سی و یک نما – گر چه بهروز وثوقی به عنوان بهترین بازیگرِ قبل از انقلاب ایران مطرح است اما یقینا محمدعلی فردین محبوب‌ترین سوپراستار آن دوره محسوب میشود که در دلِ مردمِ، از جنوب تا شمال ایران جا داشت و دارد. کسی که چه در زندگی شخصی و چه حرفه‌ای هیچ دلیل موجهی برای ممنوع الکار شدن او نبود، نقطه‌ی تاریکی که بر پیشانی سینمای بعد از انقلاب با نقشی از مزار همیشه تازه‌ی او می‌ماند. فردین یکی از ستاره‌های نسل سوخته‌ی ایران است. علی‌بی‌غم گنج قارون که با نقش درخشان "حجت" در فیلم "غزل" کیمیایی حجتِ بازیگری‌اش را با سینما تمام کرد.
سی و یک نما - مسلما ماندگارترین ترانه‌ی او "سلطان قلبها" با صدای عارف است و هنوز هم یک دل میگه برو برو و یک دل میگه نرو نرو، اما مسلما ترانه‌ی "شکار" با صدای ابی از ترانه‌های تاثیرگذاری است که هرگز فراموش نخواهیم کرد:
"دل تنگم از این صیاد" و یا ترانه‌ی سیاسی زندونی با صدای داریوش: "دنیای زندونی دیواره، زندونی از دیوار بیزاره"
البته که او ترانه‌های شاد ماندگاری هم سروده، مثل "چرا نمی‌رقصی؟" زنده یاد ویگن که هنوز هم در عروسی‌ها بزم‌مان را شاد می‌کند: "تو که با عشوه‌گری از همه دل می‌بری، منو رسوا می‌کنی، چرا نمی‌رقصی؟"
او محمدعلی شیرازی بود شاعر خاطره‌های ما که روز گذشته درگذشت.
