سی و یک نما – ماری هرون، کارگردان «روانی آمریکایی» می‌گوید مردم باید از هنرمندان «مشکل‌ساز» استقبال کنند. آیا واقعاً می‌توان از هنرمندانی مانند رومن پولانسکی و کوین اسپیسی با آگاهی از گذشته بحث‌برانگیزشان تجلیل کرد؟
سی و یک نما – فیلم‌ها می‌توانند باعث تغییر شوند. وقتی به روزهای اولیه سینما نگاه می‌کنیم، رویاپردازان پشت دوربین و ماشین تحریر از این رسانه برای انتقال پیام‌های موضوعی خود با روش‌های جذاب استفاده می‌کردند. معمولا حکایت‌ها و مثل‌ها می‌توانند قانع‌کننده‌ترین استدلال‌ها باشند. اما زمانی فاجعه‌آمیز می‌شود که فیلمسازان به صورت ناشیانه دیدگاه‌های خود را درباره سیاست، جامعه و هر چیزی در بوق و کرنا می‌کنند.
فیلم‌های سنگینی که ظرافتی ندارند، معمولا تجارب خشم‌آمیز و تحقیرآمیزی با خود به همراه دارند که باعث می‌شود بسیاری از مردم درباره پرمدعا بودن اثر هنری ناله کنند. گاهی اوقات، فیلم‌ها نکات بسیار مشروعی برای بیان دارند، اما گستاخی آن‌ها می‌تواند به قدری کر کننده باشد که تماشاگران را در برابر همان ایدئولوژی‌ای که به دنبال آن هستند به شورش و شکایت از فیلم برانگیزد.
سی و یک نما - ستارگان سینما در طول بازیگری حرفه‌ای خود به دلایل مختلف مانند عدم درک درست از فیلمنامه یا هدف فیلم و سر پروژه دیگری بودن نقش‌های پیشنهادی را رد می‌کنند. ولی بعدها مشخص می‌شود که این نقش رد شده جزء نقش‌های ماندگار و مجبوب بوده‌اند. حالا شاید برخی از این بازیگران از رد کردن آن نقش‌ها پشیمان شوند. ولی برخی دیگر مانند جک نیکلسون که پیشنهاد بازی در نقش مایکل کورلئونه در فیلم «پدر خوانده» را رد کرده بود، از انتخاب خود راضی باشند. در اینجا با تعدادی از این بازیگران و نقش‌هایی که رد کرده‌اند، آشنا می‌شوید.
