به گزارش سی و یک نما، تا این اواخر میانگین امتیاز نقدهای منتقدان به شاهکار اورسن ولز ۱۰۰ از ۱۰۰ بود! تا اینکه به تازگی یادداشتی از یک منتقد مربوط به ۸۰ سال پیش به خیل نقدهای فیلم اضافه شده که میانگین امتیاز نقدهای آن را یک درصد کم کرده است. این صد‌وشانزدهمین نقدی است که درباره «همشهری کین» در «راتن تومیتوز» عرضه شده، چند روز پس از اکران فیلم نوشته شده و آن را «یک شکست» ارزیابی کرده و اینکه «جلوه‌های بصری الهام‌گرفته شده از فیلم‌نوآر و استفاده از سایه‌ها، پریشان‌کننده است.» در بخش دیگری آمده است: «جالب است. متفاوت است. در واقع آن قدر عجیب است که جایی در موزه داشته باشد.»
این نقد را فردی با نام مستعار ما تینی در هفتم ماه می ۱۹۴۱ در روزنامه شیکاگو تریبیون نوشته و در آن «همشهری کین» را فیلمی دانسته که نمی‌تواند بر منتقدان تاثیر بگذارد. این منتقد که پیداست با موج ستایش از فیلم ولز همراه نشده، چنین نوشته است: «قطعا زیاد درباره این فیلم شنیده‌اید و من در آگهی‌ها دیده‌ام آن را بزرگ‌ترین فیلم تاریخ می‌دانند. من چنین نمی‌اندیشم. فیلم متفاوت و جذاب است و می‌تواند به موزه تاریخ سینما بپیوندد اما سادگی را فدای پیچیدگی کرده و ارزش‌های سرگرم‌کنندگی‌اش از بین رفته است.»
این نقد در ۱۹۴۱ نوشته و دوم مارس ۲۰۲۱ به سایت راتن تومیتوز افزوده شده تا تنها گوجه نارس و سبزرنگ در میان انبوه گوجه‌های قرمز و رسیده (به نشانه تحسین فیلم) باشد. وقتی یک منتقد به فیلم نمره ۶۰ از ۱۰۰ بدهد، رنگ گوجه او در سایت سبز می‌شود. مسئولان راتن تومیتوز در پروژه آرشیو سراغ نقدهای قدیمی رفته و آنها را به مجموع نقدهای مربوط به فیلم‌های کلاسیک افزوده‌اند.
«همشهری کین» نخستین فیلم اورسن ولز در مقام کارگردان محصول ۱۹۴۱ است. کین، جوزف کاتن، دوروتی کامینگور، روث واریک و اورت اسلون در این فیلم بازی کرده‌اند و داستان آن درباره تلاش گروهی از گزارشگران درباره کشف معنی «رزباد» است؛ آخرین واژه‌ای که چارلز فاستر کین، غول رسانه‌ای پیش از مرگ بر زبان می‌آورد.
«همشهری کین» نامزد دریافت ۹ جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردان و بهترین بازیگر مرد شد و فقط توانست یک اسکار بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی را برای هرمن جی منکیه‌ویتس و ولز به ارمغان آورد.
