هما گویا - فریماه فرجامی از خانه هنرمندان تشییع شد. او خیلی وقت بود که مُرده بود و شاید خیلی وقت بود که خودش را کشته بود! اما جالب اینکه از جایگاه او به عنوان بازیگر برجسته کم نشد و این تنها شانسی است که در حرفه‌ی بازیگری آورد و لیاقتش را هم داشت. حالا تشییع می‌شد بعد از بیست سال.
بعضی در حقش جفا کردند، فریدون جیرانی و پخش مصاحبه ضبط شده‌اش با فریماه فرجامی در هفت، داریوش مهرجویی و استفاده از فریماه فرجامی برای حضوری بی دلیل در " لامینور" که گرم کردن تنور اکران فیلمش شود و گرم هم نشد، رضا درمیشیان" و به اشتراک گذاشتن آخرین جشن تولد او که سرخوشی می کرد اما سرخوش نبود و البته هر رسانه‌ای که عکس‌های چند سال اخیر فرجامی را به نمایش گذاشت.
مراسم تشییع او یک ویژگی خاص داشت، آنهایی که از او خاطره داشتند با جان و دل آمده بودند. معشوق آفاق آمده بود، آبجی کوچیکه‌ی ماه‌منیر آمده بود، آخ که امین تارخ نیامده بود و چقدر جایش خالی بود از لوکیشن "مادر” تا لوکیشن"سرب".
اما بازیگران جوان نبودند. درست است که او را از نزدیک نمی‌شناختند و از او خاطره‌ای نداشتتد، اما فیلم‌هایش را هم ندیده بودند؟ هرگز از توانایی‌های او در بازیگری وام نگرفته بودند؟
رفقای "خوش قلم" کجا بودند؟
مرضیه برومند در میان کلامش چیزی گفت که دلم لرزید. راست می‌گفت:
برومند گفت: فریماه فرجامی از نسلی است که همیشه کنار مردم بودند. روسری سر کردند و نقش کارگر کارخانه رب را بازی کردند. مقنعه سر کردند و نقش همسر و کارمند را بازی کردند. چادر سر کردند و نقش مادر و همسر شهید را بازی کردند. این‌ها در قلب مردم ستاره هستند. ما سیاسی نیستیم ولی همواره با مردم هستیم.
اشاره خانم برومند تلنگری است. بازیگرانی که برای جلوی دوربین رفتن، باید به جای زیبا شدن، زشت می‌شدند و فریماه فرجامی که برای بعضی از فیلم‌ها باید خوشرنگی چشم هایش را با لنز می‌پوشاند.
ببینیم امروز چه خبر بود:
سی و یک نما - روابط عمومی صدا و سیما اعلام کرد که تصویربرداری مجموعه تلویزیونی «۸۷ متر» ساخته ی کیانوش عیاری پس از حدود دو ماه وقفه، از فردا دوباره آغاز می‌شود.
سی و یک نما - ساعتی پیش در تالار وحدت هنرمندی تشییع شد که در سال های آخر عمر، سال هایی که رنج و درد بیماری از یک سو و جنجال هایی که دلش را به درد می آورد از سوی دیگر بسیار آزارش داد اما در این چند روز عکسش سرآمد هر عکسی در فضای مجازی شد که ما را هر چه کنند، رفتگان را از ماندگان بیشتر ارج می دهیم و احترام می گذاریم. در ادامه به همت زهرا اروجلو در مراسم تشییع پیکر زنده یاد جمشید مشایخی همراه سی و یک نما باشید.
هما گویا (سی و یک نما) – آخرین روزهای شهریور سال 91 بود، درست مثل این روزها. روزهائی که ابوالفضل پورعرب با همه قهر کرده بود حتی با خودش. با بیماری دست و پنجه نرم می کرد و شاید در خوش بینانه ترین حالت هم فکر نمی کردیم چندان مقاومت کند، او که گفته می شد به دلیل اعتیاد به بیماری ایدز مبتلا شده و البته سرطان هم دارد. با او کوتاه صحبت کردم و گفت یک روز حرف خواهم زد. گفت که شاید رو به روی مردم بنشینم و ناگفته هایم را بگویم. من که فکر می کردم فرصت زیادی ندارد، پرسیدم: کی؟ گفت: بعد. پرسیدم بعد یعنی کی؟ گفت: بعد یعنی بعد. و انگار حالا همان بعدی است که قولش را داده بود و رو به روی فریدون جیرانی با مردم حرف زد که این یکی دو روز بازخورد های حرف هایش را می بینیم. بی مناسبت نیست تا حرف های چهار سال پیش او را هم مرور کنیم. حرف هائی به اندازه یک سلام و احوالپرسی .مطلبی با تیتر : "حکایت مرد ناتمام".
سی و یک نما- ابوالفضل پورعرب در تازه‌ترین گفتگوی خود به نکات جالبی درباره وضعیت سینما و تئاتر ایران اشاره کرده است. احسان علیخانی نیز به حرف ها و گلایه های پورعرب واکنش نشان داده است.
پویه حسینی (سی و یک نما ) – و باز یک "هفت" دوستداشتنی دیگر. از یک هفته پیش از چهاردهم شهریور ماه یک هزار و سیصد و نود و سه می دانستم او می آید. می آید و غریبانه رفتن "بزرگ" را در "غریبانه" اش برایم زنده می کند. حتی با یادش هم اشک در چشمانم حلقه می زند. این حس چیزی جز سخن زیبای خودش معنی نمی دهد مبنی بر این که "هنرپیشه ای که خوب بازی می کند خوشگل جلوه می کند، و این را مردم تعیین می کنند نه تعدادِ نقش ها."
سی و یک نما- جمشید هاشم پور و ابوالفضل پورعرب دو بازیگر پرمخاطب دهه های 60 و 70 که سالهاست کم کار شده‌اند و کمتر در انظار عمومی ظاهر می‌شوند در یک قاب در کنار یکدیگر قرار گرفتند.
