پویه حسینی (سی و یک نما) – جایت خالی شد با رفتن تصنیف سرایان به قعر تاریخ ایرانمان. جایت خالی شد وقتی ذوق و عشقِ بی فکرِ نانِ هنرمندانی که چه زیبا تو را نُت به نُت برای سازها می ساختند کور شد. جایت خالی شد وقتی دستان رقصان و نفس های دمیده از جانِ نوازندگان آن نُت ها زیر خاک رفت. جایت خالی شد وقتی صداها فقط ماندگار شدند اما تنها به قصدِ یا به بهانه ی اعطای جایزه به چهره های ماندگار. "بهانه"، چه کلمه ی دوست نداشتنی ای هستی! نمی دانم، شاید هم خوبی، خوبی که با به کارگیری ات جاهای خالی را هر از گاهی پر می کنیم. و باز یک جای خالیِ دیگر. "تصنیف"، جایت خالی...
