سی و یک نما - زمانی که فیلم "تایتانیک" جیمز کامرون بیشترین جوایز اسکار را به دست آورد، تقریبا همه‌ی منتقدین و مخاطبین سینما با این انتخاب‌ها موافق بودند و آنچنان استقبال می‌کردند که گویی تیم فوتبال مورد علاقه‌شان گل زده است و یا در یک آزمون برنده شده‌اند. تا جایی که هنوز هم بی‌اعتنایی به بازی لئوناردو دیکاپریو را سرزنش می‌کنند که یکی از دلایل نادیده گرفتن بازی "جک" در تایتانیک هم این بود که مگر تا چه سقفی می‌شود اسکارها را به یک فیلم هر چند کم نظیر اختصاص داد. حالا و پس از نزدیک به سه دهه همچنان فیلمی چون تایتانیک در ذهن‌ها ماندگار شده و می‌توان از تک تک جوایزش نام برد و دفاع کرد. البته تایتانیک مثال زده شد که به دلیل سوژه پر احساس و ملودرام عاشقانه اش، هم مخاطب عام و هم مخاطب خاص طرفدار آن هستند و چه نگاه تخصصی باشد و چه غیر تخصصی، منظور را بهتر منتقل می کند.
حال به نظر شما فیلم "همه چیز، همه جا، به یکباره" در ذهن سینما ماندگار است؟ فیلمی که حتی بازی بازیگر نقش اول آن که اسکار را تصاحب کرد وابسته و استوار به تکنیک‌های فنی و افکت‌های ناب دیجیتال فیلم است که به او در خلق نقش کمک می کند (البته که بازی "میشل یئو" قابل تقدیر است) و لازم نیست تا مثل "کیت بلانشت" رو به روی قابی که به او خیره شده تمام انرژی و توانش را برای ارتباط با شخصیت و مخاطب به کار ببرد. در فیلم "همه چیز، همه جا به یکباره" همه چیز در همه جا بیشتر شبیه یک بازی پرسرعت کامپیوتری است که گاه بیننده را از داستان خلاقانه و قابل اعتنای خود دور می‌کند و صحنه‌های پی در پی تحلیل را از او می‌دزدد. یک ورژن خاص از دنیای مدرن سینما که لابد باید بپذیریم و در آینده با آن کنار بیاییم.
جالب است وقتی که از "جیمی لی کرتیس" پرسیده می‌شود که با خواندن فیلمنامه چه احساسی داشته، در پاسخ می‌گوید که اصلا چیزی از فیلمنامه نفهمیده و فقط نقشش را بازی کرده و در مقابل این سوال غافلگیر کننده ادامه می‌دهد که بازیگر باید با نقشش ارتباط برقرار کند و وظیفه‌اش همین است و نه فیلم و فیلمنامه!!!!!!!
هما گویا - در سال‌های اخیر تنها باری که برای عدم حضور نماینده ایران در بین نامزدهای بخش خارجی زبان فیلم‌های راه‌یافته به اسکار تاسف خوردم زمانی بود که فیلم "سرخپوست" نیما جاویدی به این مهمترین رویداد سینمایی حتی معرفی هم نشد و مطمئن هستم که فیلم سرخپوست می‌توانست دفاعی باشد که سینمای ایران فقط در "اصغر فرهادی" خلاصه نمی‌شود.
سی و یک نما - وقتی دادستان در اواخر فیلم نسبتا طولانی "آرژانتین، ۱۹۸۵" دفاعیه بلندش را در دادگاه می‌خواند، هیچ بخش از نوشته‌ی او تاثیرگذارتر از جمله‌ی کوتاه پایانیش با فعلی مستتر نیست:
" دوباره؛ هرگز".
سی و یک نما – بیل کرامر، مدیر عامل آکادمی علوم و هنرهای سینمایی تایید کرد که همه ۲۳ بخش اسکار امسال در جریان پخش تلویزیونی اسکار ۲۰۲۳ به نمایش در خواهند آمد.
سی و یک نما - مایکل جی. فاکس ۶۱ ساله و بازیگر فیلم‌های «بازگشت به آینده» اسکار افتخاری دریافت کرد. چند ماه قبل از مراسم رسمی اسکار در لس آنجلس، مایکل جی. فاکس ستاره سینما که سال‌ها با بیماری پارکینسون دست و پنجه نرم می‌کند، برای کمک به جمع‌آوری ۱.۵ میلیارد دلار برای تحقیق در زمینه بیماری پارکسینون جایزه اسکار افتخاری را دریافت کرد.
سی و یک نما – کمیسیون فیلم عربستان، «ترانه کلاغ» محمد آل سلمان را به عنوان رقیب خود برای حضور در شاخه بهترین فیلم بین المللی (غیرانگلیسی زبان) جوایز اسکار ۲۰۲۳ انتخاب کرد.
سی و یک نما - هیئت منصفه نیویورک در بعدازظهر پنجشنبه ادعاهای آنتونی رپ علیه کوین اسپیسی را رد کرد.
سی و یک نما - کمیته معرفي نماينده سينمای ايران به مراسم اسکار از بین پنج نامزد نهایی، فيلم «جنگ جهانی سوم» ساخته هومن سیدی را به عنوان نماينده سينمای ايران برای معرفی به اسکار ۲۰۲۳ انتخاب کرد.
سی و یک نما - فهرست سینماگران پیشنهادی از سوی خانه سینما برای حضور در هیات انتخاب نماینده ایران در اسکار مشخص شد.
سی و یک نما - بخش بهترین فیلم بلند بین المللی اسکار امسال دوباره بسیار رقابتی خواهد بود. هنوز بسیاری از کشورها انتخاب های رسمی خودشان را برای اسکار نفرستاده اند. ولی کره جنوبی دیروز در اقدامی قابل پیش بینی فیلم جدید پارک چان ووک را به عنوان نماینده کره جنوبی به اسکار امسال فرستاد.
