جملهای که موجب میشود تا تمامی حاضران که عمدتا از قربانیهای در قید حیات و یا خانوادهی قربانیان، کشته شدهها و مفقودین این جنایت هستند، در دادگاه اشک بریزند و ایستاده دادستان را تشویق کنند.
فیلم آرژانتین، ۱۹۸۵ به کارگردانی سانتیاگو میتره یک درام سیاسی برگرفته از رویدادی واقعی در کشور آرژانتین است که در آن تعدادی از نظامیان به جرم جنایتی ضدبشری و خوفناک محاکمه میشوند.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: آرژانتین در سال ۱۹۸۵: خولیو استراسرا و دستیارش لوئیس مورنو اوکامپو یک تیم حقوقی جوان را تشکیل میدهند تا نخستین محاکمه را علیه ژنرالهای دیکتاتوری نظامی آرژانتین آماده کنند. آنها پنج ماه فرصت دارند تا مدارک غیرقابل انکار را در مورد جنایات ۹ فرماندهٔ متهم از حکومت نظامی به دادگاه ارائه کنند. قاضیِ رئیس دادگاه برای صدور حکمی «عادلانه» که دیکتاتوریِ نظامی قربانیان خود را از آن منع میکرد، فشار میآورد. در نتیجه افرادی که در تحقیقات شرکت داشتند به قتل میرسند. وکلای امیدوار در معرض تهدید دائمی هستند. استراسرا خطر احتمالی را نادیده میگیرد. وکلا در مبارزهای با زمان و برخلاف تمام انتظارات موفق میشوند عدالت را برای قربانیان حکومت نظامی اجرا کنند.
ریکاردو دارین در نقش خولیو استراسرا، پیتر لانزانی در نقش لوئیس مورنو اوکامپو، الخاندرا فلخنر و نورمن بریسکی در نقش روسو از بازیگران اصلی این فیلم هستند.
فیلم علاوه بر روایتی درست و پر کشش با بازی و کارگردانی قابل تحسین بهگونهای از طراحی صحنه و لباس، تصویربرداری، نور و صدا و موسیقی وام گرفته که حتی یک لحظه هم شک نمیکنید که آنچه میبینید در همین روزها ساخته شده و کاملا حس دیدن فیلمی کلاسیک در دهه هشتاد را به شما القاء میکند.
این فیلم که نامزد شیر طلای ونیز بود، حالا به عنوان نماینده آرژانتین به اسکار فرستاده شده و به نظر میرسد یکی از رقبای جدی در بخش بهترین فیلم خارجی باشد.
فیلم آرژانتین، ۱۹۸۵ در راتن تومیتوز، ٪۹۸ از ۴۳ بررسی منتقدین فیلمی مثبت است و این فیلم میانگینِ امتیاز ۷٫۷/۱۰ را در اختیار دارد. در این سایت آمده: «عدالت در آرژانتین ۱۹۸۵ اجرا میشود، یک درام دادگاهی صلیبی که با شادابی تازهای به زمانهای تلخ تاریخی میتابد.» این فیلم در متاکریتیک، که از میانگین وزنی استفاده میکند، بر اساس نظر ۱۱ منتقد امتیاز ۷۸ از ۱۰۰ را کسب کرده که نشانگر «نقدهای عموماً مطلوب» است.