نمایش موارد بر اساس برچسب: معرفی فیلم

هما گویا / سی و یک نما - کاظم می خواهد "آتابای" باشد اما این خواسته نه در تهران و نه در دانشکده معماری برای او ممکن نبود و آنچه کوچ از روستایش به زندگی او بخشیده، فقط دور شدن از خودش بوده و خشم و در نهایت یک شکست عشقی و بس.

سی و یک نما – کایه دو سینما هرگز به فکر جمعی و یا تفکر جمعی اهمیت نداده و همواره در دنیای پرشور سینمای خودش زندگی کرده است. سالی که گذشت برای قدیمی ترین و معتبرترین مجله سینمایی جهان، سالی سخت، اما جوان بود. درست با شروع کرونا، در ماه مارس، تیم نویسندگی این مجله معتبر به دلیل مالکیت جدید کنار رفت و تیم جدید تغییرات را به دست گرفت و تا به حال به خوبی مدیریت کرده است.

سی و یک نما - هر چه از تاریخ ساخت فیلم "آخرین تانگو در پاریس" ساخته برناردو برتولوچی می گذرد، این اثر بیشتر از پیش به عنوان یک فیلم غیر اخلاقی که برای روایت یک قصه ی معترض نیاز به این حد وقاحت و خشونت جنسی بی پروا نداشته، مطرح می شود تا جایی که بعضی از منتقدین سینما و حامیان حقوق زنان، آخرین تانگو در پاریس را یک خشونت جنسی آشکار در مقابل دوربین می خوانند که بار روانی چندین برابر بیشتر از یک تجاوز پنهان را دارد.

ماریا اشنایدر در زمان حیاتش چندین بار سعی در محکوم کردن مارلون براندو و برتولوچی برای تجاوز خشونت باری که به وی شده بود کرد که در آن زمان گرچه منجر به رسوایی هایی شد اما به جایی نرسید.

سی و یک نما - مراسم اکران خصوصی فیلم سینمایی «بندر بند» ساخته منیژه حکمت عصر روز گذشته 5 آذرماه با حضور جمعی از چهره‌های فرهنگی، هنری، دانشگاهی و عوامل فیلم برگزار شد.

سی و یک نما - فیلم وسترن «هرچه قوی‌تر، سخت‌تر زمین‌می‌خوری» (The Harder They Fall) به کارگردانی جیمز ساموئل و با بازی ادریس البا، داستان یاغی‌ای است که به دنبال انتقام می‌رود.

سی و یک نما - فیلم درام و تاریخی «زندگی مهیج لوئیس وین» (The Electrical Life of Louis Wain) به کارگردانی ویل شارپ و با بازی کلیر فوی و بندیکت کامبربچ، روایت هنرمندی انگلیسی است که گربه ها را در مرکز نقاشی هایش قرار داده بود.

سی و یک نما - پیش تولید فیلم زندگینامه‌ای ساموئل بکت با عنوان «اولین رقص» به کارگردانی جیمز مارش و با بازی گابریل بیرن آغاز می‌شود.

مسعود کمایی - "شک" نمایش نامه ای است نوشته ی "جان پاتریک شَنلی" درباره ی اتهام کودک آزاری در محیط مقدسِ کلیسا. همین ایده نشانه ی هوشیاری نویسنده در انتخابِ موضوعی حساس و چالش برانگیز است.

سی و یک نما - سام اصغری بازیگر و نامزد ۲۷ ساله بریتنی اسپیرز به جمع بازیگران فیلم اکشن-مهیج «صندلی داغ» (Hot Seat) پیوست و هم‌بازی مل گیبسون بازیگر مشهور ۶۵ ساله شد.

سام اصغری تازه ترین بازیگری است که به فیلم اکشن هیجان انگیز «صندلی داغ» (Hot Seat) پیوسته است. کوین دیلون نیز به تازگی به جمع بازیگران این فیلم اضافه شده است.

گفته می شود مراحل تولید و فیلم برداری فیلم «صندلی داغ» به کارگردانی جیمز کالن برساک از نوامبر در نیومکزیکو آغاز خواهد شد.  صندلی داغ بر اساس داستانی از لئون لنگفورد و کولین واتس ساخته خواهد شد.

این فیلم در مورد یک هکر با سابقه است که توسط مردی ناشناس استخدام می شود تا بمبی که در دفتر کارش زیر صندلی کار گذاشته شده را خنثی کند و وی مجبور می شود به یک موسسه بانکی سطح بالا نفوذ کند. گیبسون نقش مردی را بازی می‌کند که باید سعی کند به ساختمان بمب‌گذاری شده نفوذ کند تا مردی (دیلون) را از صندلی داغ پایین بیاورد.

نقش سام اصغری در این فیلم مشخص نشده است. این بازیگر و مربی شخصی گفته است که هدفش بازی در فیلم های اکشن و اخیراً مشغول تمرین بدلکاری هایش است. این هفته او ویدیویی را به اشتراک گذاشت که مهارت های خود را به نمایش می گذاشت.

فیزیک بدنی اصغری به او این اجازه را می دهد که کاملا با یک اکشن هیجانی هماهنگ شود. این بازیگر 27 ساله در ماه می به ورایتی گفته بود: "هدف نهایی من این است که واقعاً یک بازیگر خوب باشم." "من می خواهم اکشن بازی کنم، اما دوست دارم در فیلم های درام نیز بازی داشته باشم. این هنر من است و می‌خواهم 100 درصد به آن برسم.» ستاره اکشن آینده ادامه داد: «اکشن کاری است که من می‌خواهم انجام دهم - اکشن، درام، هیجان‌انگیز - این ژانری است که من واقعاً دوستش دارم.»

نمایش نیز برای بازیگر ایرانی مهم است. او به ورایتی گفته است که می‌خواهد «نخستین خاورمیانه‌ای باشد که نقش یک ابرقهرمان را بازی می‌کند». او با اطمینان گفت: "مارول یا هر کسی - آنها باید با من تماس بگیرند."

سی و یک نما – فیلم‌ها می‌توانند باعث تغییر شوند. وقتی به روزهای اولیه سینما نگاه می‌کنیم، رویاپردازان پشت دوربین و ماشین تحریر از این رسانه برای انتقال پیام‌های موضوعی خود با روش‌های جذاب استفاده می‌کردند. معمولا حکایت‌ها و مثل‌ها می‌توانند قانع‌کننده‌ترین استدلال‌ها باشند. اما زمانی فاجعه‌آمیز می‌شود که فیلمسازان به صورت ناشیانه دیدگاه‌های خود را درباره سیاست، جامعه و هر چیزی در بوق و کرنا می‌کنند.

فیلم‌های سنگینی که ظرافتی ندارند، معمولا تجارب خشم‌آمیز و تحقیرآمیزی با خود به همراه دارند که باعث می‌شود بسیاری از مردم درباره پرمدعا بودن اثر هنری ناله کنند. گاهی اوقات، فیلم‌ها نکات بسیار مشروعی برای بیان دارند، اما گستاخی آن‌ها می‌تواند به قدری کر کننده باشد که تماشاگران را در برابر همان ایدئولوژی‌ای که به دنبال آن هستند به شورش و شکایت از فیلم برانگیزد.