این بخشی از بیانیه ای است که انجمن خانه تئاتربرای حمایت از بیانیه کانون کارگردانان این صنف در ارتباط با نمایش جنجالی "مریم جلالیان" در اولین تجربه اش به عنوان کارگردان "عاشقانه های ناآرام" منتشر کرده اند. نمایشی که نیازی به حضور گرانترین بازیگران سینما ندارد ونه دکور آن  فضائی چون تالار وحدت می طلبید ونه از نظر ارزشی سزاوار حضور در چنین مکانی است.

همانطور که می دانید عاشقانه های نا آرام با بودجه شخصی ساخته شده ، شاید ارث پدری شخص دیگریباشد و ارث پدر ما هم نیست و ربطی به ما هم ندارد اما اینکه بتواند مکان حرمتداری چون تالار وحدت را هم با پول تصاحب کند مسئله ای است که اهالی تئاتر تاب نیاورده اند. نمایشی با بازی های بسیار ضعیف که "علی سرابی" و "نسیم ادبی" ،بچه محل های تئاتر،تنها بازیگران آن هستند که از عهده کار خود تا حدودی برآمده اند.

در واکنش به این اتفاق ،انجمن بازیگران خانه تئاتر با حمایت از بیانیه منتشر شده توسط کانون کارگردانان تئاتر،‌ پیشنهاد کرد که شورای پنج نفره‌ای مرکب از نمایندگان خانه تئاتر و خانه موسیقی انتخاب آثار در تالار وحدت را به عهده داشته باشند.

به گزارش ایسنا،‌ در پی بیانیه‌ای که مدتی قبل توسط کانون کارگردانان خانه تئاتر مبنی بر اعتراض به اجرای یک نمایش در تالار وحدت منتشر شد،‌ انجمن بازیگران خانه تئاتر هم در بیانیه‌ای اعلام کرده است که از محتوای آن حمایت می‌کند.

در این بیانیه با انتقاد از اجرای یک اثر و همچنین انتقاد از بازیگرانی که در آن حضور یافته‌اند، آمده است: «انجمن بازیگران خانه تئاتر مصراً به کشاندن تئاتر به میدان کاسبی و گیشه پروری معترض است و از وزارت محترم ارشاد و معاون محترم ایشان پاسخ این پرسش را می طلبد ، که اگر بهای دیدار از یک تئاتر ، یکصد هزار تومان باشد , پاسخ به بازیگران آثار فاخرِ زنده‌یاد رادی چند هزار تومان می‌شود .

پرسش ما برای مدیریت این سالن و نبود شورای هنری انتخاب آثار برای چنین سالنهائی است که از چه رو نمایندگان صنوفِ نمایش در این هیات غایبند و مدیریت این سالن و مشابه چرا به امور تجارت نمی‌پردازند. مدیران ارجمند لطف کنند و نگاهی به دهه‌ی شصت این سالن و آثار نمایشی آن زمان مثل « ننه خضیره » و هنرمندانی که از جان مایه گذاشتند تا این محل گشوده گردد و شمعی در آن بسوزد بفرمایند.

پیشنهاد می‌کنیم شورای 5 نفره مرکب از نمایندگان خانه تئاتر و خانه موسیقی انتخاب آثار در تالار وحدت را به عهده گیرند.

غم انگیز است که جایگاه بیضایی‌ها و سمندریان‌ها و رفیعی ها و خسروی‌ها اکنون به چنین سرانجامی رسیده‌اند.

هنرمندان ما برای آنکه تالار وحدت ، تالار وحدت شود جانها از دست داده‌اند و اگر به شناسنامه این مکان اندیشه گردد ، آنگاه وزن مخصوص این مکان و بازدهی کارهایی که در آن شده است را در خواهند یافت. هم بترسید و هم میترسیم که ویرانه‌ای بر جای بگذارید که وجه المثال آن تالار شرقی کنار تالار وحدت است. چه رسد به جامعه‌ی باربد و تئاتر دهقان و« تکیه دولت » و پارکینگ تئاتر شهر . ما بیانیه‌ی انجمن کارگردانان خانه تئاتر را می‌ستایم.»