رمان گرافیکی «نگهبانان» آلن مور به عنوان نوعی پادزهر برای داستان‌های ابرقهرمانی مرسوم ساخته شده است. چیزی که مور در سال ۱۹۸۷ با هنرمندی دیو گیبونز خلق کرد، تقریباً انقلابی در دنیای ابرقهرمانی بود: دنیای ابرقهرمانی که با شعور واقع‌گرایانه، گروهی از جنگجویان صلیبی را با روپوش یکجا جمع کرده و در مقاومت اجتماعی و سیاسی ریشه دوانده بودند.
یکی از افرادی که طرفدار مطلق این فیلم، کریستوفر نولان است. او به هالیوود ریپورتر گفته که آنچه اسنایدر خلق کرده یک تغییر بازی در این سبک بوده است:
نولان در ایمیلی گفته است: «همیشه بر این باور بودم که «نگهبانان» (Watchmen) از زمان خودش جلوتر است. «ایده یک تیم ابرقهرمانی، که به طرز درخشانی آن را زیر و رو کند، در فیلم‌ها وجود نداشت. دیدن انتشار آن پس از «انتقام‌جویان» (Avengers) بسیار جذاب بود.»
«نگهبانان» در سال ۲۰۰۹ اکران شد، یعنی تنها یک سال پس از آن که «شوالیه تاریکی» نولان از نوع جدیدی از فیلم‌های کمیک بوک – تاریک‌تر، عمیق‌تر و سینمایی‌تر پرده برداشت.
"نگهبانان" برداشتی تاریک و دیستوپیایی از ژانر ابرقهرمانی است که در یک تاریخ متناوب در سال ۱۹۸۵ در اوج جنگ سرد رخ می‌دهد. تمرکز روی گروهی از ابرقهرمانان بازنشسته است که درباره قتل یکی از افراد خودشان تحقیق می‌کنند.
این فیلم نقدهای متفاوتی از منتقدان دریافت کرده است. سبک شناخته شده فیلمسازی اسنایدر مورد تحسین قرار گرفت، اما برخی معتقد بودند که داستان فاقد عمق است. «نگهبانان» در راتن تومیتوز امتیاز ۶۵% و در متاکریتیک امتیاز ۵۶ را به خود اختصاص داد.
جف بوچر از لس‌آنجلس تایمز در تحلیلی جذاب درباره استقبال از این فیلم، واکنش‌های دو قطبی‌شده «نگهبانان» را با واکنش‌هایی که به فیلم‌های «چشمان کاملا بسته»، «مصائب مسیح» و «باشگاه مشتزنی» شده بود، مقایسه کرد. او بر این باور بود که «نگهبانان» در میان کسانی که این فیلم را دوست داشتند یا دوست نداشتند، همچنان محل نزاع خواهد بود.
قبل از اینکه اسنایدر کارگردانی آن را به عهده بگیرد، برخی از فیلمسازان تلاش کردند تا این فیلم را بدست بیاورند ولی در اقتباس فیلم «نگهبانان» شکست خوردند، از جمله تری گیلیام، پل گرین گراس و دارن آرونوفسکی. اما اسنایدر توانست برادران وارنر را متقاعد کند که ۱۵۰ میلیون دلار برای ساخت فیلم به او بدهند.
دیمون لیندلوف بعداً یک اقتباس جدید از «نگهبانان» برای HBO ساخت که این مینی سریال بود. «نگهبانان» لیندلوف کمتر به منبع اصلی‌اش وفادار بود و نسبت به داستان اصلی مور خلاقیت‌های زیادی داشت، اما منتقدان به نسبت نسخه اسنایدر با آن مهربان‌تر بودند. این سریال مورد تحسین جهانی قرار گرفت.
آیا «نگهبانان» اسنایدر جلوتر از زمان خودش بود؟ شاید نظر دادن در این باره وابسته به این پرسش باشد که آیا واقعاً اسنایدر را به عنوان یک فیلمساز دوست دارید یا خیر. کارگردانی بسیار روان او زبانزد همه است: فریم‌های غوطه‌ور، حرکت فوق‌العاده آهسته، فضای داخلی و خارجی تاریک، و میل به فیلمبرداری سکانس‌های اکشنی که دوربین روی آنها زوم می‌کند و خارج می‌شود.
