تماشاگران جشنواره فیلم کن برای آستین باتلر در نقش سلطان راک اند رول در اولین نمایش جهانی «الویس» به کارگردانی باز لورمن از خود بیخود شده بودند. این فیلم با تشویق ایستاده 12 دقیقه‌ای که طولانی‌ترین تشویق این دوره جشنواره بود، مورد تحسین تماشاگران قرار گرفت.

همانطور که تشویق ها ادامه داشت، باتلر با چشمان اشک آلود و با احساساتی وصف ناپذیر پریسیلا پریسلی همسر پریسلی فقید را در آغوش گرفت. او از جنوب فرانسه پرواز کرده بود تا به فیلمی که درباره شوهر فقیدش ساخته شده بود، برکت بدهد.

درام موزیکال برادران وارنر باعث شد که کن به صورت خودجوش مورد تشویق قرار گیرد، زیرا باتلر برخی از بهترین آثار پریسلی از جمله "راک در زندان"، "کفش چرم آبی"، "بدگمان" و «اذهان" را بازسازی کرد.

«الویس» یکی از بزرگ‌ترین عناوینی است که در کن به نمایش درآمده است، با فرشی پر ستاره که شامل شارون استون، شکیرا، کایلی مینوگ، دیپلو، جرمی او. هریس و گروه راک ایتالیایی منسکین بود.

تماشاگران در کاخ جشنواره آلتون میسون را که نقش لیتل ریچارد را بازی می کند را تشویق کردند و بازی او را پسندیده بودند. میسون که به عنوان یک مدل و رقصنده کارش را آغاز کرده، در اواسط نمایش فیلم مورد تشویق تماشاگران قرار گرفت.

در حالی که تماشاگران هنوز ایستاده بودند، لورمن اعضای بازیگرانش را در آغوش گرفت و به وضوح از استقبال گرم تماشاگران از «الویس» متاثر شد. او با گرفتن مایک در حالی که اشک از چشمانش جمع می شد، اولین تجربه اش را در کن برای فیلم «تالار رقص» به یاد آورد.

او گفت: «من احساس خوبی داشتم، زیرا 30 سال پیش، من و همسرم یک فیلم کوچک به نام «تالار رقص» ساختیم، اما فیلممان زیاد مورد استقبال قرار نگرفت و نمایش دهنده فقط یکبار فیلم را نمایش داد و خودش قبل از تمام شدن، فیلم را ترک کرد و گفت: «این بدترین فیلمی است که تا به حال دیده‌ام و تو کارنامه [پت تامسون] که نقش مادر را بازی می‌کرد را خراب کردی.»

«ستاره‌ها در ظهر» 

فیلم «ستاره‌ها در ظهر» ساختهٔ کلر دنی؛ که در سال 1984 در نیکاراگوئه می‌گذرد داستان یک تاجر انگلیسی و یک روزنامه نگار آمریکایی را روایت می‌کند که رابطه عاشقانه‌ای با هم آغاز می‌کنند اما وقتی گرفتار رازها و دروغ‌های زیادی می‌شوند باید تلاش کنند از کشور بگریزند.

در اوایل فیلم «ستاره‌ها در ظهر»، تریش، روزنامه‌نگار آمریکایی، با حسرت به عکس سیاه و سفید مبارزان مقاومت نیکاراگوئه نگاه می‌کند، که قاب شده به دیوار اتاق غم انگیز هتل ماناگوآ نصب شده، محلی که او در حال برقراری رابطه تجاری است. او آه می‌کشد: شورشیان جوان قبلاً خیلی جذاب بودند. کلر دنیس نوعی زرق و برق شلوغی را در این تریلر آمریکایی خارج از فرانسه احیا می کند، اما او به اندازه قهرمان جوانش ساده لوح یا نوستالژیک نیست.

تا اینجا استقبال از فیلم «ستاره‌ها در ظهر» ساخته کلر دنی هم کم‌فروغ بوده هرچند تعداد زیادی هنوز به آن رای نداده‌اند. از پنج رایی که به فیلم داده شده سه رای به معنای بی‌ارزش است.