سی و یک نما - زمانی که فیلم "تایتانیک" جیمز کامرون بیشترین جوایز اسکار را به دست آورد، تقریبا همه‌ی منتقدین و مخاطبین سینما با این انتخاب‌ها موافق بودند و آنچنان استقبال می‌کردند که گویی تیم فوتبال مورد علاقه‌شان گل زده است و یا در یک آزمون برنده شده‌اند. تا جایی که هنوز هم بی‌اعتنایی به بازی لئوناردو دیکاپریو را سرزنش می‌کنند که یکی از دلایل نادیده گرفتن بازی "جک" در تایتانیک هم این بود که مگر تا چه سقفی می‌شود اسکارها را به یک فیلم هر چند کم نظیر اختصاص داد. حالا و پس از نزدیک به سه دهه همچنان فیلمی چون تایتانیک در ذهن‌ها ماندگار شده و می‌توان از تک تک جوایزش نام برد و دفاع کرد. البته تایتانیک مثال زده شد که به دلیل سوژه پر احساس و ملودرام عاشقانه اش، هم مخاطب عام و هم مخاطب خاص طرفدار آن هستند و چه نگاه تخصصی باشد و چه غیر تخصصی، منظور را بهتر منتقل می کند.
حال به نظر شما فیلم "همه چیز، همه جا، به یکباره" در ذهن سینما ماندگار است؟ فیلمی که حتی بازی بازیگر نقش اول آن که اسکار را تصاحب کرد وابسته و استوار به تکنیک‌های فنی و افکت‌های ناب دیجیتال فیلم است که به او در خلق نقش کمک می کند (البته که بازی "میشل یئو" قابل تقدیر است) و لازم نیست تا مثل "کیت بلانشت" رو به روی قابی که به او خیره شده تمام انرژی و توانش را برای ارتباط با شخصیت و مخاطب به کار ببرد. در فیلم "همه چیز، همه جا به یکباره" همه چیز در همه جا بیشتر شبیه یک بازی پرسرعت کامپیوتری است که گاه بیننده را از داستان خلاقانه و قابل اعتنای خود دور می‌کند و صحنه‌های پی در پی تحلیل را از او می‌دزدد. یک ورژن خاص از دنیای مدرن سینما که لابد باید بپذیریم و در آینده با آن کنار بیاییم.
جالب است وقتی که از "جیمی لی کرتیس" پرسیده می‌شود که با خواندن فیلمنامه چه احساسی داشته، در پاسخ می‌گوید که اصلا چیزی از فیلمنامه نفهمیده و فقط نقشش را بازی کرده و در مقابل این سوال غافلگیر کننده ادامه می‌دهد که بازیگر باید با نقشش ارتباط برقرار کند و وظیفه‌اش همین است و نه فیلم و فیلمنامه!!!!!!!
سی و یک نما – مراسم نود و پنجمین دوره جوایز سینمایی اسکار در حالی برگزار شد و برندگان خود را شناخت که استیون اسپلبرگ، مارتین مک‌دونا و کیت بلانشت هیچ سهمی از جوایز آن نداشتند. فیلم «همه چیز همه جا به یکباره» با ۷ جایزه از جمله بهترین فیلم، کارگردانی و سه جایزه بازیگری و فیلم آلمانی «در جبهه غرب خبری نیست» با کسب ۴ جایزه از جمله بهترین فیلم بین‌المللی سال پیشتاز جوایز اسکار امسال بودند.
سی و یک نما - «همه‌چیز همه‌جا به یکباره» با کسب ۸ نامزدی از جوایز اسپریت پیشتاز این جوایز بود که موفق شد ۷ جایزه را از آن خود کند.
سی و یک نما - بیست و نهمین دوره جوایز انجمن بازیگران سینما روز یکشنبه در لس آنجلس برگزار شد و فیلم «همه‌چیز همه‌جا به یکباره» با چهار جایزه اصلی، رکورد بیشترین جایزه برای یک فیلم را شکست.
سی و یک نما - هفتاد و پنجمین دوره جوایز سالانه انجمن کارگردانان در بورلی هیلتون اهدا شد و جایزه بزرگ غافلگیرکننده به دانیل کوان و دانیل شاینرت، کارگردانان فیلم «همه‌چیز همه‌جا یکباره» اهدا شد و استیون اسپیلبرگ برای جایزه برتر ناکام ماند.
سی و یک نما - نامزدهای نهایی نود و پنجمین دوره‌ی اسکار در سال ۲۰۲۳ در حالی معرفی شدند که فیلم "همه چیز، همه جا، به یکباره" و به دنبال آن "بنشی‌های اینشیرین" و فیلم آلمانی "در جبهه غرب خبری نیست" بیشترین نامزدی را داشتند و بعد از آنها درام موزیکال_بیوگرافی "الویس" نیز مورد توجه قرار گرفته است و "فیبلمن" استیون اسپیلبرگ گر چه از اقبال زیادی برخوردار نشد اما در اکثر شاخه‌های مهم حضور دارد.
سی و یک نما - اینکه امسال یک فیلم با روایتی از جنگ جهانی اول از کشور آلمان تا این اندازه مورد توجه قرار گرفته نه تنها به دلیل امتیازهای بالا و ویژگی‌های تحسین شده‌ی این فیلم است بلکه می‌تواند نگاهی بیزار از جنگ و امیدوار به صلح در دنیا باشد. نگاهی که دنیا را در رابطه با وقوع جنگ جهانی سوم نهیب می‌زند و سینما درواقع تصویری است که از جهان پیرامون ما ساخته شده و برگ برنده در دستان آنهایی است که روایت بهتری دارند.
سی و یک نما - بیست و هشتمین دوره جوایز انتخاب منتقدان یکشنبه شب در هتل سنچری پلازای لس آنجلس برگزار شد. فیلم «همه چیز همه جا یکباره» و سریال «ابوت ابتدایی» پیشتاز جوایز بودند.
سی و یک نما – برگزیدگان هشتادمین دوره مراسم جوایز سالانه گلدن گلوب اعلام شد. استیون اسپپلبرگ برای درام زندگی‌نامه‌ای «فابلمن‌ها» جایزه اصلی را برد، «بنشی‌های اینیشرین»، آستین باتلر و کیت بلانشت از دیگر برندگان این مراسم سه ساعته بودند.
سی و یک نما - جوایز فیلم بفتا از فهرست نامزدهای اولیه امسال خود در ۲۴ شاخه رونمایی کرد. «در جبهه غرب خبری نیست»، «بنشی‌های اینشرین» در صدر نامزدها هستند.
