یکشنبه, 21 مرداد 1403 13:37

نگاهی به فیلم «آشوبگران» با بازی مت دیمون و کیسی افلک / یک کمدی سرقت بی‌روح

نوشته شده توسط سی و یک نما
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)
نگاهی به فیلم «آشوبگران» با بازی مت دیمون و کیسی افلک / یک کمدی سرقت بی‌روح نگاهی به فیلم «آشوبگران» با بازی مت دیمون و کیسی افلک / یک کمدی سرقت بی‌روح سی و یک نما

سی و یک نما - فیلم «آشوبگران» (The Instigators) یک کمدی سرقت است که از یک ایده بد شروع می‌شود و به یک فاجعه قابل پیش‌بینی ختم می‌شود. کیسی افلک و مت دیمون نقش دو مجرم بی‌عرضه به‌نام‌های کوبی و روری را بازی می‌کنند که توسط بسه‌گای رئیس یک باند کوچک (مایکل استولبارگ) برای سرقت کمپین مالی شهردار فاسد بوستون، میکلی (ران پرلمن) استخدام می‌شوند. اینکه چرا بسه‌گای به این دو نفر و اسکارو (جک هارلو) که به‌راحتی ماشه را می‌کشد، چنین ماموریت پرخطری را می‌سپارد، یکی از جنبه‌های رهاشده این فیلم است. داگ لیمان، کارگردان فیلم، با هدف تقلید از لحن کنایه‌آمیز فیلم «فرار نیمه‌شب» (1988) (Midnight Run)، هیچ تحرک فرح‌بخشی در فیلمسازی‌اش نشان نمی‌دهد، هیچ بعدی به شخصیت‌هایش نمی‌بخشد و هیچ جذابیتی در داستان ایجاد نمی‌کند. این فیلم دومین نمایش خانگی لیمان در سال جاری پس از بازسازی احمقانه اما سرگرم‌کننده «خانه جاده‌ای» (Road House) برای پریم‌ویدئو است. این فیلم قبل از اینکه در بین فیلم‌های اپل‌تی‌وی‌پلاس دفن شود، اکران کوتاهی در سینماها داشت. با وجود بازیگران ستاره‌دار و بااستعداد پشت دوربین، «آشوبگران» تنها به دلیل اینکه هیچ تأثیری روی تماشاگر نمی‌گذارد، استثنایی است.

«آشوبگران» ناامیدکننده است، زیرا از نظر تکنیکی فیلم محکمی است و برای مدت زمان 101 دقیقه‌ای قابل تماشا است، اما پس از پایان تیتراژ پایانی از ذهن محو می‌شود. فیلمنامه توسعه نیافته توسط افلک و چاک مک‌لین هیچ شخصیتی را نمی‌تواند خلق کند و گفتگوی مداوم بین دو ستاره بیشتر بی‌معنی و سبک‌سرانه به نظر می‌رسد تا واقعاً خنده‌دار یا سرگرم‌کننده. از طرفی دیگر، این سناریو می‌توانست یک کمدی جنایی دیوانه‌وار با خنده‌های بی‌وقفه و تعقیب و گریز هیجان‌انگیز باشد، شبیه به چیزی که برادران کوئن همیشه می‌سازند. در عوض، همه رویدادهای فیلم بدون هیچ پیامدی اتفاق می‌افتد و به نظر می‌رسد همه شخصیت‌ها به‌نوعی درگیر کارهای روزمره خودشان هستند و گویی هیچ حس خطری آنها را تهدید نمی‌کند.

The Instigators 20241.jpg

در سرقت نافرجام، کوبی و روری بدون هیچ غنیمتی رها می‌شوند. تنها دستبند میکلی روی دست‌شان می‌ماند که آن را هم به راحتی از دست می‌دهند و دستبند نیز نمی‌تواند کمکی به روند داستانی فیلم بکند. در این آشفتگی، یک پلیس کشته می‌شود و به شانه‌ کوبی تیر می‌خورد و حالا این دو قلدر که لباس‌های پرش و ماسک اسکی پوشیده‌اند، باید از دست ماموران پلیس بوستون فرار کنند. در این بین وینگ ریمز که نقش دست‌نشانده شهردار را بازی می‌کند و با یک وسیله نقلیه نظامی بزرگ رانندگی می‌کند قرار است دستبند شهردار را از دو سارق داستان پس بگیرد. در همین حال، روری که یک کهنه‌سرباز تفنگداران دریایی آمریکا است و هر هفته میل به خودکشی در او تشدید می‌شود و به‌همین سبب با تراپیست خود جلساتی را برای پیدا کردن روزنه‌ای برای امید در زندگی دارد. از تراپیست خود (هانگ چائو) کمک می‌گیرد. تراپیست داستان تمام مرزهای حرفه‌ای را برای کمک به بیمارش زیر پا می‌گذارد. حتی پیشنهاد می‌کند برای مشاوره به بیمارش در طول فرار گروگان آنها شود، در حالی که کوبی بدبین در صندلی عقب نشسته و گوش می‌دهد و تمسخر می‌کند. بعدها، او به عنوان یک مذاکره‌کننده گروگان در یک اتفاق پوچ در سکانس اوج فیلم در دفتر شهردار دوباره ظاهر می‌شود.

The Instigators 20242.jpg

نقطه قوت فیلم بازیگران آن است. بازیگران تا حد زیادی باعث می‌شوند فیلم قابل تحمل باشد. همین که اسامی افلک و دیمون روی یک پروژه باشد برای دیده شده آن فیلم کافی است. حضور این دو بازیگر در هر فیلمی می‌تواند نشان‌دهنده حضوری سرگرم‌کننده باشد. هر دو برنده اسکار شده‌اند و دیمون معمولاً پروژه‌های خوبی انتخاب می‌کند و افلک هم به طور منظم بازی‌های خوبی از خودش ارائه داده است. اما در این فیلم حضور آنها نیز نمی‌تواند نجات‌بخش باشد و شخصیت‌ها و داستان فیلم را از ورطه نابودی نجات دهد. این فقط افلک و دیمون نیستند که در این فیلم عقیم می‌مانند. آلفرد مولینا برای چندین صحنه کوتاه و فراموش‌شدنی به عنوان دست راست بسه‌گای ظاهر می‌شود، پل والتر هاوزر نقش کوچکی به عنوان یک سرباز پیاده دارد و توبی جونز نقش وکیل هیچ‌کاره شهردار را دارد. هنر واقعی از آن کسی است که توانسته همه این افراد با استعداد را برای امضای این فیلمنامه معمولی متقاعد کند.

The Instigators 2024.jpg

اما مشکل این فیلم خرده‌روایت‌های‌اش در باب کاراکترهای فرعی است. آقای لیمان خیلی دوست دارد که همگام با کاراکترهای اصلی خود، کاراکترهای فرعی را نیز در روایت جای دهد تا مخاطب با روایت وسیع‌تری مواجه شود. اما متأسفانه بسیاری از این کاراکترها عقیم باقی می‌مانند و اتصال خود را به جریان اصلی روایت از دست می‌دهند. در نتیجه هر نقطه‌ای که روری و کابی حضور داشته باشند گویی روایت در اوج خود به سر می‌برد و هر نقطه که کاراکترهای فرعی حضور دارند با انبوهی از کلیشه‌هایی مواجه هستیم که گویی کارگردان نه روی دیالوگ‌نویسی آن چندان تمرکز دارد و نه روی شخصیت‌ها.

لیمان تلاش می‌کند با دوربین‌ پر جنب و جوش‌اش، به رویدادها جانی بدهد ولی این حرکت‌های دوربین نیز در تضاد با نقش‌های بی‌جان بازیگران قرار می‌گیرد و دست و پای آنها را می‌بندد. لیمان یک سکانس تعقیب و گریز متوسط ولی چشمگیر در فیلمش دارد که سعی می‌کند با آن بازی ۲۲ سال پیش با دیمون در «هویت بورن» (۲۰۰۲) را دوباره زنده کند. اما این سکانس نه ضربان قلب تماشاگر را بالا می‌برد و نه کمکی به بهبود روابط شخصیت‌ها و داستان می‌کند. شخصیت‌ها آنقدر به بند مویی وابسته‌اند که هیچ اتفاقی در فیلم نمی‌تواند آنها را در نظر تماشاگر شاداب و سرزنده نگه دارد. کیسی افلک و مت دیمون در طول فیلم سعی دارند صمیمانه رفتار کنند و با دیالوگ‌های‌اشان با یکدیگر و واکنش‌های‌اشان به موقعیت‌های مختلف در روایت فضایی کمدی-ابزورد ایجاد کنند و لبخند و خنده‌ای بر لبان تماشاگر بیاورند ولی چه فایده این هم پایدار نیست و بعد از پایان فیلم از یادها می‌رود. در کل چیزی در این فیلم خاص نیست. «آشوبگران» فیلم بد یا ضعیفی نیست؛ فقط چیزی برای متمایز کردنش نیست، به جز بازیگران مطرح.

امتیاز: ۲ از۴

 The Instigators 20244.jpg

  معرفی فیلم The Instigators با بازی مت دیمون و کیسی افلک / انتشار نخستین تصاویر

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید