یکی از این احساسات جهانی ترس وجودی است. این احساسی است که اکثر مردم در برهه‌ای از زندگی خود آن را تجربه کرده یا خواهند کرد. به طور کلی، احساس ترس وجودی، زمانی در زندگی افراد اتفاق می‌افتد که مجبور می‌شوند با مرگ اجتباب‌ناپذیر خودشان روبرو شوند. احساس ترس وجودی می‌تواند افراد را به بررسی موقعیت خود در جهان، در نظر گرفتن بی معنی بودن اعمال خود و گاهی پشیمانی از زندگی‌ای که تا کنون داشته‌اند، سوق دهد. به همین دلیل، ترس وجودی اغلب با روند پیری همراه است. وحشت وجودی احساسی است که در طول زمان توسط هنرمندان، نویسندگان و فیلمسازان به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته و جهانی بودن آن را گواهی داده است.

نیویورک، جزء به کل (Synecdoche, New York) ۲۰۰۸

فیلمی مستقل و کمدی-درام به نویسندگی و کارگرانی چارلی کافمن که اولین تجربه کارگردانی وی است. فیلیپ سیمور هافمن، سامانتا مورتون و میشل ویلیامز در این فیلم به ایفای نقش پرداختند. چارلی کافمن با یک داستان و روایت نا متعارف به مقولهٔ کشف وجودیت و معنای زندگی می‌پردازد.

کیدن کوتار فیلیپ سیمور هافمن یک کارگردان تئاتر است که دچار بحرانی در زندگی می‌شود. بعد از اینکه جایزهٔ «مک آرتور» را بدست می‌آورد و زنش او را ترک می‌کند؛ او سعی به حل کردن این بحران با ساخت یک نمایش تئاتر عظیم با پولی که از جایزهٔ «مک آرتور» بدست آورده می‌کند.

ابرهای سیلس ماریا (Clouds of Sils Maria‎) ۲۰۱۴

فیلمی در ژانر درام به نویسندگی و کارگردانی الیویه آسایاس که ژولیت بینوش، کریستن استوارت، و کلویی گریس مورتس در آن بازی کرده اند. بیشتر تصویربرداری در زیلس ماریا، سوئیس صورت گرفت. این فیلم محصول مشترک کشورهای فرانسه، آلمان و سوئیس است.

ابرهای سیلس ماریا برای کسب جایزهٔ نخل طلا در بخش اصلی جشنواره فیلم کن ۲۰۱۴، در ۲۳ مه ۲۰۱۴ به رقابت پرداخت، و همچنین در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو و جشنواره فیلم نیویورک به نمایش درآمد.

ماریا اندرز که در اوج فعالیت حرفه‌ای اش قرار دارد ازش خواسته می‌شود نقشی را که ۲۰ سال پیش از او یک چهرهٔ معروف و مشهور ساخته بود را دوباره ایفا کند.

توت‌فرنگی‌های وحشی (Wild Strawberries) ۱۹۵۷

فیلمی سوئدی به کارگردانی اینگمار برگمان که در مورد پیرمردی است که گذشته خود را به یاد می‌آورد. توت‌فرنگی‌های وحشی از اولین نمونه‌های برجسته استفاده از جریان سیال ذهن در سینماست.

پروفسور بورگ (شوستروم) همراه عروسش، ماریانه (تولین)، که در زندگی زناشویی با همسرش (بیورنستراند) مشکل دارد، برای دریافت دکترای افتخاری (در پنجاهمین سالگرد فارغ‌التحصیلی‌اش از دانشگاه) به لوند می‌رود. در راه، ابتدا سه جوان، سارا (آندرسون) به همراه دو پسر و سپس زوجی را که با یکدیگر مشاجره دارند سوار می‌کنند. در طول سفر بورگ دچار کابوس می‌شود و خاطرات خوش و ناخوش گذشته جلوی روی او جان می‌گیرند. (سارا شخص دیگری است که در کودکی دوست می‌داشته است). پس از مراسم در لوند، به‌نظر می‌رسد سارا و دوستانش واقعاً بورگ را دوست دارند. در پایان او آرام به خواب می‌رود.

این فیلم شاید، هنوز پرآوازه‌ترین فیلم برگمان باشد. در طرح روایتی بیست و چهار ساعته فیلم، اشخاصی از پنج نسل مختلف ظاهر می‌شوند، تا برگمان تصویری جامع و کامل از رابطه‌های انسانی را ارائه دهد. سفر «پروفسور بورگ» مهربان و ظاهرالصلاح به سیری درونی برای شناخت و مرور آنچه در گذشته انجام داده است، تبدیل می‌شود. رویاروئی «بورگ» با مرگ، تحولی در شخصیت او به وجود می‌آورد که هراس از نیستی را جایگزین رؤیای زندگی می‌کند. دقیقاً به همین دلیل فیلم با کابوس او آغاز می‌شود و با میل او بر خواب و رویابینی خاتمه می‌یابد. شوستروم بزرگ در واپسین حضور سینمائی‌اش، تصویری حیرت‌انگیز از «هراس از مرگ» را ارائه می‌دهد.

هشت و نیم (½8) ۱۹۶۳

فیلمی سیاه و سفید در سبک درام سورئالیستی به کارگردانی فدریکو فلینی و با بازی مارچلو ماسترویانی است. این فیلم محصول شرکت ایتالیایی چینه چیتا می‌باشد و موسیقی آن توسط نینو روتا ساخته شده‌است.

نام این فیلم در اکثر فهرست‌های بهترین فیلم‌های تاریخ سینما به چشم می‌خورد که از این جمله می‌توان به رتبه سوم انتخاب کارگردانان و رتبه نهم انتخاب منتقدین در سایت اند ساوند اشاره کرد.

فیلم در مورد آنسلمی، کارگردان سینما، در هنگام ساختن یک فیلم است که در طول فیلم درگیر خاطرات گذشته و دوران کودکی خود می‌شود.

زیبایی آمریکایی (American Beauty) ۱۹۹۹

فیلمی درام به کارگردانی سام مندز که به مسائلی همچون عشق، خوشبختی، کمبود شخصیتی و کمبود عاطفی می‌پردازد و جامعه مدرن و ساختار خانواده در آمریکا را به باد انتقاد شدید می‌گیرد. کوین اسپیسی و آنت بنینگ و وز بنتلی از جمله بازیگران فیلم هستند. فیلمنامه این فیلم نوشته آلن بال است. فیلم زیبایی آمریکایی در سال ۱۹۹۹ در هشت رشته نامزد جایزه اسکار بود و موفق به دریافت پنج جایزه اسکار از جمله جایزه اسکار بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین فیلمبرداری، بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی و اسکار بهترین کارگردانی شد. این فیلم برای کمپانی دریم ورکز کمتر از ۱۵ میلیون دلار خرج برداشت؛ ولی در گیشه فروش به رقم خیره‌کننده ۳۵۶ میلیون دلار رسید. این فیلم با شعار تبلیغاتی "نزدیکتر نگاه کن" اکران شد.

کشتی‌گیر (The Wrestler) ۲۰۰۸

درامی که جایزه شیر طلایی شصت و پنجمین جشنواره فیلم ونیز را کسب کرده‌است. میکی رورک در نقش رندی رابینسون جوایز گلدن گلوب و بفتا را از آن خود کرد و حتی به نامزدی اسکار نیز رسید. مریسا تومی نیز برای این فیلم نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد.

«رندی رابینسون» (میکی رورک) کشتی‌گیر پا به سن گذاشته و بیماری است که پس از سال‌ها دوری از ورزش، به دلیل مشکلات جسمی، برای آخرین بار پا به میدان نبرد می‌گذارد. تا با حریف قدیمی‌اش، (ارنست میلر)، مبارزه کند؛ مبارزه‌ای که ممکن است به قیمت جانش تمام شود.

گمشده در ترجمه یا ازدست‌رفته (Lost in Translation) ۲۰۰۳

فیلمی به کارگردانی سوفیا کوپولا و بازی بیل موری و اسکارلت جوهانسون است. این فیلم برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اوریجینال و برنده جایزه گلدن گلوب بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر و بهترین فیلم کمدی موزیکال شده‌است. این فیلم در سه بخش دیگر بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش اول مرد نیز نامزد دریافت جایزه اسکار شده بود و نامزد گلدن گلوب بهترین کارگردانی و بازیگر نقش اول زن فیلم کمدی هم شد. همچنین برنده بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد و زن و تدوین شد و نامزد بفتای بهترین کارگردانی، فیلم، فیلمنامه اوریجینال، موسیقی و فیلمبرداری هم شد.

سالن درختان (Trees Lounge) ۱۹۹۶

فیلم درام و کمدی «سالن درختان» اولین تجربه ‌کارگردانی استیو بوشمی است. استیو بوشمی در نقش اصلی فیلم یعنی تامی ظاهر شده است و نقش یک الکلی را بازی می کند که روزهای خودش را در تفرجگاه محلی خود، سالن درختان، سپری می کند. وقتی هم نوشیدنی نمی خورد، روزهای خود را با رانندگی با یک کامیون بستنی می گذراند، با رئیس سابق خود مشاجره می کند و با دختر هفده ساله یکی از دوستانش معاشقه می کند. علاوه بر این، او درد دیگران را به تماشا می نشیند که دوست دختر سابقش باردار می شود و سعی می کند زندگی معناداری را برای خود رقم بزند.

از طول روایت فیلم، به سرعت مشخص می شود که بزرگترین پشیمانی تامی لزوماً اعتیاد به الکل نیست، بلکه عمری است که برای آن هزینه کرده است. در این فیلم، بوشمی، که نویسندگی و کارگردانی این فیلم را بر عهده داشته است، وحشت وجودی را که همراه با زندگی از دست رفته اش به دلیل الکلیسم به وجود می آید، کاملاً منتقل می کند.

داستان توکیو (Tokyo Story) ۱۹۵۳

فیلمی ژاپنی به کارگردانی یاسوجیرو ازو که در برخی نظرسنجی‌ها جزو بهترین فیلم‌های تاریخ سینما انتخاب شده و از آن با عنوان شاهکار اوزو نام برده شده‌ است. این فیلم ساختار روایی متمایزی نسبت به سینمای کلاسیک هالیوود دارد و تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر سینمای غرب گذاشت. این فیلم در نظرسنجی سایت اند ساوند سومین فیلم برتر تاریخ سینما است.

پدر و مادر مسنی تصمیم می‌گیرند در یک تابستان گرم به توکیو سفر کنند تا فرزندان خود را ملاقات کنند. اما فرزندان آنها به خاطر مشغله‌های روزمره توجه چندانی به آنها نمی‌کنند. در این سفر تنها یکی از عروس‌های این پدر و مادر به آنها محبت می‌کند که از قضا شوهر او یعنی پسر این پدر و مادر سال‌ها پیش مرده‌است. مادر پیر در مسیر بازگشت به خانه بیمار می‌شود.

من به پایان دادن این وضع فکر می‌کنم (I'm Thinking of Ending Things) ۲۰۲۰

فیلمی مهیج و درام به کارگردانی چارلی کافمن، با بازی جسی پلمونس، جسی باکلی، تونی کولت و دیوید تیولیس است.

دومین فیلم چارلی کافمن مطمئناً گردبادی از موضوعات و احساسات مختلف است، اما یکی از موضوعات اصلی مورد بحث ترس وجودی از پیری است. تماشاگران در ابتدای فیلم، هنگامی که قهرمان داستان از مزرعه خلوت والدین دوست پسرش دیدن می کند، متوجه حال و هوای غریب فیلم می شوند. چیزی که به عنوان یک شام خانوادگی نسبتاً عجیب شروع می شود، نگران کننده به نظر می رسد زیرا والدین در چرخه غیر خطی پیری خود را مرور می کنند و هم خود جوانتر و هم نسخه های قدیمی تر و بیمارتر خود را نشان می دهند.

هنگامی که در پایان فیلم، بینندگان متوجه می شوند که کل فیلم در ذهن سرایدار سالخورده ای ساخته شده است که زنی فانتزی را برای تصور یک زندگی متفاوت و بهتر برای خود ساخته است، با یک فیلم فوق العاده متحیر کننده روبه رو می شوند. احساس ترس وجودی.