برادر من! دبیر محترم روزنامه وزین "صبح نو" که تا امروز افتخار آشنائی با این رسانه مکتوب را نداشتم... سلام

این غربی ها... در کنار تمام بدی هائی که دارند در زمینه تربیت کودکان گاهی نکاتی را نهادینه می کند که به نظر می رسد، می توانیم برای ضربه زدن و مقابله با تهاجم فرهنگی شان ازآن الگو برداری کنیم نهاینکه گل به خودی بزنیم.یکی از این قواعد  نانوشته ی آنها که رعایت می شود رده بندی فیلم ها برای سنین مختلف است تا جائی که کودکان زیر سه سال حتی با جعبه جادوئی هم آشنا نیستند.پیمان معادی هم کودکی را در ینگه دنیا بوده ، ضمن اینکه از خانواده ای فرهنگی است. لابد او در کودکی اجازه نداشته فیلم "دیوانه از قفس پرید" که مسلما شاهکار است را ببیند همانطورکه یک کودک آمریکائی اجازه نداشت به سینما برود و فیلم "پدر خوانده" یا "شکارچی گوزن" را ببیند چون همانطور که خود پیمان معادی هم گفت و شما دقت نکردید فیلم باید مناسب سن مخاطب باشد و اگر چنین نبود حتی اگرستاره فیلم پدر کودک هم باشد مجاز نیست به خصوص که کودک نمی تواند بین پدریا مادر و کارآکتر فیلم فاصله بگذارد و این هیچ ربطی به خوب یا بد بودن فیلم ندارد. فیلم "درخشش" فیلم خوبی است اما مسلم جک نیکلسون با فرزندش به تماشای آن نمی نشسته.همانطور که "ماجرای نیمروز" یا "بدون تاریخ بدون امضا"هم فیلم های خوبیند اما مناسب کودکان نیستند.

ما باید از این نوع تربیت پیمان معادی و صداقتش در بیان  آن به خود ببالیم و درس بگیریم ، نه اینکه با سوژه کردن آن به ناخواسته خود را سوژه کنیم. اگر چه زیاد هم بد نشد. خیلی ها مثل من روزنامه صبح نو را نمی شناختند و الان شناختند، ولی من زرنگی می کنم و اسم شما را نمی آورم تا بیش از این معروف نشوید. (مزاح کردم....ببخشید).

همکار من! دبیر محترم روزنامه وزین "صبح نو" که تا امروز افتخار آشنائی با این رسانه مکتوب را نداشتم

چه خوب بود نیم نگاهی داشتید به اجرای او که دیالوگی از "ابد و یک روز" را (که متعلق یه کارآکتر نوجوان فیلم بود) در قالب شخصیت های مختلف چون کلاس بازیگری یاد بازیگرانی می داد که معترضند چرا موقعیت پیمان معادی را ندارند. همان ها که فکر می کنند سفید کردن دندان و گذاشتن پشت در جیب و فشار دادن دندان ها به روی هم تا فک را مردانه تر جلوه دهد و احیانا نسبتی با یک بازیگر محبوب قدیمی از آنها بازیگر می سازد.

توجه کردید که اجرایش چطور شروع شد و چطور به پایان رسید؟ درست مثل یک فیلمامه خوب نوشته شده ، مثل یک فیلم خوش ساخت که  تعلیق داشت و نقطه اوج و فرود و حتی غافلگیر کردن مخاطب ، ریتم داشت و فضا سازی می کرد. فقط ادا نبود. یک فیلم کوتاه را در سی ثانیه برایمان می ساخت ، نمایش می داد و جایزه اش را هم همانجا می گرفت.قدر بدانیم چنین داشته هایمان را بد نیست.

توجه کردید وقتی از رویاروئی اش با مورگان فریمن بزرگ می گفت؟ لابد منتظر بودیم که بگوید :"مورگان فریمن من را شناخت و گفت بازیم را در فیلم جدائی تحسین کرده است (به خدا که خیلی ها اگر جای او بودند حتما همین رو می گفتند) اما توضیح داد که چطور بدل این سیاه مرد بزرگ هالیوود را اشتباه گرفته و به این ترتیب ما را با وجه دیگری از هالیوود آشنا کرد که چطور برای سهولت حضور سرمایه های بازیگری وقتی پا به سن می گذارند، تدابیری هوشمندانه می اندیشند.

توجه کردید وقتی متوجه شد که جایزه یکی از تماشاچی های برنامه، عکس سلفی گرفتن با مهمان است بر خلاف بیشتر مهمانان  که ساده و غیر صمیمی کنار برنده بی اقبال می ایستند و سلفی می گیرند ، درک درستی از مفهوم "جایزه" داشت و تماشاچی را با محبت بغل کرد و عکس گرفت؟

هم وطن فرهیخته من! دیشب از حضور پیمان معادی چیزهائی یاد گرفتم و لذت بردم. یقین اگر شما هم چشم هایتان را شسته بودید لذت می بردید.پیشنهاد می کنم تکرا رش را با دید مثبت ببینید...حتما لذت می برید

گفتنی است از بعد از اینکه این برنامه از سری برنامه های خندوانه روی آنتن رفت و پیمان معادی کمپین کمک به عزیزانی را که به نوعی با مشکلات معیشتی و یا بیماری خاصی دست به گریبان هستند راه اندازی کرد و مبلغ بین هزار تومان تا پنج هزارتومان را پیشنهاد داد تا کنون بالغ بر ششصد میلیون تومان جمع آوری شده است.

هنوز هم دیر نشده #95*780*