وکیل ژان پل بلموندو در گفتگو با خبرگزاری فرانسه مرگ این ستاره سینما و هنرپیشه برجسته فرانسوی را تایید کرد.
بلموندو که برای اولین بار به عنوان بخشی از جنبش سینمای موج نو فرانسه با فیلم هایی مانند «از نفس افتاده» ساخته ژان لوک گدار به شهرت رسید، با بازی در ۸۰ فیلم در نقش‌های مختلف، از جمله کمدی و هیجان انگیز به چهره‌ای مطرح در سینِما تبدیل شد.
بلموندو در برابر دوربین کارگردان‌های بزرگ دیگری مانند کلود للوش، ویتوریو دسیکا، هنری ورنویل، فیلیپ دو بروکا و فرانسوا تروفو هم بازی کرده است.
هفته‌نامه آمریکایی تایم در 1964 بلموندو را چهره فرانسه امروز دانست که البته با آن بینی شکسته بیشتر شبیه مشتزن‌ها بود. با اینکه اصلا در قالب روشنفکری جا نمی‌گرفت و معمولا نقش گنگسترهای بزن‌بهادر را بازی می‌کرد اما خودش از خانواده‌ای بورژوا می‌آمد و فرزند یک مجسمه‌ساز نامدار به نام پل بلموندو بود.
در 1988 برای بازی در «سفرنامه یک بچه لوس» کلود للوش برنده جایزه سزار (هم‌ارز اسکار در سینمای فرانسه) شد اما این جایزه معتبر را نپذیرفت، چرا که سازنده تندیس سزار یعنی سزار بالداچینی زمانی تندیس‌ها و آثار پدرش را تحقیر کرده و ناچیز شمرده بود. بلموندو در 2001 سکته کرد و با مشکلی که در حرف زدن او پدید آمد، تقریبا به پایان راه بازیگری رسید. هر چند در یک فیلم دیگر هم بازی کرد.
سازمان‌دهندگان جشنواره فیلم ونیز سال 2016 با اهدای یک شیر طلایی افتخاری از یک عمر فعالیت سینمایی ژان-پل بلموندو تقدیر کردند.
در اواخر فیلم «کلاه» سیلین (ژان-پل بلموندو) به وگل می‌گوید: «هرگز به یک دوست خیانت نکن». خلافکار، سامورایی، پلیس؛ مبنای رفاقتشان این نیست که واقعاً از هم خوششان می‌آید یا نه، بلکه براساس قوانینی سری و محکم است – رمزی برای زنده‌ماندن و همبستگی رسوخ‌ناپذیر که آدم‌های عادی از آن سر در نمی‌آورند.
