سی و یک نما - اینکه صرفا فکر کنیم در دهه پنجاه، کت‌ها تنگ بوده، یقه‌ها تیز، عینک‌ها بزرگ و کائوچویی و پاچه شلوارها گشاد معنای طراحی لباس نیست. نه اپل‌های بزرگ نشانه دهه هفتاد است و نه پوشِت جیب آقایان نمایانگر دهه‌های اخیر.
طراحی لباس در سینما همانطور که اساتید این فن بهتر واقفند و این روزها تاسف می‌خورند یقینا یک علم است که طراحی شخصیت را نیز شامل می‌شود. دو نفر در یک دوره لباس می‌پوشند اما هر یک با سلیقه خاص خود که در سینما باید در معرفی شخصیت فرد هم کارگشا باشد.
اتفاقی که در دهه اخیر افتاد و خیاط و طراح لباس تجاری با کسی که علم و فن طراحی لباس هنری در صحنه و تصویر را بلد است در کنار آرایشگران موسسه‌های زیبایی که ناگهان "گریمور" و به قول خودشان "میکاپ آرتیست" شدند زنگ خطری است که "هنر طراحی چهره و لباس در سینما" را تهدید می‌کند.
در ادامه نگاه به حرکت خلاقانه‌ی یک کاریکاتوریست می‌تواند این چند جمله را به تصویر بکشد: " اگر غذاها، آدم بودند".
در ادامه ببینید:
سی و یک نما* - سال ۸۷ موسسه‌ی گل‌آقا برای آخرین بار تلاش کرد که چراغ نشریات طنز خود را روشن نگه دارد اما انتشار هفته‌نامه‌اش فقط بیست شماره دوام آورد و تعطیل شد. از جمله مواردی که در آن زمان به تعطیلی این نشریه انجامید انتشار کاریکاتور محموداحمدی‌نژاد رئیس دولت وقت بود.
