سی و یک نما – فیلم‌ها می‌توانند باعث تغییر شوند. وقتی به روزهای اولیه سینما نگاه می‌کنیم، رویاپردازان پشت دوربین و ماشین تحریر از این رسانه برای انتقال پیام‌های موضوعی خود با روش‌های جذاب استفاده می‌کردند. معمولا حکایت‌ها و مثل‌ها می‌توانند قانع‌کننده‌ترین استدلال‌ها باشند. اما زمانی فاجعه‌آمیز می‌شود که فیلمسازان به صورت ناشیانه دیدگاه‌های خود را درباره سیاست، جامعه و هر چیزی در بوق و کرنا می‌کنند.
فیلم‌های سنگینی که ظرافتی ندارند، معمولا تجارب خشم‌آمیز و تحقیرآمیزی با خود به همراه دارند که باعث می‌شود بسیاری از مردم درباره پرمدعا بودن اثر هنری ناله کنند. گاهی اوقات، فیلم‌ها نکات بسیار مشروعی برای بیان دارند، اما گستاخی آن‌ها می‌تواند به قدری کر کننده باشد که تماشاگران را در برابر همان ایدئولوژی‌ای که به دنبال آن هستند به شورش و شکایت از فیلم برانگیزد.
سی و یک نما - در حالی که در روزهای گذشته همچنان فیلم جدید جیم جارموش (مرده ها نمیمیرند) مورد انتقاد قرار می گیرد، فیلم موزیکال "راکت من" که در خارج از بخش مسابقه ی هفتاد و دومین جشنواره کن به نمایش درآمد از رضایت نسبی برخوردار بود.
در مراسم فرش قرمز این فیلم " سر التون جان" حضور داشت چرا که این فیلم به گونه ای روایت پر فراز و نشیب زندگی این اسطوره ی موسیقس است
با شروع روز چهارم فستیوال کن،همچنان منتقدین در انتظار فیلم هایی هستند که شگفت زده شان کند.
سی و یک نما-هفتاد و دومین دوره از فستیوال کن 2019 با حضور ستاره ها روی فرش قرمز برای رونمایی از فیلم زامبیایی "مرده ها نمیمیرند" ساخته ی جدید "جیم جارموش" افتتاح شد.
