سی و یک نما - ژان دیلمان، شماره ۲۳ که‌دو کومرس، ۱۰۸۰ بروکسل شانتال آکرمن، با این واقعیت سر ناسازگاری دارد که در ساختار مردسالارانه غالبِ اکثر فیلم‌ها، سینما به ندرت زندگی حوصله‌بر و ایستای یک زن خانه‌دار معمولی را به تصویر کشیده است. شاهکار آکرمن که در سال ۱۹۷۵ منتشر شد، بدیلی برای این ساختار ارائه می‌دهد که در آن سنگینی و اضطراب فضاهای خانگی در قامت قهرمان زن به نمایش در آمده است.
سی و یک نما - دیشب نتایج جدیدترین نظرسنجی مجله «سایت اند ساوند» برای انتخاب بهترین فیلم‌های تاریخ اعلام شد که بر اساس آن (در فهرست فیلم‌های منتخب منتقدان)، فیلم «ژان دیلمان، شماره ۲۳ که‌دوکومرس، ۱۰۸۰ بروکسل» (شانتال آکرمن، ۱۹۷۵) به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما برگزیده شده است.
سی و یک نما - "این فیلمی خانوادگی نیست" به عنوان آخرین فیلم آکرمن مستندی درباره مادر ناتوان و سالخورده اش است که حالا بعد از مرگ ناگهانی شانتال آکرمن، دیگر فقط با اثری روبرو نیستیم که در آن آکرمن ترس از مرگ مادر و فراموشی خاطراتش را با ثبت ساده ترین و کوچک ترین رفتارهای روزمره او به نمایش می گذارد، بلکه به نظر می رسد آکرمن به واسطه نزدیک شدن به مادری در آستانه مرگ، کلنجارهای شخصی اش پیرامون مرگ خود را نیز بیان می کند. ظاهرا آکرمن بعد از مرگ مادرش دچار افسردگی شدید بوده است.
سی و یک نما- شانتال آکرمان که یکی از چهره‌های شاخص و پیشرو سینمای تجربی اروپا بود و فیلمسازان مشهوری مانند میشائل هانکه و گاس ون سنت از وی تاثیر گرفتند، درگذشت.
