سی و یک نما - وقتی تقویم تلنگر می‌زند که یک‌سال از درگذشت "امین تارخ" می‌گذرد، انگار به خودمان می‌آییم و ناباورانه به جای اینکه بگوییم یک سال گذشت، می‌گوییم: "مگر امین تارخ رفته؟" و در آنی قبل از آنکه نقشآفرینیهای او را به‌خاطر بیاوریم، صدای گرم، منحصر به‌فرد و نافذش ذهنمان را پر می‌کند.
سی و یک نما - دیروز آتیلا پسیانی شصت و شش ساله شد. بازیگری که هرگز میانه‌ی خوبی با رسانه‌ها نداشته و ندارد اما اهالی رسانه در کنار مردم همیشه او را دوست داشته و دوست دارند و خواهند داشت.
او را با نقش کودکانه در "محله برو بیا" و "محله بهداشت" شناختیم؛ گرچه مدت‌ها بود که روی صحنه می‌رفت. او از کودکی با صحنه و قاب بیگانه نبود و به واسطه‌ی مادرش بانو "جمیله شیخی" هنر بازی و بازیگری را می‌شناخت یا بهتر بگوئیم؛ لمس می‌کرد.
یقینا یکی از بهترین نقشآفرینیهای او در فیلم "پل چوبی" مهدی کرم‌پور است که اگر از قلم انداختیم به این خاطر است که هیچ تصویری از نقش و بازی دوست داشتنی او نیافتیم.
آتیلا پسیانی در فیلم‌ها، گاه قاتل است و گاه مقتول. گاه روانشناس است و گاه روانی. گاه متعصب است و گاه روشنفکر. گاه مجری قانون است و گاه متهم. گاه اشکمان را در می‌آورد و گاه ما را می‌خنداند. او بازیگر نقش‌های متفاوت است که این روزها برای سلامتی او دعا می‌کنیم تا دوباره برایمان خاطره بسازد. اگر اشک خبرنگارها و عکاسان را هم درآورد، باکی نیست. سالم باشد، ما همکاران جوان‌مان را دلداری می‌دهیم.
ضمنا او بازیگردان و انتخاب کننده‌ی بازیگرهای مناسب نیز هست؛ نمونه‌اش "آژانس شیشه‌ای".
در ادامه ده نقش از آتیلا پسیانی را که بیشتر به خاطر داریم، در قالب تصویر می‌بینیم:
ضمن اینکه این تصاویر صرفا مربوط به حضور وی در سینما می‌شود وهنرنمایی او در عرصه تئاتر و سریال‌های تلویزیونی مبحثی جداگانه دارد و بازی وی در "زیر تیغ"، "راه بی‌پایان" و... برای مخاطبِ تلویزیونی که در آن سال‌ها نفس می‌کشید ماندنی است.
سی و یک نما – به مناسبت روز مادر، ده فیلم مهم از سینمای ایران را با مضمون مادر انتخاب کرده ایم، که در آنها مادران نقش پر رنگی داشته اند. با سی و یک نما همراه باشید.
سی و یک نما – اسامی ده فیلم برگزیده برای حضور در مراسم اسکار 2018 در حالی اعلام شد که عدم حضور فیلم مطرح شده در جشنواره ونیز (بدون تاریخ ، بدون امضا) که فرصت داشت که تا هشتم مهربه مدت یک هفته و فقط در یک سینما اکران شود(ترفندی که برای بدرود بغداد اعمال شد)و انتخاب فیلمی کاملا سیاسی که حتی بعضی از سینماگران ایرانی هم از ستودن آن هراس دارند چه رسد به هیئت داوران اسکار (ماجرای نیمروز) از بزرگترین حاشیه های آن محسوب می شود
