"مرد گوشه گیر" بر اساس رمانی نوشته "گلندون سوارثوت" چاپ 1988 ساخته شده، کسی که علاوه بر این رمان شوتیست (The Shootist) را نیز نوشت که در 1976 الهام بخش جان وین برای ساخت وسترن دیگری تحت همین عنوان شد. فیلمنامه این فیلم توسط کایرن فیتزجرالد و تامی لی جونز نگاشته شده و خود تامی لی جونز، هیلاری سوانک، گراس گامر، میراندا اوتو و سونجا ریچر در آن بازی کرده اند.

داستان فیلم هم درباره مردی است که از مجازات اعدام فرار کرده و به همراه گروهی از زنان ماموریت دارند تا سه زن تقریبا دیوانه را از ایالت نبراسکا به آیووا منتقل کند... فرشته نجات این مرد، زن خداترسی به نام مری بی کادی (با بازی هیلاری سوانک) است، زنی تنها با قلبی پاک که با این اصطلاح معرفی می شود: "به سادگی یک سطل آب". او مسئولیت گذر دادن سه زن دیگر ( با بازی های میراندا اوتو، گریس گامر و سونجا ریچر) را بر عهده گرفته است که تجربه های سوزناکشان از مرگ، ضایعه عزیزان و شکست آنها را به مرز دیوانگی کشانده است.

آلن هانتر منتقد سینمایی اسکرین دیلی درباره این فیلم می گوید: "مرد گوشه گیر" با دوری جستن از جنبه های عاشقانه و ماجراجویانه وسترن های کلاسیک، تصویری تلخ از غرب آمریکا ارائه می دهد که که روح و اراده افراد بسیاری را زیر بار خشن ترین شرایط خرد کرده است. روال زندگی آدم هایی که تحت این شرایط می زیسته اند پر بوده از وقایع ناگوار اعم از گم شدن فرزندانشان، از بین رفتن محصول کشاورزی و زمستان های سرسختی که نزدک ترین و عزیز ترین کسانشان را با خود می ربود.

با تکیه بر ضایعه های انسانی بزرگ روزگار پیشتازی در سرزمین های وسیع غرب وحشی، تامی لی جونز اثری باظرافت و تاثیرگذار پدید آورده که به زودی جای خود را در میان آن دسته از مخاطبان کهنه کاری که به سوژه های عجیب و شیوه های بیانی کلاسیک علاقه مندند، پیدا خواهد کرد. احتمالا جونز با این فیلم به موفقیت تجاری بزرگتری دست خواهد یافت و نسبت به تجربه پیشین خود به عنوان کارگردان، یعنی فیلم "مقبره های سه گانه ملگویاس استرادو" به پیشرفت بزرگتری نائل خواهد شد.

پس از خداحافظی کلینت ایستوود با ژانر وسترن در فیلم "نابخشوده"، تامی لی جونز در جمع بازیگر /کارگردانان ارزنده ای همچون کوین کاستنر و رابرت دووال قرار می گیرد که همچنان به وسترن به عنوان ژانری موفق برای فیلمسازی ایمان دارند. ایمان او به این ژانر به خوبی در "مرد گوشه گیر" بازتاب یافته است، فیلمی که از هرجهت ظرافت خاص خود را دارد و خصوصا فیلمبرداری ارزشمند فیلم توسط رودریگو پیترو که تخصص ویژه ای در ثبت تصاویر در صحراهای پوشیده از برف دارد که تا چشم کار می کند اثری از انسان در آن ها به چشم نمی خورد. تعجبی هم ندارد که ساکنان پیشین این سرزمین خود را مغلوب محیط می دیدند.