لوییز راینر سه‌شنبه در خانه خود در لندن بر اثر ذات‌الریه از دنیا رفت. او 104 ساله بود. این بازیگر اتریشی/آمریکایی متولد آلمان، دو سال پیاپی برای فیلم‌های "زیگفلد بزرگ" (1936) و "زمین خوب" (1937) برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد و اولین بازیگری بود که به این موفقیت دست پیدا کرد.

هرچند دستاوردهای راینر او را یکی از چهره‌های تاثیرگذار عصر طلایی سینمای هالیوود کرد، اما در عین حال حکم یک نفرین را نیز برایش داشت و باعث شد او آخرین فیلم مهمش را در سال 1943 بازی کند. راینر سپس در لندن ساکن شد و از آن پس گاهی اوقات در سینما و تلویزیون نقش‌آفرینی می‌کرد.

راینر در آمریکا در مجموعه‌های تلویزیونی چون "The Loveboat" تولید 1984 بازی کرد و در سینما آخرین بار در 1998 با بازی مقابل مایکل گامبون و دامینیک وست در فیلم "قمارباز"، بازی در یک نقش مهم را تجربه کرد.

راینر پیش از آنکه توسط استودیو مترو گلدوین مه‌یر در هالیوود کشف شود، در چند فیلم آلمانی بازی کرده بود. او اولین بار در 1935 در یک فیلم هالیوودی مقابل دوربین رفت.

او تنها یک سال بعد در 1936 برای بازی در فیلم "زیگفلد بزرگ" به نقش همسر یک مدیر سالن نمایش جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. راینر در 1937 برای بازی در نقش یک کشاورز چینی برای دومین بار برنده جایزه اسکار شد.

او بعدها درباره نبود آزادی هنری با مترو گلدوین مه‌یر اختلاف پیدا کرد و بازی در فیلم «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند" نوشته ارنست همینگوی را از دست داد. اینگرید برگمان بجای او نقش را بازی کرد. به این شکل، راینر قرارداد خود با شرکت را فسخ کرد.

او بعدها در یک مصاحبه گفت: من عملا یک ماشین بودم. یک ابزار در یک کارخانه خیلی بزرگ و نمی‌توانستم کاری انجام بدهم. برای همین آنجا را ترک کردم. فقط رفتم. فرار کردم. بله، فرار کردم.

در تاریخ جوایز آکادمی تنها پنج بازیگر توانسته‌اند دو سال پیاپی جایزه اسکار دریافت کنند. دیگر بازیگرانی که به این موفقیت دست پیدا کرده‌اند اسپنسر تریسی، کاترین هپبرن، جیسن روباردز و تام هنکس هستند.