هما گویا / سی و یک نما – "محمد کارت" در اولین ساخته ی سینمایی اش بیشترین "آوانتاژ" را به تماشاچی سینما می دهد. تماشاچی که این روزها از دیدن فیلم های سر درگم و بی مفهوم خسته است. کارت حتی بازی را به وقت اضافه هم نمی کشاند. دقیقه ی نود هم گل نمیزند. بازی هم مساوی تمام نمی شود، هر چند برنده ای نداشته و گل به خودی هم زده باشد.
کار هنر، ساختن فرهنگ است.
گاهی ممکن است این کار را با خشونت انجام دهد و گاهی با لطافت و زیبایی.
کیانوش عیاری هم تصمیم گرفته بود خشونت را جلوی دیدگان مخاطب بیاورد، به صورتش سیلی بزند و یادآوری کند که انسان چقدر می تواند خشن و غیرقابل باور باشد.
امروز جای خالی «خانه پدری» احساس می شود که توی سرش زدند و دیده نشد.
سخن کوتاه بود و... بهانه، سر بریدن رومینا دختر چهارده ساله ی تالشی به دست پدر
و من رومینا چهارده سال دارم. شاید نام فیلم بعدی باشد
