بعد در نقش زنی که با سارق بانک در «دزدانی مثل ما» (1974) وارد رابطه‌ای عاشقانه در می‌سی‌سی‌پی می‌شود، بازی کرد. در نقش ال.ای. جون، در «نشویل» (1975)، در نقش همسر رئیس‌جمهور گروور کلیولند در «بوفالو بیل و سرخپوست‌ها» (1976) و در نقش میلی لامورو، یک خدمتکار خیال‌پرداز در یک مرکز آبگرم سالمندان در پالم اسپرینگز در فیلم «سه زن» (1977) همکاری کرد.

نیویورک تایمز در سال 1977 از او پرسید که چرا به همکاری با آلتمن ادامه می‌دهد و او پاسخ داد: «او نقش‌های بسیار خوبی به من پیشنهاد می‌کند. هیچ کدام از آن‌ها شبیه هم نبوده‌اند. او اعتماد به نفس زیادی به من دارد و به من احترام می‌گذارد و هیچ محدودیتی برایم قائل نیست و مرا نمی‌ترساند و من او را دوست دارم.

«یادمه اولین نصیحتی که به من کرد این بود: خودت را جدی نگیر. گاهی اوقات خودم را خودمحور احساس می‌کنم، و بعد ناگهان آن نصیحت به ذهنم می‌رسد و می‌خندم.»

آلتمن یک بار اشاره کرد که دووال «می‌توانست در تمام طیف‌های احساسی بازی کند: جذاب، احمق، باکلاس، ترحم انگیز، حتی زیبا.»

او برای به تصویر کشیدن شخصیت میلی، جایزه بهترین بازیگر زن را در جشنواره فیلم کن کسب کرد.

دووال در مورد اقتباس سینمایی از رمان «درخشش» استیون کینگ گفت که در طول 13 ماه فیلمبرداری در انگلستان، به سختی افتاده بود. در این فیلم کلاسیک ترسناک، او نقش وندی تورنس، را بازی می‌کند که یک زمستان سخت را در هتل متروکه اورلوک با همسر نویسنده‌اش (نیکلسون) که به تدریج دیوانه می‌شود و پسر کوچکش (دنی لوید) می‌گذراند.

شاید مشهورترین نقش او که در یادها مانده، نقش همسر جک نیکلسون در فیلم «درخشش» باشد. فیلمی که سیزده ماه فیلمبرداری توانفرسا داشت. می‌گویند فیلمبرداری سکانسی که نیکلسون با چوب بیسیال او را آزار می‌دهد127 بار تکرار شد. 

او در مصاحبه‌ای در سال 1981 با مجله People گفت که کوبریک او را مجبور می‌کرد «هفته‌ها هر روز 12 ساعت گریه کند». او افزود: «به او گفتم دیگر هرگز چنین کاری نمی‌کنم. اگر می‌خواهید درد را انتقال بدهید و اسمش را هنر بگذارید، پیش بروید، اما نه با من.»

دووال که هر بار با حضور روی پرده به یاد ماندنی بود، همچنین نقش یک روزنامه‌نگار فضایی را در فیلم «آنی هال» ساخته وودی آلن (1977) بازی کرد؛ در صحنه‌های خنده‌داری با مایکل پالین در فیلم «دزدان زمان» ساخته تری گیلیام (1981) در نقش پَنسی ظاهر شد؛ و نقش دوست حامی استیو مارتین به نام دیکسی را در «روکسان» (1987) بازی کرد.

راجر ایبرت در سال 1980 نوشت که دووال «شبیه هیچ‌کس دیگری ندارد ... و احتمالاً در دهه 1970 بیش از هر هنرپیشه جوان دیگری نقش‌های واقعاً متفاوتی بازی کرده است».

او پس از دو دهه دوری از بازیگری، در سال 2022 با نقشی در فیلم «تپه‌های جنگلی» به این عرصه بازگشت.

شلی الکسیس دووال در ۷ ژوئیه ۱۹۴۹ در فورت ورث به دنیا آمد، او بزرگترین فرزند از چهار فرزند خانواده (و تنها دختر) بود. پدرش، باب، که یک حراج‌گذار گاو بود و به وکالت روی آورد، و مادرش، بابی، که یک مشاور املاک بود، در حالی که او ۵ ساله بود، خانواده را به هیوستون بردند. او در کالج South Texas Junior تحصیل کرد، جایی که برای پژوهشگر علمی شدن درس خواند و به تغذیه علاقه داشت.

چند سال پیش خبری منتشر شد که دووال دچار بیماری افسردگی و روحی شده است. او بیست سال از بازیگری دور بود و در  سال 2022 اعلام کرد که با فیلم مستقل ترسناک The Forest Hills به بازیگری برمی‌گردد. او چهار روز پس از تولد هفتاد و پنج سالگی درگذشت.