هما گویا / سی و یک نما-منچستر بای د سی (این عنوان نام شهری ساحلی در حوالی بوستون ماساچوست است که به عنوان اسم خاص نیاز به ترجمه ندارد. درست مثل شهر نیویورک)  فیلمی تماشایی است که گر چه درامی بسیار تلخ دارد اما می توان از آن لذت برد و پیشنهاد می کنیم که اگر تا کنون ندیده اید، حتما ببینید و اگر مایلید تا یک فیلم خوش ساخت با قصه ای روان و بازی های به اندازه و باور پذیر و مثال زدنی را به چالش بکشید، از دیدن دوباره ی آن دریغ نکنید چرا که فیلم  "منچستربای د سی" (Manchester by the Sea) به کارگردانی کنت لونرگان و با بازی کیسی افلک، میشل ویلیامز و کایل چندلر و با تهیه کنندگی مت دیمون حرف های زیادی برای گفتن و شنیدن و تصاویر تاثیرگزاری برای دیدن دارد.

 کیسیافلک در فیلم «منچستر بای د سی» نقش مردی را ایفا می کند که پس از مرگ برادر، مجبور به رها کردن کار در بوستون شده و به زادگاه خود برمی گردد. یکی از تلنگرهای احساسی فیلم در اینجاست که او قرار است خود را برای دیدن برادرش جو که بسیار به او علاقمند است به شهرش برساند اما دیر می رسد و مجبور می شود تا در سردخانه او را درآغوش بکشد و از او وداع کند.برادرش در وصیتنامه خود او را به عنوان قیم پسر نوجوانش تعیین کرده است. بازگشت به این شهر روستایی کوچک  ماهیگیری برخلاف میل، سرآغاز ماجرایی جدید در زندگی این شخصیت است.او گرچه با برادرزاده ی نوجوانش بسیار مانوس شده و به نوعی جوانی خود را در او می بیند اما هیچ چیز نمی تواند خاطرات تلخی که او را مجبور به مهاجرت کرده التیام ببخشد

(کیسی افلک در این فیلم به قدری خوب است که نا خواسته خود را به جای او قرار می دهیم و این همان مفهوم همذات پنداری است).

دیدن همسرش در کنار مردی دیگر در حالی که نوزادی را درآغوش کشیده، او را به گذشته بر می گرداند. گذشته ای که یک لحظه او را رها نمی کند. احساس گناهی که موجب شده بود تا حتی دست به خودکشی بزند و در ادامه ی فیلم با میزانسن های ساده اما پرقدرت و پر معنا در کنار فلاش بک و ادیت مناسب و موسیقی تاثیرگزارلسلی باربر با گذشته و رنچ و درد او آشنا و آشناتر می شویم و دلمان می خواهد تا بتوانیم در لا به لای این روایت تا به انتها ، کمی در او آرامش ببینیم

فیلم «منچستر بای د سی» (MANCHESTER BY THE SEA) پس از نمایش در جشنواره فیلم ساندنس با استقبال منتقدان و دریافت چند جایزه همراه بوده  و یکی از بخت های مسلم در اسکار 2017 محسوب می شد که یقینا استحقاق بیش از دو جایزه را داشتد.

این فیلم جتی ازسوی منتقد نشریه "ایندی وایر" به عنوان شانس اصلی کسب اسکار در بخش های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر مرد، بهترین بازیگر مکمل مرد و بهترین بازیگر مکمل زن مطرح شد

کیسی افلک با شایستگی بهترین بازیگر نقش اول مرد  مراسم اسکاربرای این فیلم جذاب شد و "کنت لونرگان" که نویسندگی و کارگردانی این درام داستانی را بر عهده داشته  نیز جایزه ی اسکار بهترین فیلمنامه ی غیر اقتباسی را دریافت کرد.

افتتاحیه بین المللی فیلم در جشنواره ساندنس برگزار شد و اکران عمومی فیلم با نمایش آن در بورلی هیلز شروع شد. کنت لونرگان، کارگردان فیلم می گوید: «ایده اولیه فیلم از مت دیمن و جان کرازینسکی بود و پیشنهاد دادند که برای آن فیلمنامه بنویسم. من هم کنجکاو شدم و کار را پذیرفتم. مت دیمون نتوانست فیلم را کارگردانی کند و برای جان هم برنامه دیگری پیش آمد و در نهایت من کارگردان شدم.»

کیسیافلک، میشل ویلیامز، کایل چندلر، گرچن مول، تیت داناوان، کارا هیوارد، متیو برودریک و هتر برنس در این فیلم به ایفای نقش می پردازند.