تکرار می کنم، بعضی نگاه ها و منظورم بعضی لحظات نیست.

و نگاه تو ناهید کیانی در تاریخ ثبت شد.

نگاهی که پر از حرف است و پر از درد

نگاهی که انگار فریاد میزد:

"خدایا! چرا من !؟ چرا اینجا!؟"

چقدر بی روحیه بازی کردی. می گویم بازی چون در تو مبارزه ندیدم. انگار دلیلی برای مبارزه نداشتی. تو خودت را بازنده ی یک بازی می دانستی که ربطی به تو نداشت.

شاید هربار که امتیازی می دادی به زحمت هایت برای رسیدن به المپیک فکر می کردی.

بر عکس تو:

کیمیا علیزاده چقدر مصمم و با انگیزه بود و تو چقدر خودت را باخته بودی.

البته که از تو توانمندتر هم بود و با تجربه تر اما تو او را حریف خود نمی خواستی

انگار خاطره ها را مرور می کردی

این نگاه تو در تاریخ ثبت خواهد شد

هما گویا

چهارم مرداد هزار و چهارصد