کار هنر، ساختن فرهنگ است.
گاهی ممکن است این کار را با خشونت انجام دهد و گاهی با لطافت و زیبایی.
کیانوش عیاری هم تصمیم گرفته بود خشونت را جلوی دیدگان مخاطب بیاورد، به صورتش سیلی بزند و یادآوری کند که انسان چقدر می تواند خشن و غیرقابل باور باشد.
امروز جای خالی «خانه پدری» احساس می شود که توی سرش زدند و دیده نشد.
سخن کوتاه بود و... بهانه، سر بریدن رومینا دختر چهارده ساله ی تالشی به دست پدر
و من رومینا چهارده سال دارم. شاید نام فیلم بعدی باشد
