سی و یک نما - وقتی حرف از سینمای کلاسیک می‌شود، اغلب نام آثاری مانند «بر باد رفته»، «کازابلانکا» یا «همشهری کین» به ذهن می‌آید؛ اما در میان گنجینهٔ عظیم سینمای کلاسیک، فیلم‌های ارزشمند دیگری نیز وجود دارند که کمتر دیده شده‌اند. این آثار گاه به دلایل مختلف از جریان اصلی سینما دور مانده‌اند یا به اندازهٔ هم‌دوره‌های مشهور خود شناخته نشده‌اند. در ادامه نگاهی می‌اندازیم به ۱۰ فیلم کلاسیکی که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما هر کدام در ژانر و سبک خود، همچون گوهری درخشان می‌درخشند.
سی و یک نما - وقتی به کارگردانان بزرگ دوران طلایی هالیوود می‌اندیشید، معمولا یک نام از قلم می‌افتد: ویلیام وایلر. کارگردان‌هایی مانند هیچکاک، فورد، وایلدر و ولز به دلیل نوآوری و نبوغ‌شان احترام زیادی برمی‌انگیزند، اما نام وایلر بندرت در این فهرست قرار می‌گیرد. وایلر سبک و امضای روشنی پای آثارش نداشت و مقید به ژانر خاصی نیز نبود. در عوض فیلمبرداری او طیف گسترده‌ای از فیلم‌ها را شامل می شد، و همیشه بی‌نقص و با بازی‌های واقعا عالی ساخته شده‌اند. وایلر به همراه چند کارگردان دیگر بر جوایز اسکار سلطه داشت، رکوردهایی را در دسته‌های مختلف هم برای نامزدی و هم برای برنده شدن ثبت کرد و حتی تحسین منتقدان را در خارج از آمریکا به دست آورد. بیشتر ستاره‌های بزرگی که او با آنها کار کرده بود برای فیلم دوم یا سوم بازگشتند، زیرا با وی می‌توانستند شهرت خودشان را تداوم بدهند. در اینجا ده فیلم برتر کارگردانی شده ویلیام وایلر را با هم مرور می‌کنیم.
سی و یک نما- فیلم هایی هستند که از روی نسخه کلاسیک ساخته شده اند. انتظار می رفت که این بازسازی ها با وجود پیشرفت هایی که از نظر تکنیکی صورت گرفته است نسبت به نسخه های کلاسیک موفق تر ظاهر شوند که متاسفانه اینگونه نبوده اند و همچنان نسخه کلاسیک آنها از نظر روایت و تاثیرگذاری و بازی ها حرف اول را می زنند.
