نمایش "درشوره زار" به نویسندگی و کارگردانی "حسین کیانی" نیز روایتی از ادبیات نمایشی است که کیانی به صورت کلاژی ازصفحه هات حوادث تلخ جامعه به تصویر کشیده است.
 طرح قصه ی این نمایش اتفاقی واقعی است که چندی  پیش حس نوعدوستی خفته ی همه ما را تلنگری زد و حیرتزده مان کرد. قصه ی تعدادی بیمار ترد شده و بی کس که از بیمارستانی دولتی به بیابانهای اطراف جاده بهشت زهرا – قم برده و رها شده  و یا با بیان خود نمایش "ترخیص " شده بودند. اتفاقی که باید در گوشی به هم بگوئیم تا بشریت از آن مطلع نشود.
کیانی این قصه را بستر مناسبی قرار داده تا هر یک از این شخصیت های رها شده، نمادی از یک ظلم، محرومیت وناهنجاری در جامعه خودمان باشند که قصه ی زندگی آنها را نیز دیده ویا شنیده ایم و شاید هر یک از ما  به گونه ای، تصویری از آنها باشیم.
 تصویر"سربازی" که هویت ندارد با بازی  "مجید صالحی"
 "خبرنگاری" که به دلیل ابتلا به ایدز خودکشی کرده با بازی "رویا میر علمی"
 " بنائی" که از داربست افتاده واز کار افتاده شده با بازی " علی سلیمانی"
" موزیسینی" که از سر خوردگی معتاد شده  با بازی "سینا رازانی"
"نو عروسی" که برای اثبات پاکدامنی اش چون ابراهیم در گلستان خود سوزی کرده با بازی "فهیمه امن زاده"
"معلم تاریخی" که در سرش ترکش دارد با بازی "احمد ساعتچیان"
 "نماشنامه نویس" فراموش شده ای که با سرطان خون دست و پنجه نرم میکند با بازی "وحید رهبانی"
 و تصویر پیرزن ساده و مومنی که هیچ کس و هیچ چیز ندارد جز کتاب دعا و تسبیحش با بازی خانم "فریده سپاه منصور".
بیشتر این بازیگران را چندی پیش در همین سالن و در نمایش خوب "شایعات" با کارآکتری کاملا متفاوت هم دیده بودم و باز هم این هنر را تحسین کردم که چقدر صحنه ی نمایش بستر مناسبتری است تا بازیگر بتواند همه ی آنچه در توان دارد در قالب شخصیت هائی متفاوت به نمایش بگذارد.
در کنار دیدن  و لذت بردن از "شورزار" با همه ی تلخی گزنده ای که داشت و لحظات طنز هم نمی توانست از آن بکاهد، به دوست بسیار خوبم "مجید صالحی" فکر می کردم به او که چطور... وقتی می تواند برای انتخاب حضور در یک نمایش تا این اندازه با سلیقه باشد و بازی خوب ارائه دهد، در سینما سهل انگاری می کند و قدر خودش را نمی داند.
به "علی سلیمانی" فکر می کردم که چقدر با  گریمی دلپذیر و بازی درخشان مرا گول میزد تا باور کنم که یک پیرمرد بناست و کمی هم سر و گوشش می جنبد.
به بازیگران  حرفه ای تئاتردر این نمایش فکر می کردم که  مثل همیشه از عهده نقششان برآمده بودند.
و به بازی خانم "فریده سپاه منصور" پیشکسوت فکر می کردم که همانی است که باید باشد
و حضورش که در این نمایش مغتنم بود.
اما موردی که در باره ی شوره زاربه نظرم میرسد باید به آن اشاره کنم این است که این نمایش در یک سالن یک سویه که تماشاچی روبه روی صحنه قرار بگیرند بهتر دیده میشد
وسالن دوسویه "استاد سمندریان" در صورتی مناسب این نمایش بود که نوع میزانسن و کارگردانی تغییر می کرد چراکه روایت داستان در زمان و مکان واحدی است و تقریبا همه ی عوامل در کل نمایش حضور دارند و اکتیو هستند و تماشاچی با دقت به هر یک، بازی دیگری را از دست می دهد. به خصوص سربازی که روی همه ی اتفاق ها ری اکشن دارد اما برای دیدن او باید از نگاه به سایر کارآکترها وام بگیریم.
اصولا  در یک کار نمایشی، بستن قاب تصویر با تماشاچی است و میزانسن کارگردان تئاتر که متفاوت از سینما است باید بتواند قاب را از بیننده بدزدد و یا به عبارتی دیدن، چه چیز را دیدن و چگونه دیدن را به او تحمیل کند.
در نمایش شورزار با طراحی لباس ساده ای مواجه هستیم که کاملا مناسب با قصه است و مثل خود قصه همراه با حسی مستند و کنایه دار که تا اواخر قصه هر تردیدی را از ما می- گیرد. لباسهای بیمارستان به دو رنگ صورتی و آبی.
درست همان دو رنگی که در فرهنگ ما در دو زمان، جنسیت زن و مرد را از هم تفکیک می کند. یکی زمان تولد که به نوزادان دختر صورتی و به پسرها آبی می پوشانیم و دیگر بار در بیمارستان که با این دو رنگ بخش زنان را از مردان تفکیک می کنیم.
دکور نیز از این ویژگی مستثنی نیست. یک شوره زار، یک محل دیدبانی و یک تک درخت سوخته از نمک. یعنی یک صحنه ی بی روح و بی تحرک.
با نور در این نمایش خیلی بازی نشده که این هم ویژگی بسیار خوب و مناسبی برای "در شوره زار" است که موسیقی پر رنگ تر و تاثیرگذارتر از نور باشد. از موسیقی متن گرفته تا ترانه ای نوستالژیگ از فرهاد که ....یک شب مهتاب ، ماه میاد تو خوابنمایش شوره زار کاری از گروه "چریکه با استقبال هنرمندان نیز مواجه شده است وشبنم مقدمی، اصغر عبداللهی، زیبا بروفه، جواد طوسی، امیرحسین رستمی، شبنم فرشادجو، خسرو احمدی، هدا ناصح، فرشته صدرعرفایی، معصومه سروش، اسرافیل علمداری، امیر قمیشی، حمید لبخنده، خاطره حاتمی، احسان حاجی پور و...طی هفته گذشته به تماشای این نمایش نشستند.
 همچنین روز چهارشنبه 13 آذرماه در افتتاحیه این نمایش نیز چهره های آشنایی چون محمدعلی ابطحی، محمد علی سپانلو و فرهاد ناظرزاده کرمانی، هوشنگ توکلی، حسن فتحی، رضا فیاضی، اسماعیل خلج، جمشید گرگین، بهروز بقایی، مسعود فروتن، آهو خردمند، حسن باستانی، قاسم زارع، صفا آقاجانی، نیما دهقان، رحمان سیفی آزاد، فرهاد شریفی، نیکی مظفری و... حضور داشتند

"در شوره زار " هرشب به استثنای شنبه شب ها ساعت 20 درتماشاخانه ی ایرانشهر، سالن استاد سمندریان، به روی صحنه می رود. پیشنهاد می کنم ...تماشای این نمایش 90 دقیقه ای  را از دست ندهید.