به گزارش سی و یک نما، رمان "مادام بواری" که توسط «گوستاو فلوبر» نوشته شده بارها مورد توجه دست اندرکاران سینما قرار گرفته و از آثار فلوبر اقتباس های زیادی در تاریخ سینما انجام شده که تعداد آن ها به بیش از 36 اثر سینمایی و تلویزیونی می رسد. مادام بواری نیز از آثار مورد توجه فلوبر در سینما است که مهم ترین اقتباس از آن به سال 1991 و 1932 بازمی گردد که کلودشابرول و ژان رنوار آن را کارگردانی کردند.

نگارش مادام بوواری از سپتامبر ۱۸۵۱ تا آوریل ۱۸۵۶ به مدت پنچ سال در کرواسه طول کشید. در این مدت فلوبر روزانه بیش از چند خط نمی‌نوشت و مرتب مشغول ویرایش نوشته‌های پیشین بود و هر آنچه را که بر کاغذ می‌آورد با صدای بلند برای خود می‌خواند. او برای غنا بخشیدن به داستان علاوه بر بیان داستان اصلی، به بیان چند خاطره و چگونگی ارتباطش با لوییز کوله پرداخته است. او که بسیار با شخصیت مادام بواری همذات‌پنداری می‌کرد، در نامه‌ای گفته‌است که هنگام نوشتن صحنه سم‌خوردن «اما بواری»، مزه آرسنیک را در دهان خود احساس می‌کرد.

"اما بوواری" (جونز) همسر "شارل بوواری" (هفلین)، پزشک شهرستانی، از زندگی ساده و معمولی خود راضی نیست و آرزوی پوشیدن لباس‌های زیبا و جلب توجه مردان را در سر می‌پروراند. آشنائی‌اش با "وودولف بولانژه" (ژوردان) ثروتمند عیاش باعث می‌شود مدتی به این آرزو برسد ولی زیاده‌‌روی‌های او در این زندگی جدید و بی‌اعتنائی نهائی "بولانژه"، کارش را به خودکشی می‌کشاند. سرانجام نیز به‌رغم تلاش "شارل" برای کمک به او، "اما" در بستر جان می‌سپارد.

در نسخه جدید "مادام بواری" بازیگرانی چون "میا واسیکوسکا"، "پل جیاماتی" و "ازرا میلر" به نقش آفرینی پرداخته اند. "میا واسیکوسکا" درباره بازی اش در این نسخه می‌گوید از دوران کودکی با قصه «مادام بواری» آشنا بوده و همیشه دوست داشته در جلوی دوربین سینما در این نقش ظاهر شود و تلاش کرده است یکی از بهترین بازی‌های سینمایی خود را در قالب این نقش پیچیده و درام ارائه دهد. "پل جیاماتی" بازیگر سرشناس نیویورکی هم در فیلم در نقش "مسیو هومایس" ظاهر شده است.

واسیکوسکا با بازی در نسخه جدید و زنده «آلیس در سرزمین عجایب» ساخته تیم برتن، فعالیت بازیگری خود را شروع کرد. موفقیت مالی و انتقادی این فیلم، نام وی را در بین بازیگران و تماشاگران سینما مطرح کرد. او قبل از این در نسخه سینمایی تازه ای از قصه کلاسیک «جین ایر» هم بازی کرده است.

"وینسنت مینه‌لی" نیز کارگردانی است که در سال (1949) نسخه سینمایی از این رمان ساخته است، فیلم "مینه‌لی" نسخه‌ای هالیوودی، به معنای دقیق کلمه، از رمان ارائه می‌دهد و متأسفانه در دام نوعی موعظه‌گری اخلاقی می‌افتد که عوامل نارضائی و سنت‌شکنی "اما بوواری" را ساده و بیرونی جلوه می‌دهد. بااین حال سبک‌پردازی فاخر مینه‌لی، که در کار با دست مایه‌های اروپائی مثل ژی‌ژی (۱۹۵۸) و شور زندگی (۱۹۵۶) جلوه زینت بخش و درخشانی به ظرافت‌های هنری مآخذش می‌بخشد، دیدنی است. هرچند با ناتورالیسم سنجیده فلوبر ـ که در تمهیدی نه‌چندان لازم، خودش با بازی میسن در ابتدا و انتهای فیلم ظاهر می‌شود ـ ندارد. نمونه بسیار موفق کار برد این سبک در خدمت درون مایه اثر، صحنه طولانی و درخشان والس است که حرکت‌های پیچیده و طراحی شده دوربین و شخصیت‌ها، سرگشتگی "اما بوواری" را به زیبائی تجسم می‌بخشد.

کارگردان دیگری که از این رمان فیلم ساخته، "الکساندر سوکوروف" دوست و مرید "آندره تارکوفسکی" است، "سوکوروف" با ساختن فیلم «مادام بواری» به شهرت دوچندانی دست یافت هرچند با فیلم های قبل ترش تا حدودی شناخته شده بود. «مادام بواری» "سوکوروف" فیلمی با تصویری شاعرانه و دیدگاه سازش ناپذیر نسبت به موقعیت انسان، مخاطبانش را تحت تاثیر قرار می دهد.

رنوار در روایت خودش از "مادام بواری" (1934) سعی کرد زیرساخت نمادین رمان را به زبان سینمایی برگرداند اما فیلم مورد توجه قرار نگرفت و زیان به بار آورد. کلودشابرول نیز در 1991 مادام بواری را با محوریت یک مثلث عشقی تراژیک با شرکت ایزابل هوپر ساخت.